Είναι το «Emily in Paris» το νέο «Sex and the City»;

Πίσω και από τις δύο σειρές βρίσκεται ο ίδιος δημιουργός, ο Ντάρεν Σταρ. Οι κεντρικές ηρωίδες και στις δύο αλλάζουν look από σκηνή σε σκηνή και έχουν μια γκαρνταρόμπα επιμελημένη από την ενδυματολόγο Πατρίσια Φιλντ, με πανάκριβα ρούχα και αξεσουάρ, που δεν δικαιολογεί κανένας μισθός και δεν χωράνε σε καμιά βαλίτσα και καμιά ντουλάπα.

Είναι, όμως, το «Emily in Paris» το νέο «Sex and the City», μια εντύπωση που καλλιεργήθηκε έντονα σε επίπεδο μάρκετινγκ πριν ανέβει στο Netflix; Ή, όπως ίσως θα έγραφε η Κάρι Μπράντσο, σε μία από τις απορίες της διάσημης στήλης της: «Πώς από μια τετράδα άσπονδων φίλων που έκαναν τα πεζοδρόμια της Νέας Υόρκης να τρίζουν φτάσαμε σε μια νεαρή ενζενί που περιφέρεται στο Παρίσι σαν να πετάει στα σύννεφα;»

Και η Κάρι Μπράντσο είχε βρεθεί στο Παρίσι, σε μια από τις πιο κρίσιμες δραματουργικές καμπές της σειράς. Αλλά, όχι, η Έμιλι δεν είναι η Κάρι Μπράντσο.

«Ήθελα αρκετό καιρό να κάνω μια σειρά με θέμα της ζωή μιας Αμερικανίδας στο Παρίσι», λέει ο Ντάρεν Σταρ. «Όταν ήμουν 19, έκανα το καλοκαίρι τον γύρο της Ευρώπης, έφτασα στο Παρίσι και το ερωτεύτηκα. Και σκέφτηκα ότι θα ήταν ωραίο να μοιραστώ αυτό το συναίσθημα με το κοινό και να δω συνολικά τι σημαίνει να πηγαίνει να ζήσει ένας ξένος στο Παρίσι».

Όλα τα γυρίσματα έγιναν στη Γαλλία και ο Σταρ ήθελε ό,τι θα ζούσαν οι συντελεστές εκεί να εμπλουτίσει το σενάριο. «Δεν ήθελα να είναι τα πάντα γραμμένα πριν φτάσουμε στο Παρίσι», εξήγησε, «ώστε να μπορούμε όλοι να βιώσουμε αυτή την εμπειρία μαζί. Οι παρατηρήσεις που έκανε το καστ και οι συγγραφείς απλώς και μόνο επειδή ήταν εκεί ήταν πολύ σημαντικές».

Δεν συμφωνούν όλοι ως προς την αυθεντικότητα της υπόθεσης, αλλά η σειρά μάλλον δεν έγινε για να ικανοποιηθούν οι Γάλλοι με την εγκυρότητά της. Έγινε για να «ανοίξει» σε όλους τους υπόλοιπους ένα «παράθυρο» στην ονειρική ατμόσφαιρα της πόλης και να ταξιδέψει τους θεατές μακριά από τη μίζερη πραγματικότητα. Γιατί, όχι, στη σειρά δεν υπάρχει τίποτα μίζερο.

Αντίθετα, υπάρχει διάχυτος ερωτισμός, με πολύ πιο εκδηλωτικό τρόπο από την πλευρά των Ευρωπαίων σε σχέση με τους «πολιτικά ορθούς» Αμερικάνους, που όλο και κάτι χάνουν από τον καθωσπρεπισμό τους. Υπάρχει, επίσης, όλη η σύγχρονη κουλτούρα των social media (αν και λείπουν οι πιο νεανικές εφαρμογές, όπως το TikTok) και προβάλλεται πώς τα πάντα σήμερα γίνονται on camera, μέσα από τα smartphones. Ακόμα και το τι σημαίνει να είσαι influencer μπαίνει στο στόχαστρο, με τρόπο όχι πάντα κολακευτικό.

Η πρωταγωνίστρια, Λίλι Κόλινς, παραδέχεται πως όταν ήταν στο γυμνάσιο έβλεπε το «Sex and the City» και πιστεύει ότι το ίδιο έκανε μεγαλώνοντας και η ηρωίδα της, η Έμιλι. Η οποία ζει στη σειρά τις ρομαντικές της περιπέτειες, αλλά το βάρος πέφτει περισσότερο στο πώς θα καταφέρει να πείσει την προηγούμενη γενιά ότι έχει υπόσταση ως εργαζόμενη. Ως Αμερικανίδα εργαζόμενη, για την ακρίβεια, που φτάνει στο γραφείο στις 8:30 το πρωί ενώ τα ευρωπαϊκά ωράρια το θέλουν να ανοίγει δυο ώρες αργότερα, και η συνέπειά της όχι μόνο δεν εκτιμάται αλλά γίνεται και αντικείμενο κοροϊδίας.

Έχει το «Emily in Paris» στερεότυπα; Έχει, αλλά δεν πειράζει. Είναι πρωταρχικά feel good τηλεόραση και, αν είχες απολαύσει το «Sex and the City», θα περάσεις σίγουρα ευχάριστα την ώρα σου.