Λένε πως η ιστορία είναι ένα παραμύθι που όλοι πιστεύουν, άλλοι πάλι ότι το παραμύθι είναι μια ιστορία που κανείς δεν πιστεύει. Σαν παραμύθια πλημμυρίζουν την σκέψη μου, εικόνες και ιστορίες από τα μέρη που έχω ταξιδέψει.
Ένα από αυτά είναι το Γκουαναχουάτο (Guanajuato), η «πόλη της Κορώνας», ένα πολύ ξεχωριστό μέρος όπου έχω βρεθεί αρκετές φορές. Η «εστεμμένη» πόλη, είναι ο τόπος όπου χτυπά η καρδιά της διάσημης μπύρας Corona. 
Πρόσφατα βρέθηκα και πάλι εκεί, για επαγγελματικούς λογούς και πιο συγκεκριμένα για τον 3ο αγώνα του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλι μια που η πολιτεία του Γκουαναχουάτο (GTO) είναι υποστηρικτής. Έτσι, μου δημιουργήθηκε η επιθυμία να μοιραστώ τις περιπέτειες μου από αυτόν τον παραμυθένιο τόπο. 
Ατενίζοντας από μακριά την πόλη βλέπεις ότι μοιάζει με πολύχρωμο παζλ έντονων χρωμάτων. Δεν υπάρχει πουθενά απαλό χρώμα. Μπλε, κόκκινα και πράσινα έντονα βαμμένα σπίτια, αναμιγνύονται με τα ροζ, φούξια και κίτρινα -στο χρώμα του σαφράν. Τα κτίρια και τα σπίτια του Γκουαναχουάτο αποτελούν ένα εξαιρετικό παράδειγμα αποικιακής αρχιτεκτονικής σε νεοκλασικό και μπαρόκ στιλ. Σκαρφαλώνουν έως τους γύρω λόφους, που το περιβάλλουν και συνθέτουν την εικόνα της πόλης που μοιάζει με έναν πολύχρωμο πίνακα ιμπρεσιονισμού. 
Είναι ένα μέρος γεμάτο μαγεία, με μοναδική ενέργεια. Βρίσκεται στην καρδιά του Μεξικού και δίνει την δυνατότητα στον επισκέπτη να ανακαλύψει τις παραδόσεις, τον πολιτισμό και τη μοναδική αρχιτεκτονική της χώρας. Έχει χαρακτηριστεί επίσης μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, της UNESCO.
Αυτή η αποικιακή πόλη, που είναι χτισμένη σε μια πολύ στενή κοιλάδα στα βουνά του κεντρικού Μεξικού ήταν κάποτε η καρδιά της εξόρυξης αργύρου. Ένα μάλιστα από τα ορυχεία της, το La Valenciana, έφτασε στις αρχές του περασμένου αιώνα στο αποκορύφωμα του στο να παράγει τα δύο τρίτα της παγκόσμιας παραγωγής αργύρου.
Το όνομα της πόλης σημαίνει «Ο τόπος των βατράχων» επομένως ο βάτραχος είναι το επίσημο… κατοικίδιο της πόλης, κι ένα από τα χαρακτηριστικά της. Άλλο χαρακτηριστικό της πόλης είναι το εκτεταμένο δίκτυο σήραγγας. Οι πρώτες σήραγγες κατασκευάστηκαν κατά τη διάρκεια της ισπανικής αποικιοκρατίας για τον έλεγχο των πλημμυρών και μετά το 1960, πολλές από αυτές μετατράπηκαν σε οδοστρώματα για να διευκολυνθεί η κυκλοφορία των αυτοκινήτων. Άλλωστε οι κύριοι δρόμοι της πόλης στρέφονται γύρω από τις πλαγιές και βυθίζονται σε μεγάλες υπόγειες σήραγγες, πρώην ποταμούς. 
Ένας λόγος που μου αρέσει αυτή η πόλη εκτός από την ασυμφωνία των χρωμάτων της, είναι η ανεμελιά των κατοίκων της, που αρέσκονται να ακούνε μουσική στους δρόμους από τους μοναδικούς mariachi (μαριάτσι). Τα μουσικά τρίο δηλαδή, με τα παραδοσιακά μεξικάνικα κεντημένα κοστούμια με τα ψηλόμεσα παντελόνια, τα κοντά εφαρμοστά σακάκια, τα λευκά πουκάμισα και τα σομπρέρο είναι η καρδιά και η ψυχή του Μεξικού. Οι παραδοσιακοί μουσικοί της χώρας παίζουν μουσική στις πλατείες για τις παρέες, που τους «ναυλώνουν». 
Στο Γκουαναχουάτο, που θεωρείται η πιο όμορφη πόλη του Μεξικού, μπορείτε να περπατήσετε στα γραφικά πεζοδρομημένα σοκάκια του, να μάθετε την ιστορία του στα εξαιρετικά μουσεία του και να αφήσετε τις αισθήσεις σας χαλαρές στα πολύχρωμα φεστιβάλ και καλλιτεχνικά του δρώμενα όπως το Διεθνές Φεστιβάλ Cervantino, που είναι κι ένα από τα πιο διάσημα τουριστικά αξιοθέατα. 
