Όλα αρχίζουν στις 24 Αυγούστου του 1955, όταν στο κατάμεστο Ρωμαϊκό Ωδείο του Ηρώδου του Αττικού, η Κρατική Ορχήστρα εγκαινιάζει το θεσμό του Φεστιβάλ Αθηνών και η καλή κοινωνία της εποχής, με πρώτη και καλύτερη τη βασιλική οικογένεια συναντιέται για να απολαύσει έργα των Χέντελ, Μολινάρι, Μότσαρτ υπό τη μουσική διεύθυνση του Θεόδωρου Βαβαγιάννη. Η μεταπολεμική Ελλάδα ξαναγεννιέται μέσα από τις στάχτες της και προσπαθεί να συνδέσει τα μνημεία της πολιτιστικής της κληρονομιάς με την Τέχνη, δίνοντας παράλληλα δυναμική ώθηση στον τουρισμό. Ο χώρος επιλέγεται.
Πρόκειται για ένα μνημείο – σύμβολο στους πρόποδες της Ακρόπολης – Το Ρωμαϊκό Ωδείο και η παράσταση αρχίζει. Κυρίες και κύριοι, καλώς ήλθατε στα παρασκήνια και στις ιδιοτροπίες του Φεστιβάλ Αθηνών. Σχήματα και καλλιτέχνες από όλα τα μέρη του πλανήτη δίνουν κάθε καλοκαίρι ραντεβού στην πιο μεγάλη και ζωντανή γιορτή Τέχνης και Πολιτισμού, που ευτυχώς συνεχίζεται για 61 καλοκαίρια και είναι συνυφασμένη με την ιστορία της χώρας μας.
Γιατί στη σκηνή και στις κερκίδες του συναντήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια από τον Μητρόπουλο και την Κάλλας μέχρι τον Σινάτρα και τον Παβαρότι. Από τον Θεοδωράκη και τον Χατζιδάκι μέχρι τον Νταλάρα και τη Μαρινέλλα. Από τον Ροντήρη και τον Κουν μέχρι τον Ωνάση και τον Νιάρχο. Από τον Νουρέγιεφ και τη Φοντέϊν μέχρι το Λύκειο Ελληνίδων, η παρέλαση των θρυλικών ονομάτων δεν έχει αρχή, μέση και τέλος.
1989. Στη σκηνή του αρχαίου θεάτρου συναντήθηκε η Νάνα Μούσχουρη με τον Μάνο Χατζηδάκι
Το αρχαίο ωδείο χτίστηκε το 161 π. Χ. από τον Αθηναίο ευγενή Ηρώδη στη μνήμη της συζύγου του, Αννίας Ρηγίλλη. Από το 1924 χρησιμοποιούνταν για παραστάσεις αρχαίου δράματος, με highlight την «Ορέστεια» σε σκηνοθεσία Ροντήρη και στο ρόλο της «Κλυταιμνήστρας» τη Μαρίκα Κοτοπούλη, το 1949.
Πάντως η ιδέα και το όραμα ενός φεστιβάλ διεθνούς βεληνεκούς ανήκε στον υπουργό Προεδρίας της Κυβέρνησης Παπάγου, Γεώργιο Ράλλη. Για τον λόγο αυτό έφθασε στην Αθήνα ο Έλληνας σκηνοθέτης της «Metropolitan Opera» της Νέας Υόρκης, Ντίνος Γιαννόπουλος, ο οποίος ήταν παιδικός φίλος του Ράλλη από τη «Σχολή Μεταξά», και ο οποίος χρίστηκε συντονιστής του Φεστιβάλ.
1965. Βούλα Ζουμπουλάκη,Τζένη Καρέζη, Αλέξανδρος Λυκουρέζος
Άλλες σημαντικές προσωπικότητες που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία είναι ο Ίων Δραγούμης, ο οποίος και εισηγήθηκε την ίδρυσή του στον Ράλλη, ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, ο Γιώργος Καβουνίδης, που είχε τη θέση του διευθυντή Εξωτερικού Τύπου του Υπουργείου Προεδρίας, ο καλλιτεχνικός ιμπρεσάριος Θεόδωρος Κρίτας, που έφερε στην Ελλάδα συγκροτήματα από όλο τον κόσμο, όπως τα μπαλέτα Μπολσόϊ, τον Νουρέγιεφ, τη Μαργκότ Φοντέιν, τον Όιστραχ, σε εποχές και από χώρες που κάτι τέτοιο φάνταζε ανέφικτο.
