Εάν ένας κύκλος IVF αποτύχει, το ζευγάρι αισθάνεται θλίψη, απογοήτευση, θυμό, συναισθήματα που είναι φυσιολογικά. Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι δεν πρέπει να κατηγορείτε τον εαυτό σας ή τον σύντροφό σας.

Έχει φανεί ότι τα ποσοστά κυήσεων τα τελευταία χρόνια μπορεί να φθάσουν και το 80% μετά από μία ωοληψία και μέχρι την εξάντληση όλων των φρέσκων και κατεψυγμένων εμβρύων που προέκυψαν.

Ακόμη και στις μονάδες εξωσωματικής γονιμοποίησης που έχουν τα καλύτερα αποτελέσματα παγκοσμίως όμως, περίπου 1 στις 2 γυναίκες δεν θα μείνουν έγκυοι με την πρώτη εμβρυομεταφορά.

Πολλά ζευγάρια έρχονται αντιμέτωπα με επαναλαμβανόμενες αποτυχίες της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Πρόκειται για περιπτώσεις επαναλαμβανόμενης αποτυχίας εμφύτευσης στις οποίες δεν έχουμε κύηση μετά τη μεταφορά τεσσάρων καλής ποιότητας εμβρύων, σε τουλάχιστον τρεις φρέσκους ή κατεψυγμένους κύκλους σε μία γυναίκα μικρότερη των 40 ετών.

“Το σημαντικό είναι να θυμούνται τα υπογόνιμα ζευγάρια ότι μετά τη σωστή διερεύνηση και θεραπεία, η μεγάλη πλειοψηφία των γυναικών θα καταφέρει να αποκτήσει παιδί”, λέει ο μαιευτήρας-γυναικολόγος Ιάκωβος Σούσης, που ασχολείται εδώ και τριάντα χρόνια με την αντιμετώπιση της υπογονιμότητας τόσο στη Βρετανία όσο και στην Ελλάδα.

Όπως εξηγεί ο Ιάκωβος Σούσης, τα βασικά αίτια των επαναλαμβανόμενων αποτυχιών εξωσωματικής γονιμοποίησης είναι:

  • Ηλικία

Ο σπουδαιότερος προγνωστικός παράγοντας επιτυχίας είναι η ηλικία της γυναίκας. Μετά τα 35 έτη και πολύ γρήγορα μετά τα 40 έτη η γονιμότητα μειώνεται. Όσο μεγαλύτερη είναι η γυναίκα, τόσο λιγότερα ωάρια παράγει κατά την διέγερση των ωοθηκών, ενώ αυξάνεται και η συχνότητα των χρωμοσωματικών ανωμαλιών. Τα τελευταία χρόνια έχει αποδειχθεί ότι και η ηλικία του άνδρα παίζει παρόμοιο ρόλο. Έχουμε διαπιστώσει ότι έως και το 70% των εμβρύων φέρουν συχνότατα γενετικές ανωμαλίες, που οδηγούν στην αποτυχία της εξωσωματικής γονιμοποίησης.

  • Υδροσάλπιγγες

Οι διογκωμένες και αποφραγμένες σάλπιγγες συνδέονται με επαναλαμβανόμενες αποτυχίες εμφύτευσης, καθώς παλινδρομεί τοξικό υγρό από τις σάλπιγγες στην μήτρα, το οποίο εμποδίζει την εμφύτευση. Η αφαίρεση των σαλπίγγων αυξάνει τα ποσοστά επιτυχίας της εξωσωματικής γονιμοποίησης.

  • Ανωμαλίες της μήτρας

Οι συγγενείς ανωμαλίες της μήτρας, όπως πολύποδες και ινομυώματα επηρεάζουν τη δεκτικότητα του ενδομητρίου. Η διερεύνηση της μήτρας με υστεροσκόπηση και η διόρθωση οποιασδήποτε παθολογίας υπάρχει πριν την εξωσωματική γονιμοποίηση, αυξάνει τα ποσοστά κυήσεως. Γυναίκες που έχουν πολλά μικρά ινωμιώματα και πολλές αποτυχίες εμφύτευσης συνιστάται να τα αφαιρούν, ενώ σε διαφορετική περίπτωση δεν θα τα αφαιρούσαμε.

