Η Νόνικα Γαληνέα, ήταν ηθοποιός, συγγραφέας, μεταφράστρια και επιχειρηματίας. Ήταν η πρώτη Ελληνίδα που είχε 50 χρόνια συνεχούς παρουσίας στο θέατρο, η πρώτη Ελληνίδα ηθοποιός που ερμήνευσε στο Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου στην αγγλική γλώσσα και η μόνη που πρωταγωνίστησε 6 φορές στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Ο πατέρας της ήταν ο Πέτρος Γαληνέας, δικηγόρος από την Καρδαμύλη. Διατέλεσε διευθυντής των Μύλων Αγίου Γεωργίου. Αργότερα διατηρούσε γραφείο στην οδό Νίκης όπου διαχειριζόταν περιουσιακά στοιχεία της οικογένειας Μυταράκη από όπου προερχόταν η δεύτερη σύζυγός του.
Μητέρα της ήταν η Θεοδοσία Καραϊωσηφόγλου (1912-2010) η οποία, μετά τον χωρισμό της με τον Πέτρο Γαληνέα, παντρεύτηκε τον Αλέξανδρο Παναγιωτόπουλο με τον οποίο απέκτησε ένα γιο. Τρίτος σύζυγός της ήταν ο εφοπλιστής και τραπεζίτης Στρατής Ανδρεάδης.
Η Νόνικα Γαληνέα στην ηλικία των 14 ετών μεταγράφηκε στη Φλωρεντία, ενώ τον επόμενο χρόνο πήγε στο αγγλικό σχολείο Châtelard School στην Ελβετία, και στην ηλικία των 18 ετών εγγράφηκε στο Densons Secretarial College στο Λονδίνο. Κατόπιν σπούδασε στο Weber Douglas School of Singing and dramatic art.
Παντρεύτηκε τον Νίκο Μουτούση, νευρολόγο στην Ελλάδα, και έζησαν στο Παρίσι για 5 χρόνια όπου έκαναν τρία παιδιά : τις δίδυμες Αλεξία και Αριέττα και την Μαρία-Αμαλία. Η Αριέττα Μουτούση έχει σημαντική πορεία στο θέατρο και την τηλεόραση ενώ και η Αμαλία Μουτούση έχει πολύ σημαντική πορεία στο χώρο του θεάτρου.
Σύντροφός της για αρκετά χρόνια υπήρξε ο ηθοποιός Αλέκος Αλεξανδράκης, τον οποίο γνώρισε στο Θέατρο Μετροπόλιταν, όπου συμπρωταγωνιστούσαν. Με τον Αλεξανδράκη χώρισαν το 1990, μετά από 21 χρόνια σχέσης.
Η σταδιοδρομία της ξεκίνησε το 1963 μετά από επιτυχημένες εξετάσεις στο Θέατρο Τέχνης. Η πρώτη της παράσταση ήταν με τους Όρνιθες του Αριστοφάνη, στην οποία συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν, την Κατίνα Παξινού, τον Δημήτρη Χορν, την Άννα Συνοδινού, τον Αλέξη Μινωτή, τον Δημήτρη Μυράτ κ.ά.
Από το 1969 συνεργάστηκε με τον Αλέκο Αλεξανδράκη, με τον οποίο δημιούργησαν δύο θεατρικές σκηνές : το Θέατρο Ιλίσια και το Στούντιο Ιλίσια.
Στη συνέχεια συνεργάστηκε με το Εθνικό θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και το Αμφιθέατρο ενώ παράλληλα έκανε πολλές συνεργασίες με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και παραστάσεις στη Μεγάλη και στη Μικρή Επίδαυρο καθώς και στο Κόβεντ Γκάρντεν στο Λονδίνο.
Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των ετών, μοίραζε τη ζωή της μεταξύ Αθήνας και Λονδίνου.
Μετέφρασε 17 θεατρικά έργα, πολλά εκ των οποίων έχουν δημοσιευτεί. Ανάμεσά τους τα: «O άντρας της ζωής μου» των Μπαριγέ – Γκρεντί (1978), «Καινούργια σελίδα» του Nιλ Σάιμον (1980), «H βεντάλια της Λαίδης Γουίντερμιρ» του Όσκαρ Ουάιλντ (1983), «Kάθε χρόνο, τέτοια μέρα» του Μπέρναρντ Σλέιντ (1984), «Παράξενο ιντερμέτζο» (1985) και «Ταξίδι μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα» (1987) του Γιουτζίν Ο’Νιλ, «Ευαίσθητη ισορροπία» του Έντουαρντ Άλμπι (1986), «Λεωφορείον ο Πόθος» του Τενεσί Ουίλιαμς (1988), «Η κυρία του Μαξίμ» του Ζορζ Φεντό (1991).
Εξέδωσε, το 2005, την αυτοβιογραφία της με τίτλο «Η ζωή μου» και το βιβλίο «Επέστρεφε»
Η κηδεία της θα γίνει την Τρίτη 6 Ιουνίου στη μία το μεσημέρι από το Α! Νεκροταφείο.
