Το καλοκαίρι του 2017 η Ζωή Λάσκαρη έφυγε από την ζωή. Πέθανε στον ύπνο της, στο εξοχικό της στο Πόρτο Ράφτη.

«Θέλω να πεθάνω ήσυχα. Ούτε επικήδεια φλας, ούτε µετά θάνατον ύµνους, ούτε χειροκροτήµατα, ούτε ετεροχρονισµένες φιλίες από ανθρώπους που όσο ζούσα, ξέρεις, ούτε να τους χέσω», έτσι έλεγε.

Μία Ζωή τόσο ξεχωριστή όσο η ομορφιά, το ταλέντο και η μαγκιά της. Αυτό ήταν η Λάσκαρη, μία ηθοποιός και μία γυναίκα που δε μπορούσες να της αντισταθείς και δεν ήταν εφικτό να την «προσπεράσεις» αφού είχε όλα όσα σε προκαλούσαν να την αγαπήσεις και να την έχεις «για πάντα» στην καρδιά σου. Ειλικρινής, τολμηρή, θαρραλέα και αυθεντική.

Ο πατέρας και η μητέρα της

Τον πατέρα της τον σκότωσαν οι αντάρτες, όπως έλεγε η ίδια, όταν η Ζωή ήταν ακόμη βρέφος ενώ έχασε τη μητέρα της σε ηλικία επτά ετών. Έμαθε να ζει μόνη της.

Η ζωή της

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 12 Δεκεμβρίου 1944. Από εκεί ξεκίνησε το ταξίδι της που θα την έφερνε στην πρώτη γραμμή του αληθινού star system μια αλλιώτικης εποχής. Διέπρεψε στον ελληνικό κινηματογράφο, ενθουσίασε στο θεατρικό σανίδι ενώ ήταν μία από τις πιο ερωτικές γυναίκες που αγαπήθηκε πολύ. Το 1959 περπάτησε στην πασαρέλα των ελληνικών καλλιστείων, φόρεσε το στέμα της Σταρ Ελλάς και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα για την Ζωή Κουρούκλη που πολύ σύντομα θα βρισκόταν στην Αμερική, σε ηλικία 16 ετών, και θα διαμόρφωνε τον μύθο της Λάσκαρη, ένα μύθο πολύτιμο και φανταχτερό.

Στην Αμερική

Ταξίδεψε στην Αμερική για να πάρει μέρος στον διεθνή διαγωνισμό ομορφιάς. Εκεί- στο Λος Άντζελες- έκλεισε την πρώτη της επαγγελματική δουλειά, ένα τηλεοπτικό διαφημιστικό σποτ για μία μάρκα τσιγάρων.

Ο Γιάννης Δαλιανίδης και ο κινηματογράφος

Ο Γιάννης Δαλιανίδης της έδωσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία του «Κατήφορος». Ο ίδιος, μαζί με τον Φίνο, ήταν εκείνοι που της άλλαξαν το όνομα από Κουρούκλη σε Λάσκαρη, ώστε να μην την μπερδεύει το κοινό με την διάσημη τότε τραγουδίστρια, Ζωή Κουρούκλη, η οποία ήταν ξαδέλφη της.

Οι άντρες της ζωής της

Ο πρώτος της σύζυγος, ο εφοπλιστής Πέτρος Κουτουμάνος– που είχαν πολύ μεγάλη διαφορά ηλικίας- ήταν μία επιλογή που κάλυπτε την ανάγκη της Λάσκαρη να έχει δίπλα της έναν πατέρα, αυτό είχε πει η ίδια.

Με τον Πέτρο Κουτουμάνο

Δεν κατάφεραν να ταιριάξουν αφού η δημοσιότητα ήταν κάτι που ο συντηρητικός Κουτουμάνος απεχθανόταν. Οι συγκρούσεις τους ήταν πολλές σε σχέση με τον τρόπο που ζούσε η Λάσκαρη. Δούλευε και ξενυχτούσε ακόμα και όταν ήταν έγκυος στη Μάρθα.

Ο Τόλης Βοσκόπουλος

Ο γοητευτικός συμπρωταγωνιστής της, της έκλεψε την καρδιά και μαζί έζησαν έναν μεγάλο έρωτα. Στις 5 Φεβρουαρίου 1971 η Ζωή Λάσκαρη εγκατέλειψε τον σύζυγό της παίρνοντας μαζί της και τη μικρή Μάρθα.

Με τον Τόλη Βοσκόπουλο

Ο έρωτας με τον Τόλη γεννήθηκε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Μαριχουάνα Στοπ» και κράτησε για τρία χρόνια. Η αδελφή του τραγουδιστή έχει πει: «Τρελάθηκε ο άνθρωπος. Αυτό έπαθε όταν γνώρισε τη Ζωή. Και ξέχασε και σπίτι και δουλειά και συνεργάτες και τα πάντα και έφυγε μαζί της». Κάπως έτσι ο ίδιος έβαλε τέλος στο γάμο του με τη Στέλλα Στρατηγού και έζησε έναν παράφορο έρωτα με την υπέροχη Ζωή.