  • Ενδομητρίωση

Πολλές γυναίκες που πάσχουν από ενδομητρίωση οδηγούνται στην εξωσωματική γονιμοποίηση χωρίς να έχει γίνει πλήρης διερεύνηση και διάγνωση. Δυστυχώς η διάγνωση της ενδομητρίωσης καθυστερεί 7-12 χρόνια κι αν δεν έχει γίνει διάγνωση όταν η γυναίκα προσπαθεί να μείνει έγκυος με εξωσωματική γονιμοποίηση, πολλοί κύκλοι μπορεί να αποτύχουν. Η κατάλληλη φαρμακευτική θεραπεία τετραπλασιάζει τις πιθανότητες κύησης.

  • Ποιότητα των εμβρύων

Η εκτίμηση της ποιότητας των εμβρύων δεν βασίζεται σε αντικειμενικά κριτήρια. Είναι μορφολογική. Η παρακολούθηση της εξέλιξης των εμβρύων με το εμβρυοσκόπιο, καθώς και η τεχνητή νοημοσύνη συμβάλλουν στην επιλογή του καλύτερου εμβρύου, με θετικά αποτελέσματα.

  • Ανοσολογικοί παράγοντες

Η εγκυμοσύνη είναι η μοναδική περίπτωση στη φύση, που η γυναίκα δέχεται ένα σώμα (το έμβρυο) που είναι κατά 50% ξένο προς αυτή και όχι μόνο δεν το απορρίπτει αλλά το μεγαλώνει για 9 μήνες και το γεννά. Είναι αυτονόητο λοιπόν ότι η λειτουργία του ανοσοποιητικού της συστήματος πρέπει να προσαρμοστεί. Δυσλειτουργείες του ανοσποιητικού συστήματος θεωρούνται υπεύθυνες για κάποιες αποτυχημένες εμφυτεύσεις.

  • Θρομβοφιλία

Η πηκτικότητα του αίματος αυξάνεται κατά την κύηση. Στις γυναίκες που πάσχουν από θρομβοφιλία, η ισορροπία διαταράσσεται και τα αγγεία του πλακούντα θρομβώνονται με αποτέλεσμα το έμβρυο να παλινδρομεί.

“Η συντριπτική πλειοψηφία των υπογόνιμων ζευγαριών καταφέρνει να αποκτήσει παιδί”

“Είναι πολλοί, διαφορετικοί και σύνθετοι οι παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν σε επαναλαμβανόμενες αποτυχίες της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Ο ιατρός αναπαραγωγής πρέπει να έχει τη γνώση και την πείρα να διερευνήσει τα αίτια, να αφιερώσει όσο χρόνο χρειάζεται ώστε να βρει την κατάλληλη στρατηγική για να αντιμετωπιστούν τα αίτια των αποτυχημένων εξωσωματικών και να αποκτήσει το ζευγάρι το παιδί που ονειρεύεται, χωρίς να υποβληθεί το ζευγάρι στη ταλαιπωρία αχρείαστων εξετάσεων και αμφιλεγόμενων θεραπειών με υψηλό σωματικό, ψυχολογικό και οικονομικό κόστος”, λέει ο μαιευτήρας γυναικολόγος Ιάκωβος Σούσης και τονίζει “Τα τελευταία τριάντα χρόνια που έχω αφιερωθεί στην αντιμετώπισης της υπογονιμότητας έχω διαπιστώσει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ζευγαριών καταφέρνει να αποκτήσει παιδί. Βασικός παράγων είναι να μην χάνεται πολύτιμος χρόνος”.