Στις σκιερές πλατείες του με τα όμορφα περιποιημένα δέντρα, θα συναντήσετε τους ντόπιους να κάθονται στα παγκάκια και να κουβεντιάζουν ενώ τριγύρω υπάρχουν γκαλερί, καταστήματα με: ασημένια κοσμήματα και αντικείμενα, παραδοσιακά ρούχα – κεντημένες πουκαμίσες, πόντσο, εσάρπες, κουβέρτες, καπέλα και σομπρέρο, ψάθινα αντικείμενα, δερμάτινα είδη με τις πατροπαράδοτες κεντημένες μπότες να φιγουράρουν στις βιτρίνες τους. Υπάρχουν επίσης καφετέριες, εστιατόρια και μπαρ αλλά και υπαίθριοι πάγκοι με ό,τι λογής φρούτα και λαχανικά. Εκεί είδα για πρώτη φορά να πουλάνε στα μανάβικα και κομμάτια κάκτου! 
Την ζωντανή αυτή πόλη είναι καλύτερα να την γνωρίσεις περπατώντας καθώς οι στενοί της δρόμοι είναι ένας εφιάλτης για τα αυτοκίνητα. Είναι επίσης πολύ εύκολο να χαθείς ευχάριστα στα λιθόστρωτα δρομάκια, που ανεβαίνουν απότομα από το κέντρο προς τους τριγύρω λόφους. Αυτή ακριβώς είναι η δική μου αγαπημένη δραστηριότητα στο Γκουαναχουάτο, το περπάτημα, τόσο μέσα στους δρόμους του κέντρου όσο και στους λόφους έξω από αυτό. 
Υπάρχουν αρκετές εντυπωσιακές εκκλησίες αλλά και θέατρα όπως το ιστορικό θέατρο Juárez (Χουάρεθ), που χρονολογείται από τα τέλη του 19ου αι. Στην κορυφή της πρόσοψης του με τους κίονες μπορείτε να δείτε χάλκινα γλυπτά, που απεικονίζουν τις μούσες της ελληνικής μυθολογίας, που αντιπροσωπεύουν τις τέχνες και την επιστήμη. Απολαύστε επίσης μια συναυλία στην Alhóndiga de Granaditas. 
Tο ιστορικό θέατρο Juárez
Ροζ βουκαμβίλιες σκαρφαλώνουν στην πρόσοψη του Teatro Cervantes (Θερβάντες), που μπροστά από το κτίριο βρίσκεται η πλατεία Allende, η οποία φιλοξενεί τα αγάλματα του Δον Κιχώτη και του Σάντσο Πάντσα.
Θαυμάστε επίσης το εντυπωσιακό κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου στο ιστορικό κέντρο με τα περίφημα σκαλιά του «τα βήματα του Πανεπιστημίου του Guanajuato» όπως τα αποκαλούν.
Το πανεπιστήμιο του Guanajuato
Εκτός από τα τουριστικά αξιοθέατα υπάρχουν και μερικές γκαλερί που θα σας πρότεινα όπως το Casa Diego Rivera.
Στο Γκουαναχουάτο γεννήθηκε ο κορυφαίος μεξικανός ζωγράφος, Ντιέγκο Ριβέρα και το σπίτι του σήμερα έχει μετατραπεί σε μουσείο, που φιλοξενεί μερικά από τα πρώτα έργα του καθώς επίσης και τις περίφημες τοιχογραφίες του. 
Το φαγητό εδώ είναι κι αυτό πολύχρωμο από τον στολισμό των πιάτων τους και τη ποικιλία των συστατικών και των καρυκευμάτων, πολλά από τα οποία είναι βασικά προϊόντα της χώρας. Τα κύρια συστατικά της μεξικάνικης κουζίνας είναι το καλαμπόκι και τα φασόλια με μεγάλη ποικιλία από καρυκεύματα όπως το τσίλι και το χαλαπένιο. Τα πιο χαρακτηριστικά πιάτα είναι: το pozole, τα τάκος, οι εντσιλάδες, το γουακαμόλε, τα μπουρίτος, οι chilaquiles. Όσο για το ποτό δεν είναι άλλο από την τεκίλα, που παράγεται από φύλλα κάκτου.
Εγώ πάλι βρέθηκα στους λόφους γύρω από το Γκουαναχουάτο στο άγριο και επιβλητικό τοπίο με τα εκατομμύρια των κάκτων, που δίνουν άλλη αίσθηση στον μαγευτικό αυτό τόπο. Από εκεί παρακολούθησα τα δυναμικά αυτοκίνητα, που πήραν μέρος στο ράλι με τους οδηγούς να δοκιμάζουν την δεξιότητα τους στους σκληροτράχηλους στενούς χωμάτινους δρόμους γεμάτους πέτρες ξεσηκώνοντας τεράστια σύννεφα σκόνης πίσω τους. 
