Για το σπουδαίο αυτό γεγονός και την ευρύτερη σημασία προβολής της χώρας μας, μιλήσαμε με τον πολύ καλό μας φίλο, Αντώνη Αργυρόπουλο με τον οποίο έχουμε ζήσει μοναδικές στιγμές σε γκραν-πρι (ποτέ δεν θα ξεχάσω το εξαιρετικό και άκρως ιδιαίτερο αγώνα του Μονακό) καθώς έχει διατελέσει Event director στο WRC προτού αναλάβει στο Eurosport ως επικεφαλής δικαιωμάτων και προβολής του μηχανοκίνητου αθλητισμού, ο οποίος τώρα μαζί με άλλους λάτρεις του αυτοκινήτου, προσφέρουν αμισθί τις υπηρεσίες τους ως μέλη της «Οργανωτικής Επιτροπής Διοργανώσεων Μηχανοκίνητου Αθλητισμού», με διετή θητεία, για την «επαναλειτουργία» του Ράλλυ Ακρόπολις.

Ζητήσαμε λοιπόν από έναν λάτρη της ταχύτητας και του αυτοκινήτου, να μας μεταφέρει μία δική του, όμορφη στιγμή από τον συγκεκριμένο αγώνα και το έκανε μάλιστα και με πολύ μεγάλη χαρά.

«Χίλια Διακόσια χιλιόμετρα σε μια ημέρα για να παρακολουθήσουμε το Ράλλυ Ακρόπολις. Σε εποχές δύσκολες και σε περιόδους που τα περισσότερα φαίνονται σκοτεινά και δίχως προοπτική, το κουράγιο και ο ενθουσιασμός είναι από τις ελάχιστες λέξεις που υπόσχονται κάτι, αλλά κυρίως όταν αυτές δεν κρύβουν καμιά υποκρισία.

Thierry Neuville (BEL) and Nicolas Gilsoul (BEL) of team Hyundai Shell Mobis WRT are seen racing on day 1 during the World Rally Championship Monte-Carlo in Gap, 

Αυτά σκεπτόμουν όταν ο Υφυπουργός Αθλητισμού Λευτέρης Αυγενάκης ανακοίνωσε ότι, η πόλη της Λαμίας θα είναι η βάση του φετινού αλλά και του επόμενου Ράλλυ Ακρόπολις.

Η ανακοίνωση αυτή έδωσε τέλος στην «διαμάχη» που είχε ξεσπάσει μεταξύ Λουτρακίου και Λαμίας, πόλεων που στο παρελθόν είχαν φιλοξενήσει επιτυχώς την έδρα του Εθνικού μας Αγώνα.

Το πνεύμα της επιλογής πάντως το έδωσε ο Γ.Γ. του ΕΟΤ Δημήτρης Φραγκάκης που μεταξύ άλλων- τόνισε: «Στον εθνικό μας αγώνα δε χωρούν διλήμματα και διχαστικές προσεγγίσεις. Το Ράλλυ Ακρόπολις ανήκει στην Ελλάδα. Αυτό είναι το ισχυρό μήνυμα και θα βάλουμε μπροστά τις μηχανές κάτω από την Ακρόπολη, στην Αθήνα που ως οικοδέσποινα θα καλωσορίσει τον εθνικό μας αγώνα».

Έχοντας, αναμειχθή, με το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα σε επαγγελματικο επίπεδο για πολλά χρόνια, μην περιμένετε ότι θα πάρω θέση για το αν είναι καλή επιλογή, όμως είμαι υπερήφανος για την οργάνωση και σίγουρος ότι θα είναι από τις καλύτερες και δράττομαι της ευκαιρίας να μοιραστώ μαζί σας τις κάποιες από τις εμπειρίες μου από το παρελθόν ως απλός θεατής.

Για μια κατηγορία ανθρώπων, το Ράλλυ Ακρόπολις ήταν και είναι ένα είδος άλλοθι κι’ έδρασε σαν μια πύλη της ιστορίας, σαν ένα βήμα σε έναν άγνωστο μα υπαρκτό κόσμο. Ήταν εκείνο το Σαββατοκύριακο που αντροπαρέες, κυρίως, ζούσαν κάτι το ξεχωριστό, και ιδιαιτέρως δικό τους.

Esapekka Lappi (FIN) and Janne Ferm (FIN) of team M-Sport Ford WRT are seen racing in special stage nr. 3 – El Chocolate 1 during the World Rally Championship Mexico in Leon, Mexico

Παλιότερα ήταν κάτι σαν της πρώτης άνοιξης αγάπη γιατί πάντα γινόταν τέλος Μαΐου ή στις αρχές Ιουνίου. Μεγάλοι οδηγοί και πρωταθλητές του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλλυ χαρακτήριζαν τον αγώνα ως τον «Αγώνα στην Ελλάδα, τη χώρα του ονείρου». Ήταν για αυτούς ένα είδος ακραίας συναισθηματικής άσκησης. Για μερικούς παρέμεινε μια γνωριμία με τη Ελληνική φύση, μια αναμέτρηση με την κόπωση, τη νύκτα, τη σκόνη. Ήταν ένα μάθημα ιστορίας, γεωγραφίας, λαογραφίας, πατριδογνωσίας αλλά και γαστρονομίας.

