Αξιοπρεπής και υπερήφανος μέχρι την τελευταία στιγμή, δεν ήθελε να γίνει γνωστό το πρόβλημα που αντιμετώπιζε. Πάλεψε δυνατά μέχρι την τελευταία στιγμή σε έναν άνισο αγώνα που διήρκησε λίγο αλλά ήταν πολύ έντονος, καταιγιστικός.
Ο Γιώργος Μεσσάλας γεννήθηκε στο Αιγάλεω στις 14 Νοεμβρίου 1942, σε ένα φτωχικό σπίτι ανάμεσα σε χωράφια. Ο πατέρας του ήταν κρεοπώλης στο επάγγελμα.
Σπούδασε στη Δραματική Σχολή και εργάσθηκε σε διάφορους θιάσους και στο «Προσκήνιο» του Αλέξη Σολωμού. Ερμήνευσε πρωταγωνιστικούς ρόλους στα έργα «Ο αρχοντοχωριάτης» του Μολιέρου (1969), «Ο κοριός» του Μαγιακόφσκυ (1969), «Σαν περάσουν πέντε χρόνια» του Λόρκα (1970), «Ο καλός άνθρωπος του Σε Τσουάν» του Μπρεχτ κ.α.
Το 1973 ίδρυσε το «Μοντέρνο Θέατρο» και σκηνοθέτησε τη σάτιρα του Α. Ουέσκερ «Τα πατατάκια», ενώ το 1974 σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στο έργο «Νύχτα δολοφόνων».
Ερμήνευσε κλασικό ρεπερτόριο ενώ σκηνοθέτησε πολλές παραστάσεις στο Εθνικό Θέατρο, στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, στο Λυκαβηττό, στο Ελεύθερο Θέατρο και αλλού, αλλά και σε περιοδείες του σε όλη τη χώρα.
Από το 1992 έως το 2012 στεγάστηκε επαγγελματικά στο θέατρο «Αλκυονίδα», το οποίο διατηρούσε και παιδική σκηνή. Η δραστηριότητα του θεάτρου έπαυσε για οικονομικούς λόγους.
Υπήρξε βοηθός και προσωπικός φίλος του θεατρανθρώπου Αλέξη Μινωτή, όταν ο τελευταίος ανέλαβε γενικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου επί μία δεκαετία (1974-1984). Ο Μινωτής μέσω της διαθήκης του κληροδότησε στο Μεσσάλα δεκαεπτά μπαούλα με τα θεατρικά κοστούμια του.
Υπήρξε βοηθός σκηνοθέτη του Αλέξη Σολωμού και πήρε μέρος σε όλες τις μεγάλες περιοδείες του Εθνικού Θεάτρου σε ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Ιαπωνία, Γαλλία, Βέλγιο και Γιουγκοσλαβία.
Ο Γιώργος Μεσσάλας ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Ντένη Θεμελή κι έχει ένα γιο, τον Αλέξη.
«Με τον ήπιο δυναμισμό του και τη θεατρική του παιδεία, την οποία διδάχθηκε από τους σπουδαίους δασκάλους του ελληνικού θεάτρου, τον Αλέξη Μινωτή και τον Αλέξη Σολωμό, ο Γιώργος Μεσσάλας υπηρέτησε το θέατρο με αγάπη και ήθος. Ιδρύοντας πριν από σχεδόν πενήντα χρόνια, το 1973, το Μοντέρνο Θέατρο, ανέβασε με συνέπεια παραστάσεις ρεπερτορίου, ενώ για δύο δεκαετίες στέγασε το όραμά του στην «Αλκυονίδα», καθώς ήταν από τους πρώτους που δημιούργησε θεατρικούς χώρους εκτός της στενής περιμέτρου του θεατρικού κέντρου της Αθήνας. Η απώλειά του θα είναι αισθητή, όμως δεν πρόκειται να ξεχαστεί η αγαπητή του παρουσία, η εργατικότητα και το πάθος του για τη θεατρική τέχνη. Εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην Ντένη και στον Αλέξη, καθώς και στους πολυάριθμους φίλους του» αναφέρει στο συλλυπητήριο μήνυμά της η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη.
(Φωτογραφία εξωφύλλου: PAPADAKIS PRESS)