Το Γκουαναχουάτο είναι τελικά η πιο παραμυθένια πόλη που έχω επισκεφτεί, που για διαφορετικούς λόγους με ταξιδεύει στο παρελθόν αφού μου θυμίζει ταινίες και ιστορίες των παιδικών μου χρόνων.
Κι ενώ εγώ αγαπώ πολύ το Γκουαναχουάτο η γειτονική πόλη Σαν Μιγκέλ ντε Αγιέντε (San Miguel de Allende) είναι τόσο δημοφιλής στους τουρίστες, που την προτιμούν πολύ περισσότερο. Απέχει μόλις μια ώρα μακριά και φυσικό ήταν να θελήσω να την επισκεφτώ. Αυτό, που διαπίστωσα όταν έφθασα ήταν ότι είναι επίσης μια πανέμορφη πόλη. Η ιστορία λέει ότι κτίστηκε για να προστατεύσει τη βασιλική διαδρομή στην ενδοχώρα.
San Miguel de Allende
Θεωρείται μία από τις ωραιότερες πόλεις του Μεξικού και το 2008 μαζί με τα κοντινά της καταφύγια χαρακτηρίστηκαν ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Η ελκυστική και κοσμοπολίτικη εμφάνισή της την καθιστά έναν από τους αγαπημένους προορισμούς για τους λάτρεις των ταξιδιών. Υπάρχουν πολλά αξιοθέατα που μπορεί κανείς να επισκεφτεί και όλα ξεχωρίζουν για την ιστορική και αρχιτεκτονική κληρονομιά τους αφού διαθέτει μια καλοδιατηρημένη μπαρόκ αποικιακή αρχιτεκτονική.
Στο ιστορικό της κέντρο δεσπόζει η εκκλησία του San Miguel Arcángel, που είναι ένα παράδειγμα της αρχιτεκτονικής του Μεξικάνικου στιλ μπαρόκ. Ο όμορφος ναός που κτίστηκε στα τέλη του 14ου αιώνα είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης. 
Τα πλακόστρωτα δρομάκια, οι λουλουδιασμένες αυλές και οι όμορφες αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες στα κτίσματα με τους πολυτελείς εσωτερικούς χώρους θα σας μαγέψουν.
Άλλες ενδιαφέρουσες τοποθεσίες στο Σαν Μιγκέλ ντε Αγιέντε είναι η Fabrica La Aurora μια αγορά, που μοιάζει με χαθιέντα με γκαλερί και γλυπτά, που βρίσκονται παντού στον χώρο, καταστήματα με είδη τοπικής χειροτεχνίας της πόλης όπως αντικείμενα από μέταλλο και φυσητό γυαλί αλλά και μαγαζιά που πουλάνε ρούχα, κοσμήματα με τοπικό χαρακτήρα και φυσικά εστιατόρια.
Παραδοσιακά κεραμικά
Ενδιαφέρον έχει επίσης η πλατεία Jardín Principal (Κύριος Κήπος), που βρίσκεται στην καρδιά της πόλης του Σαν Μιγκέλ ντε Αγιέντε. Είναι το βασικό σημείο αναφοράς της πόλης, το μέρος, όπου συναντιούνται οι φίλοι για να πουν τα νέα τους, να ακούσουν μουσική, να χορέψουν όταν στήνονται γιορτές αλλά και να απολαύσουν τα πυροτεχνήματα, που συνήθως πέφτουν από εκεί. 
Στις υπαίθριες αγορές με τα φρέσκα λαχανικά συμπεριλαμβανομένων και των κάκτων σε συνδυασμό με τα πολύχρωμα λουλούδια, μου έδωσαν την αίσθηση για το πως «να απολαμβάνουμε τις ομορφιές της ζωής και τις νοστιμιές της, αποφεύγοντας τα αγκάθια».
Λίγο πιο έξω από την πόλη βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος Caña dala Virgen με πυραμιδικές κατασκευές διαφορετικών μεγεθών και στιλ, που ήταν παρατηρητήρια του ουρανού.
Γυρίζοντας από το ταξίδι μου, πίσω στο Παρίσι όπου μένω μόνιμα και έπρεπε να μπω κι εγώ σε καραντίνα λόγω κορονοϊού και πρόσφατου ταξιδιού είχα τις εικόνες από τις δύο αυτές πανέμορφες πόλεις συνεχώς μπροστά στα μάτια μου και η παραμονή μου εντός οικείας ήταν πολύχρωμη, φωτεινή γεμάτη μουσικές και πολλή τεκίλα!
Από τον Αντώνης Αργυρόπουλος, Executive Director – Sports Marketing, International Broadcast Network
(Φωτογραφίες από το προσωπικό αρχείο του Αντώνη Αργυρόπουλου)
Φωτογραφίες: iStock/Getty Images/Ideal Images
Photo by Jorge Gardner on Unsplash
Photo by Alfonso Navarro on Unsplash
Photo by Ed Zavala on Unsplash
Photo by Dennis Schrader on Unsplash