To 2013 ήταν η τελευταία φορά που έγινε αγώνας υπό τη σκέπη της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Αυτοκινήτων (FIA) και επίσης η τελευταία φορά που τον παρακολούθησα ως θεατής.

Ήταν, θυμάμαι, ξημερώματα Σαββάτου 26 Μαΐου, που ταξιδεύαμε με τρεις καλούς φίλους φεύγοντας από την Έδεσσα με προορισμό το Λουτράκι. Νοσταλγοί και αυτοί του εθνικού μας αγώνα αποφάσισαν να με ακολουθήσουν για μια ημέρα περιπέτειας και να δούμε από κοντά τους αποκαλουμένους «Θεούς» του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος.

Μετά από 200, ακούραστα, χιλιόμετρα φτάσαμε στο Casino Loutraki όπου ήταν η έδρα καθώς και το αρχηγείο τού αγώνα. Κατ’ ευθείαν στο γραφείο της γραμματείας όπου μας περίμενε η «ψύχη του αγώνα» η Ελένη Φερτάκη. Αφού ανταλλάξαμε τους χαιρετισμούς, μας έδωσε τις ειδικές κάρτες για ελεύθερη διακίνηση σε όλα τα μέρη του αγώνα. Όμως πέρα από τις κάρτες, το σημαντικό ήταν να γνωρίζουμε πού θα πάμε για γρήγορη και άμεση πρόσβαση, γι’ αυτό προχωρήσαμε ακόμη πιο μέσα στο αρχηγείο, εκεί όπου βρισκόταν η Αλυτάρχις Ανίτα Πασαλή με το επιτελείο της. Ο βοηθός της, ο Αντώνης Χατζημιχάλης, ήταν αυτός που μας έδωσε όλες τις οδηγίες για το πού θα πηγαίναμε και πώς.

Ο χρόνος ήταν περιορισμένος και έπρεπε να βιαστούμε για να προλάβουμε την δεύτερη ειδική διαδρομή στα Ζήρια κοντά στα ορεινά των Τρικάλων Κορινθίας.

Λίγα λεπτά της ώρας αργότερα η καταιγίδα, μάς πρόλαβε στον δρόμο και ξέσπασε με την μεγαλόπρεπη αγριάδα της στο παρμπρίζ του αυτοκίνητου, καθώς η ορατότητα περιορίστηκε σε μερικές δεκάδες μέτρα ανεβαίνοντας της στροφές της ορεινής Κορινθίας με προορισμό τα Ζήρια. Όπως όλα τα καταιγιστικά φαινόμενα όμως, όπως όλες οι εντάσεις, κράτησε λίγο, κι οι καλές θερμοκρασίες στέγνωσαν γρήγορα, τις σκούρες ασφάλτινες επιφάνειες καθώς βρεθήκαμε σε χωματόδρομο και λίγα μόλις μέτρα πριν από την ειδική διαδρομή.

Περπατήσαμε περίπου εκατό μέτρα και βρεθήκαμε σε δυο στροφές κατάβασης και μια ευθεία, λίγα μόλις λεπτά πριν το αυτοκίνητο πλοηγός, με το νούμερο μηδέν περάσει και προειδοποιήσει για το πρώτο αγωνιστικό αυτοκίνητο. Ο κόσμος πολύς και σε όλα τα επιτρεπόμενα σημεία, περίμενε υπομονετικά μέχρι που ακούστηκε ο θόρυβος του τούρμπο και των χαλικιών που εξοστρακίζονταν με μανία,  αφήνοντας σκόνη και ένα υπέροχο θέαμα, που μόνο όταν είσαι εκεί μπροστά μπορείς να αισθανθείς με όλες τις αισθήσεις( ακόμη και την γεύση της σκόνης).

Ole Christian Veiby (NOR) is seen racing on day 2 during the World Rally Championship Spain in Salou, Spain 

Περιμέναμε είκοσι, περίπου, αυτοκίνητα και μετά φύγαμε προσπαθώντας να αποφύγουμε πιθανή κυκλοφοριακή συμφόρηση. Κατεβαίνοντας τον σαλιγκαροτο δρόμο προς Καριά, σταματήσαμε εκεί που ήταν αδύνατον να αντισταθούμε στο θέαμα του σουβλιστού χοίρου και του απροσδόκητου κοντοσουβλιού με τα χόρτα βουνού και τις χωριάτικες πίτες.

Από εκεί βρεθήκαμε πάλι στο Λουτράκι, όμως αύτη την φορά στο Service Park του αγώνα για να δούμε τους οδηγούς μηχανικούς και όλους αυτούς που είναι οι λεγόμενοι «αφανείς ήρωες» και που με την δικη τους συμμετοχή, κερδίζονται ή χάνονται, αλλά πολύ περισσότερο υπάρχουν οι αγώνες. Και πάλι ο χρόνος, σε συνδυασμό με τις επιδέξιες ικανότητες των μηχανικών, καθορίζει σε αρκετές περιπτώσεις το τελικό αποτέλεσμα.