Το θεατρικό «Μαριχουάνα Στοπ» που ανέβηκε την ίδια περίοδο από τον θίασο της Δέσποινας Στυλιανοπούλου ήταν το θεατρικό ντεμπούτο της Λάσκαρη. Στην παράσταση τραγουδούσε ζωντανά και ο Τόλης Βοσκόπουλος.

Ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος

Ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος, πέρα από πετυχημένος δικηγόρος ήταν κυρίως και πρώτα από όλα «ο Λυκουρέζος της Ζωής», αφού, όπως γράφει και η τελευταία σελίδα του βιβλίου «Δικηγορικό γραφείο Λυκουρέζου»: «Ο Λυκουρέζος της Ζωής ύστερα από τριάντα τέσσερα χρόνια γάμου, όταν βλέπει στο κινητό του τον αριθμό του δικού της, το πρόσωπό του φωτίζεται και το σώμα του πετάγεται από την καρέκλα ασυναίσθητα, χωρίς να το καταλαβαίνει ο ίδιος, διακόπτοντας χωρίς δεύτερη σκέψη οτιδήποτε άλλο κάνει, για να της φωνάξει «Αγάπη μου! Λατρεία μου! Ψυχή μου!» και να της μιλήσει με τον τρόπο με τον οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έμαθαν ποτέ να μιλούν στον έρωτά τους».

Με τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο

Η γνωριμία τους έγινε στο γραφείο του το 1976. Μέσα σε τρεις μήνες από τη γνωριμία τους, οι δυο τους βρέθηκαν παντρεμένοι.Παντρεύτηκαν στο Μετόχι του Πανάγιου Τάφου. Στο γάμο παρόντες ήταν μόνο ο κουμπάρος Λευτέρης Παπαδόπουλος και η κόρη της Μάρθα.

Με τις κόρες της

Η συνέντευξη του Αλέξανδρου και της Ζωής

«Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πληροφορήθηκε τη βραδινή μας έξοδο, κοινός φίλος και στη συνέχεια κουμπάρος μας. Μετά το δείπνο στην παραδοσιακή ταβέρνα του Ζαφείρη στην Πλάκα, δεν πέρασε πολύ καιρός και της ζήτησα να γίνει γυναίκα μου». Εκείνη από την πλευρά της, είπε: «Η αγάπη είναι το μυστικό. Η συντροφικότητα. Το νοιάξιμο. Αυτό ήθελα πάντα. Και να συνειδητοποιούν πως είμαι η Ζωή, είτε στο σπίτι μου, είτε στο πλατό, είτε στις δημόσιες εμφανίσεις μου. Δεν μπορώ να είμαι πολλές Ζωές μαζί. Δεν είναι του χαρακτήρα μου. Πριν από τον Αλέξανδρο, οι περισσότεροι άνδρες με αντιμετώπιζαν σαν τη Ρίτα Χέιγουορθ: κοιμόντουσαν με τη Λάσκαρη και ξυπνούσαν με τη Ζωή. Έχω ερωτευτεί μέχρι θανάτου. Έχω πέσει στα πατώματα, έχω φάει κλοτσιές, έχω φάει κέρατο. Γιατί ερωτεύονταν τη Λάσκαρη και όχι τη Ζωή. Ξυπνούσαν και έλεγαν «τι σταρ είναι αυτή να μαγειρεύει, να πλένει και να φροντίζει το σπίτι;». Γιατί ήθελαν να με βλέπουν όπως με είχαν στο μυαλό τους. Ενώ εγώ ήθελα να με βλέπουν όπως είμαι».

Φίνος Φιλμ

Η Φίνος Φιλμ θέλοντας να τιμήσει την Ζωή Λάσκαρη δημοσίευσε ένα βίντεο με στιγμές της μεγάλης σταρ του ελληνικού κινηματογράφου, από την ταινία «Κορίτσια για φίλημα» που κατέκτησε την πρώτη θέση ανάμεσα σε 93 ελληνικές ταινίες εκείνης της χρονιάς (1965).

Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα, τη Ρόδο, την Ύδρα, ενώ ένα πλάνο γυρίστηκε στη Νέα Υόρκη. Για πρώτη φορά στον ελληνικό κινηματογράφο, γυρίστηκε ταινία με στερεοφωνικό ήχο, και προβλήθηκε στον κινηματογράφο Αττικόν, του οποίου τα μηχανήματα προβολής διαμόρφωσε ο ίδιος ο Φιλοποίμην Φίνος για να έχει σωστό ηχητικό αποτέλεσμα.

«Ο φακός ήταν ερωτευμένος μαζί της, όπως άλλωστε κάθε αρσενικό της εποχής. Με το πιο ντελικάτο βάδισμα στον ελληνικό κινηματογράφο, η Ζωή Λάσκαρη ήταν μια καλλονή με αδιαμφισβήτητο ταλέντο. Ένα κράμα λάμψης, ευαισθησίας, ανεξαρτησίας και γυναικείας μαγκιάς, που δύσκολα ξεχνιέται. Ήταν το όνομα της: Ζωή.

Η Ζωή Λάσκαρη «έφυγε» σαν σήμερα το 2017 και την θυμόμαστε μέσα από τον ρόλο της στην ταινία «Κορίτσια για Φίλημα» (1965) σε μουσική Μίμη Πλέσσα», γράφει στη λεζάντα που συνοδεύει το βίντεο.

Φωτογραφίες: Facebook & Instagram