Ησυχία δεν έχει το σπίτι των Σεβαστών. Άλλος φεύγει (Ανέτ), άλλος έρχεται (η Ανέτ επιστρέφει), νέα νύφη κάνει την εμφάνισή της (Δόμνα) κι ένας νέος γαμπρός θέλει να μπει και να στεριώσει (Αλέξης Γραμματικός). Όμως για τον τελευταίο τα πράγματα είναι σκούρα. Για την ακρίβεια μαύρα κι άραχνα. Ούτε το όνομά του δεν θέλει ν’ ακούσει ο Δούκας, πόσο μάλιστα όταν ο νεαρός εισαγγελέας του ανακοινώνει πως θέλει να παντρευτεί την κόρη του.
Άστραψε και βρόντηξε ο Δούκας όταν ο Γραμματικός του ζήτησε το χέρι της Πηνελόπης. Ποιος είδε το Θεό και δεν τον φοβήθηκε. Ο άνθρωπος που ήθελε να τον στείλει – και δικαίως – στη φυλακή, είχε τα κότσια να πάει σπίτι του και να ζητήσει σε γάμο την κόρη του!
Και γιατί να μην πάει; Εδώ μπαίνει ο Μιλτιάδης με το έτσι θέλω στο σπίτι του Δούκα απρόσκλητος και με κλειδί δικό του, ο Αλέξης μας θα φοβηθεί να αντιμετωπίσει τον πάλαι ποτέ ισχυρό άνδρα του Διαφανίου; Ο Γραμματικός είναι εισαγγελέας και τα λέει τσεκουράτα και είναι αποφασισμένος να διεκδικήσει την Πηνελόπη από την οικογένεια της με οποιοδήποτε κόστος.
Έξαλλος ο Δούκας με την εμμονή της Πηνελόπης να θέλει να παντρευτεί τον Αλέξη, την πετά έξω από το σπίτι. Ε, και; Σα θέλει η νύφη κι ο γαμπρός όλα τα εμπόδια ξεπερνιούνται. Το ζευγάρι λοιπόν, αποφασίζει να μείνει σε νέο δικό του σπίτι στο Διαφάνι.
Βράζει από θυμό ο Δούκας. Όμως αυτή τη φορά η Πηνελόπη σ’ αυτή τη δύσκολη κατάσταση έχει δύο ανέλπιστους συμμάχους: τον Νικηφόρο και τον Κωνσταντή που παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα τους προσφέρονται να τη βοηθήσουν.
Η Πηνελόπη, που μέχρι τώρα ζούσε σαν αρχοντοπούλα στα πούπουλα και τίποτα δεν την έλειψε, προσπαθεί να συνηθίσει τη νέα της καθημερινότητα και να ζήσει μια ήρεμη ζωή δίπλα στον Αλέξη. Όμως όταν έχεις τη Μυρσίνη και τον Μελέτη στα πόδια σου τα εμπόδια είναι αναπόφευκτα. Από τη μία η μητέρα της, που της θυμίζει διαρκώς πως ο αγαπημένος της εισαγγελέας ήθελε να στείλει τον πατέρα της στη φυλακή κι από την άλλη ο… ξάδερφος, που ναι μεν της έλεγε να φτιάξει τη ζωή της, αλλά τώρα που βλέπει πως τη χάνει από την αγκαλιά του, αφηνιάζει από τη ζήλεια του.
Ησυχία δεν έχει αυτό το Διαφάνι. Και να φανταστεί κανείς, πως μετρημένοι στα δάχτυλα είναι οι κάτοικοί του…