1966. Μαργκότ Φοντέιν και Ρούντολφ Νουρέγιεφ
Επίσης ο Βασίλης και η Ελίζα Γουλανδρή, που πλήρωσαν τα έξοδα για τη μετάκληση της πολυπληθούς ορχήστρας της Νέας Υόρκης, με διευθυντή τον Δημήτρη Μητρόπουλο στις δύο συναυλίες που έδωσε τελικά στο κλειστό θέατρο «Ορφέα», καθώς στην Αθήνα έβρεχε καταρρακτωδώς.
Το Ηρώδειο όμως στα 61 του χρόνια γνώρισε και άλλα εμπόδια εκτός από βροχές και ματαιώσεις, διλήμματα, προκλήσεις και καπρίτσια διάσημων καλλιτεχνών, αλλά ο κόσμος το λάτρεψε, όπως λάτρεψε και την ντίβα Μαρία Κάλλας, το 1957, την πιανίστρια Τζίνα Μπαχάουερ στο ρεσιτάλ του 1958, το ζεύγος Παξινού-Μινωτή, την Άννα Συνοδινού, τη Μελίνα Μερκούρη, τον Θάνο Κωστόπουλο.
Η Έλσα Μάξγουελ με τη Μαρία Κάλλας
Σκάνδαλο της εποχής χαρακτηρίστηκε η παράσταση των αριστοφανικών «Ορνίθων» από το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν και η περιπετειώδης απόσυρσή τους.
Ο ερχομός τής Κάλλας προκάλεσε συναγερμό και αναστάτωση. Η πρώτη παράσταση ακυρώθηκε την τελευταία στιγμή λόγω ασθενείας, ενώ πολλά λέγονταν για την υπέρογκη και σκανδαλώδη αμοιβή των 9.000 δολαρίων που είχε ζητήσει η ντίβα. Στη δεύτερη παράσταση της η Κάλλας εμφανίστηκε και αποθεώθηκε ενώ την πολυσυζητημένη αμοιβή της λέγεται ότι την προσέφερε σε φιλανθρωπίες.
Το 1962 ανήκει στον Φρανκ Σινάτρα που λόγω ξαφνικής αδιαθεσίας ζήτησε να μεταφερθεί από την «Auberge» της Βαρυμπόμπης, όπου διέμενε στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» με ελικόπτερο, για να αποφύγει τις στροφές του δρόμου. Φυσικά η μετακίνησή του, σύμφωνα με μαρτυρίες του αξέχαστου Θεόδωρου Κρίτα, έγινε οδικώς.
1962. Ο Φρανκ Σινάτρα στο Ηρώδειο
Η Αθήνα έχει βρει το σημείο συνάντησής της κάτω από την Ακρόπολη που προσθέτει αίγλη και κύρος στη ραστώνη του καλοκαιριού. Το Φεστιβάλ Αθηνών είναι το πολιτιστικό αλλά και κοσμικό γεγονός, παρόλο που ο χώρος του Ωδείου ήταν πολύ διαφορετικός από τον σημερινό, καθώς υπήρχαν μόνο οι θέσεις του κάτω διαζώματος. Άνω διάζωμα δεν υπήρχε, αλλά ένας σωρός από διεσπαρμένες πέτρες και αρχαία μάρμαρα, για αυτό άλλωστε του είχε δοθεί και ο χαρακτηρισμός «βραχάκια». Με την ανακαίνισή του υπό την επίβλεψη του Δημήτρη Πικιώνη, φιλοξενεί μουσικές παραστάσεις, κωμωδίες και κονσέρτα που γράφουν τόσο στις κουίντες του όσο και στις μαρμάρινες κερκίδες του τη μυθική του ιστορία.
1957. Στον θώκο του αρχαίου θεάτρου ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και η σύζυγός του Αμαλία με την Τούλα Λεβίδη και το ζεύγος Ροδοπούλου