Κατά τις 7 το απόγευμα, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για την Έδεσσα, και αφού περάσαμε την Λαμία, κάναμε μια μικρή στάση στις Ράχες Φθιώτιδας, για να γευτούμε τα όμορφα θαλασσινά στο παραλιακό ταβερνάκι του Καστάνη. Οι γεύσεις καταπληκτικές αλλά έχοντας μπροστά μας περίπου 300 χιλιόμετρα οδήγησης, δεν ήπιαμε αλκοόλ, οπότε επιφυλασσόμεθα για την συνεχεία…

Σχεδόν σε όλη την διαδρομή της επιστροφής, σκεπτόμουν ότι στα χρόνια της διοργάνωσής του, συνέβησαν τόσα πολλά και ο εθνικός μας αγώνας γνώρισε δόξες με τόσους Έλληνες οδηγούς και διεθνείς διακρίσεις που άλλαξαν την όψη του κόσμου των ράλλυ, μαζί και την όψη των αγώνων. Εκείνη την χρονιά θα την χαρακτήριζα μια από τις καλλίτερες διοργανώσεις, όμως με ειλικρίνεια θα πω ότι έλειπαν οι Έλληνες οδηγοί και αυτό μου άφησε μια πικρία και ταυτόχρονα ένα ερωτηματικό. Θα ξαναγυρίσει ποτέ στους ίδιους ρυθμούς, τότε που ο Λεωνίδας με την Κορέ, ο Τζίγκερ με τον Στεφανή και ο Βωβός με τον Ελ- Εμ  ξεσήκωναν με την σκόνη τους αρκετές χιλιάδες  φίλους και μας έκαναν υπερήφανους στον τερματισμό κάτω από τον βράχο της Ακρόπολης;

Καθώς ανεβαίναμε την ανηφόρα, περνώντας μπροστά από το νοσοκομείο της Έδεσσας η ώρα ήταν 1.30 πρωί Κυριακής 27 Μαΐου και αφού είχαμε περάσει μια περιπετειώδη και ξεχωριστή μέρα, συμφωνήσαμε και οι τέσσερεις ( Παπανίκος, Μάινος, Γλαράκης και εγώ)  ότι τελικά το Ράλλυ Ακρόπολις ”Είναι, της πρώτης άνοιξης αγάπη” και εάν είμαστε καλά θα την ζήσουμε ξανά και του χρόνου και ίσως μας ακολουθήσουν περισσότεροι φίλοι.

Όμως η ιστορία μάς επεφύλαξε εκπλήξεις γιατί εκείνη ήταν η τελευταία χρονιά του Παγκοσμίου. Από τότε πέρασαν 8 χρόνια και σήμερα φαίνεται άπιαστο όνειρο αυτό που κατάφερε ο Υφυπουργός με την ομάδα του, που έχω την τιμή να συμπεριλαμβάνομαι και εγώ.

Ας ευχηθούμε καλή επιτυχία και ας απολαύσουμε ένα διεθνές γεγονός που θα προβληθεί σε όλο τον κόσμο, δίνοντας ισχυρά μηνύματα για την πατρίδα μας και θα μας κάνουν να αισθανόμαστε υπερήφανοι.

Η μικρή Ελλάδα και θέλει και μπορεί…”

Αντώνης Αργυρόπουλος

Ο Αντώνης Αργυρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα, και ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα το 1981. Έχει εργαστεί ως Διευθυντής Marketing στην Ελλάδα και το εξωτερικό, με εταιρείες που συμμετείχαν σε χορηγίες στον μηχανοκίνητο αθλητισμό όπως η Rothmans International με την Honda και την Williams και British American Tobacco με την BAR F1. Από το 2001 μέχρι και το 2007, διετέλεσε Events Director στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ (WRC) και είχε την ευθύνη της εμπορικής ανάπτυξης και τηλεοπτικών δικαιωμάτων του θεσμού. Από το 2008 μέχρι το 2016 μεταπήδησε στο μεγαλύτερο αθλητικό τηλεοπτικό σταθμό της Ευρώπης το Eurosport και ήταν επικεφαλής τηλεοπτικών δικαιωμάτων και παγκόσμιας προβολής μηχανοκίνητου αθλητισμού. Σήμερα έχει δική του εταιρεία Sports Marketing, η οποία ειδικεύεται σε τηλεοπτικές παραγωγές και προώθηση αθλητικών γεγονότων διεθνώς.

(Φωτογραφία εξωφύλλου: Esapekka Lappi and Janne Ferm (FIN) of team Citroen Total WRT are racing at special stage nr. 9 – Datca during the World Rally Championship Turkey in Marmaris, Turkey. ‘Ολες οι φωτογραφίες του θέματος είναι από το αρχείο του Αντώνη Αργυρόπουλου)