Ο Δημήτρης Χορν, ένας από τους πιο γοητευτικούς, χαρισματικούς ηθοποιούς, με την εξαιρετική φωνή, την έμφυτη κομψότητα και ευγένεια, γεννήθηκε σαν σήμερα στην Αθήνα πριν από έναν αιώνα και η Φίνος Φιλμ, με την οποία μάλιστα έκανε και την πρώτη του ταινία που γυρίστηκε μετά την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα, τον τιμά σήμερα με ένα πολύ τρυφερό βίντεο, αναφέροντας στη λεζάντα: “100 χρόνια από την γέννηση του μέγιστου Δημήτρη Χορν. Βαθιά υπόκλιση“.

Διαβάζοντας κανείς το βιογραφικό του, καταλαβαίνει ότι η ενασχόλησή του με το χώρο του θεάτρου ήταν σχεδόν μονόδρομος. Η καριέρα του ξεκίνησε όντας ακόμα μωρό στην αγκαλιά της νονάς του, της σπουδαίας Κυβέλης.

Πιο συγκεκριμένα, γονείς τού Δημήτρη Χορν ήταν ο γνωστός θεατρικός συγγραφέας και στρατιωτικός Παντελής Χορν και η Ευτέρπη Αποστολίδη. Η οικογένεια του Παντελή Χορν είχε τρία παιδιά, τον Γιάννη, τη Νανά που πέθανε σε ηλικία 7 ετών και τελευταίο, τον Δημήτρη Χορν. Μετά την πρώτη του εμφάνιση στη σκηνή στο έργο «Γειτόνισσες» του πατέρα του εμφανίστηκε ξανά δίπλα στη νονά του σε ηλικία 4 ετών, στη «Νόρα» του Ίψεν κάνοντας ένα από τα μικρά παιδιά της ηρωίδας. Με την νονά του, συνεργάστηκε ξανά ως ενήλικας πλέον, σε ηλικία 31 ετών, στο έργο του Όσκαρ Ουάιλντ «Μια γυναίκα χωρίς σημασία». Την τρίτη εμφάνισή του στο θέατρο, την έκανε σε ηλικία 14 ετών, όταν εμφανίστηκε στο θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη, στο θερινό θέατρο «Παρκ», στο έργο «Μαμά Κολιμπρί» του Μπατάιγ. Το 1937 εισήχθη στη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου, δίνοντας εξετάσεις με το ποίημα του Βάρναλη, «Οι μοιραίοι».

Το 1942 και σε ηλικία μόλις 21 ετών, θα κάνει τον πρώτο του γάμο, με την Ρίτα Φιλίππου.

Τα επόμενα χρόνια θα συνεργαστεί με το θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη και της Κατερίνας. Το 1944 συγκρότησε δικό του θίασο με τη Μαίρη Αρώνη και αργότερα με τη Βάσω Μανωλίδου.

Το 1943 θα πάρει μέρος στην πρώτη του κινηματογραφική ταινία, «Η φωνή της καρδιάς» σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Ιωαννόπουλου. Τον αμέσως επόμενο χρόνο, θα πάρει μέρος στην ταινία τα «Χειροκροτήματα» του Γιώργου Τζαβέλλα.

Το 1945 συνεργάστηκε με το θίασο Μελίνας Μερκούρη και Νίκου Χατζίσκου στο έργο «Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι» του Όσκαρ Ουάιλντ». Από το 1946 έως το 1950 επέστρεψε στο Εθνικό Θέατρο.

Το 1950 θα παίξει στην τρίτη του ταινία, τον «Μεθύστακα» του Γιώργου Τζαβέλλα, ταινία στην πρωταγωνιστεί ο Ορέστης Μακρής

Το 1951 φεύγει με υποτροφία ενός έτους του Βρετανικού Ινστιτούτου για την Αγγλία. Μετά την Αγγλία φεύγει για την Αμερική, όπου και ενημερώνεται για την παγκόσμια θεατρική κίνηση.

Γυρίζοντας, το 1952 συγκροτεί θίασο με τον Γιώργο Παππά και την Έλλη Λαμπέτη. Κι εκεί ξεκινά ένα μεγάλος, θυελλώδης έρωτας με την Έλλη Λαμπέτη, μία σχέση που θα κρατήσει επτά χρόνια. Η επαγγελματική συνεργασία του με την Λαμπέτη περιλαμβάνει τη δημιουργία δικού τους θιάσου, αλλά και την κοινή τους εμφάνιση σε ταινίες που άφησαν εποχή. “Κυριακάτικο ξύπνημα“, την “Κάλπικη λίρα” και το “Το κορίτσι με τα μαύρα” .

Δημοφιλής ήταν και η ραδιοφωνική εκπομπή του με τίτλο «Ο Ταχυδρόμος Έφτασε». Με μια σουρεαλιστική ειρωνεία στη φωνή του, διάβαζε φανταστικά γράμματα ακροατών, σε κείμενα του Κώστα Πρετεντέρη. Ενώ συμμετείχε και σε πολλά ραδιοφωνικά θεατρικά έργα.

Το 1958 γυρίζει την επόμενη μεγάλη επιτυχία του στον κινηματογράφο, την ταινία «Μια ζωή την έχουμε» σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γιώργου Τζαβέλλα.

Το 1959 χωρίζει από την Έλλη Λαμπέτη και συνεχίζει την θεατρική του πορεία μόνος.

Το 1960 γυρίζει την ταινία «Μια του κλέφτη» σε σενάριο και σκηνοθεσία του Δημήτρη Ιωαννόπουλου και με συμπρωταγωνίστρια την Κάκια Αναλυτή. Με την ερμηνεία του στην ταινία αποσπά το βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης την ίδια χρονιά. Το 1961 κερδίζει και το δεύτερο βραβείο του – Α’ ανδρικού ρόλου – στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με την ταινία «Αλίμονο στους νέους» του Αλέκου Σακελλάριου, ενώ το 1962 συμμετέχει στην ταινία (ένα είδος ντοκυμαντέρ) «Η Αθήνα τη νύχτα»

Το 1967 παντρεύτηκε την Άννα Γουλανδρή κι έζησαν μαζί μέχρι τον θάνατο της το 1988. Με τη σύζυγό του ίδρυσαν το «Ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν» σκοπός του οποίου είναι η μελέτη του ελληνικού πολιτισμού.

Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής του Ε.Ι.Ρ.Τ. από τον Αύγουστο έως το Νοέμβριο του 1974. Υπήρξε στενότατος φίλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή .

Τιμήθηκε από την ελληνική πολιτεία με το μετάλλιο του Χρυσού Σταυρού Γεωργίου Α΄.

Ο Δημήτρης Χορν τα τελευταία τέσσερα χρόνια (απ’ το 1994), έπασχε από τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Τελικά, έφυγε στις 16 Ιανουαρίου 1998, από καρκίνο.

Το 2000 καθιερώθηκε στη μνήμη του το Βραβείο Χορν, το οποίο απονέμεται στους καλύτερους πρωτοεμφανιζόμενους άνδρες ηθοποιούς κάθε χρονιάς, με τον πρώτο να παίρνει για έναν χρόνο τον σταυρό του αείμνηστου ηθοποιού.

(Φωτογραφία εξωφύλλου: Tα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στην εταιρία παραγωγής – Από ταινία, Εύλογη χρήση, https://el.wikipedia.org/w/index.php?curid=210283)