Η σειρά που κέρδισε τις εντυπώσεις, όχι λόγω του ιδιαίτερου σεναρίου της αλλά κυρίως από την σπιρτάδα της κεντρικής ηρωϊδας, που την υποδύεται η Λίλι Κόλλινς και τα ατελείωτα πλάνα στο πανέμορφο Παρίσι, ετοιμάζει το «part 2»!

 Το «Emily in Paris» που αρχικά πολλοί το ήθελαν να είναι το next page στο «Sex and the City»- καμία σχέση- είναι από τις ελάχιστες σειρές του Netflix που δεν ασχολείται με ζόμπι, κλέφτες, δολοφόνους, τέρατα, ψυχολογικά θρίλερ και άλλα πολλά καθώς το διαφορετικό, το πιο δαιμόνιο, αυτό που μας βγάζει «κρυφές πλευρές μας» ως θεατές πουλά ως βούτυρο σε ζεστό ψωμί. Είναι ρηχό, απλό, αναμενόμενο και βαρετό ίσως σε κάποιες στιγμές του. Όμως τα εξαιρετικά πλάνα της γαλλικής πρωτεύουσας, οι ωραίοι- εμφανισιακά- ηθοποιοί που πρωταγωνιστούν το κάνουν τόσο ανάλαφρο και ό,τι πρέπει αν θες να δεις κάτι που να μην σε ζαλίσει, να μην σε προβληματίζει αλλά να σε ταξιδεύει και να σε ξεκουράζει. Τόσο που βλέπεις μια και έξω και τα δέκα επεισόδια του πρώτου κύκλου. Είναι που χάνεσαι κι εσύ στις δικές σου σκέψεις όταν απολάμβανες το Παρίσι και τις βόλτες εκεί. Είναι η μποέμικη ατμόσφαιρα που αποπνέει. Η παντελής έλλειψη μιζέριας. Τα ωραία ρούχα. Οι εντυπωσιακές, σε οριακό σημείο πολλές φορές, εμφανίσεις που φέρουν την υπογραφή της διάσημης Πατρίτσια Φιλντς που εκτός από ενδυματολόγος του «Sex and the City» είναι κι αυτή που έχει αναλάβει το «Emily in Paris».

 Η διάσημη ενδυματολόγος βρίσκεται ήδη στο Παρίσι καθώς τα γυρίσματα θα ξεκινήσουν σύντομα,  όπου μάλιστα περνά και αρκετές ώρες της με τον πολύ καλό της φίλο Φώτη Σεργουλόπουλο που βρίσκεται εδώ και μέρες εκεί μαζί με τον γιο του Γιώργο.

Εμείς που αγαπάμε τα παραμύθια, που δεν μας ενοχλεί καθόλου να βλέπουμε ταινίες του στυλ «ένας αγάπησε μία» με βασική προϋπόθεση βέβαια να είναι ωραίοι οι πρωταγωνιστές και να έχει και happy end η ταινία, εμείς που από το πρώτο φωτεινό πλάνο ξέρουμε αν θα μας αρέσει το έργο, περιμένουμε το «Emily in Paris, Part 2», χωρίς να είναι κακό να προσέξουν και λίγο το σενάριο.

Γιατί πόση κλεισούρα, μιζέρια, θλίψη, πόνο να αντέξει κανείς;

Ας έχουμε για πάντα το Παρίσι….