«Η πρώτη εικόνα του Κουφονησιού– φθάνοντας μετά από 9 ώρες με το Νάξος Εξπρές- έμελλε να με αιχμαλωτίσει για πάντα εκεί: αμμόλοφοι χρυσής πούδρας στην κεντρική παραλία του χωριού, την Άμμο, και πάνω στα καταγάλανα νερά, αραγμένος ο στόλος των ψαράδων, σε θαλασσινή συμφωνία. Αυτό ήταν. Για μένα το Κουφονήσι, είναι παράδεισος, καταφύγιο, παρηγοριά και όνειρο, τόπος καταγωγής, παιδικές αναμνήσεις».
Είναι κάπως διττό αυτό το νησί στο νου μου. Άλλοτε σκέφτομαι ότι κάποιο θεϊκό χέρι το έφτιαξε και το τοποθέτησε εκεί όπου είναι, στην μέση των Κυκλάδων και άλλες φορές νιώθω πως υπάρχει για να υπενθυμίζει πώς είναι οι διακοπές σε ανθρώπινη κλίμακα: ξυπολησιά, βουτιά από βράχους, το αυτοκίνητο να είναι περιττό, να πηγαίνουμε πεζή στις πέντε παραλίες και ορμίσκους αλλά και γενικότερα, σε όλο το -μόλις 3,4 τ. χλμ.- νησί, με μια θάλασσα να είναι σαν φυσική προέκταση του βράχου, με την εμβληματική Κέρο να δεσπόζει (προσέξτε την φιγούρα της εγκύου που σχηματίζουν οι λόφοι του νησιού-αρχαιολογικός χώρος).
Τα Κουφονήσια αποτελούνται από δύο νησάκια, το Άνω και το Κάτω Κουφονήσι. Ανήκουν στο σύμπλεγμα των Μικρών Ανατολικών Κυκλάδων. Χωρίζονται μεταξύ τους από ένα στενό πορθμό.
Λένε πως το όνομα Κουφονήσι προέρχεται από τα “κούφια” σημεία που σχηματίζουν οι βράχοι κάτω από την επιφάνεια. Λένε επίσης πως τα πολύ παλιά χρόνια, το νησί αποτελούσε άντρο πειρατών.
Πρόλαβα το νησί χωρίς τηλέφωνο, χωρίς νερό. Θυμάμαι τους κατοίκους να πηγαίνουν με μπιτόνια στη δεξαμενή δίπλα στην εκκλησία του πολιούχου Αγίου Γεωργίου για να πάρουν νερό για το νοικοκυριό τους.
Εκεί στα 80’ς, το είχαν ήδη “ανακαλύψει” κάποιοι λάτρεις της περιπέτειας, που τότε η φράση «άγονη γραμμή» σήμαινε πολλές ώρες στο καράβι μέχρι να φτάσεις στον προορισμό σου. Και όταν αντίκριζες το νησί από το πλοίο, που έδενε αρόδο και έρχονταν λάντζες να σε πάρουν και να σε βγάλουν τότε νόμιζες ότι έφθανες σε επίγειο παράδεισο. Επίσης, τότε το βασικό μέσο εξερεύνησης ήταν ο ποδαρόδρομος! Με ένα σακίδιο στον ώμο με νερό και φρούτα στην πλάτη και είχες μια από τις πιο διάσημες -πλέον- παραλίες δικές σου, χωρίς κανέναν άλλον. Α, υπήρχαν και δύο ταβερνάκια μόνο. Σταδιακά, η λατρεία των πρώτων επισκεπτών -ναι, εκείνων που πρόλαβαν την Ιταλίδα με τρία ακόμη άτομα και έκαναν γυμνισμό- τους έφερνε πάλι πίσω και εκείνοι με την σειρά τους έφερναν κι άλλους νέους ταξιδιώτες με αποτέλεσμα το Κουφονήσι να διατηρεί φίλους χρόνων, που δεν μπορούν μακριά του, αλλά και άλλους πολλούς νέους επισκέπτες, που προστίθενται κάθε χρονιά.
Πέρα από την παραδεισένια ομορφιά για την οποία τόσα θα έχετε ακούσει, ένα μεγάλο ατού του νησιού είναι οι ανοργάνωτες παραλίες του. Γιατί καμία ακτή του δεν έχει ξαπλώστρες και ομπρέλες παρά μόνο αυτές, που κουβαλάει ο καθένας μαζί του για να απολαύσει τις παρθένες ομορφιές του τόπου και τα κρυστάλλινα νερά του Αιγαίου. Κι απ’ ότι φαίνεται έτσι θα παραμείνουν γιατί αυτό επιζητούν οι επισκέπτες του, που καταφθάνουν κάθε χρόνο από όλα τα μέρη του κόσμου.
Τα Κουφονήσια έχουν υπέροχες παραλίες, που μοιάζουν εξωτικές με χρυσή παχιά άμμο και κρυστάλλινα καταγάλανα νερά αλλά και σπηλιές, στο Κάτω Κουφονήσι, για κυνηγημένους πειρατές και τολμηρούς εραστές.
Όλες οι παραλίες είναι προσβάσιμες και με σειρά: Άμμος, Φοίνικας, Φανός, Ιταλίδα και Πορί. Ενδιάμεσα θα συναντήσετε και μικρά κολπάκια με αμμουδιές ή με βότσαλα, παραλίες για πριβέ βουτιές.
Θα έχετε ακούσει για τις μικρές κρυμμένες και δύσβατες παραλίες, που μοιάζουν με φυσικές πισίνες όπως το Γάλα, το Μάτι του Διαβόλου και την Πισίνα, και αν δεν τις έχετε ακούσει, κάπου θα τις έχει πάρει το μάτι σας στο instagram. Λάντζες σε μεταφέρουν σε όποια θες, ενώ δεν είναι λίγοι, που επιλέγουν το ποδαρόδρομο ή το ποδήλατο.
Όλα είναι “ανοιχτά” στο νησί αυτό, γι’ αυτό και δεν χρειάζεται πολύς χρόνος για να γνωριστείς με όλους! Όποιους δεις το πρωί στον φούρνο της Γεωργούλας, θα τους συναντήσεις και στην παραλία το μεσημέρι στον Φοίνικα, στον Φανό, που διαθέτει και εξαιρετική all day ταβέρνα με φρέσκα ψάρια αλλά και ευφάνταστα κοκτέιλς, στο Καλόφεγγο, στο Πορί και σίγουρα θα τους τρακάρεις σκαρφαλωμένους σε βράχια να κάνουν βουτιά. Αργότερα θα τους πετύχεις στο σούπερ μάρκετ να αγοράζουν φρούτα και το βράδυ στις ταβέρνες του νησιού ή στα μπαρ ή μάλλον στα Ρακομελάδικα όπως το “Αστρολόλουδο” και το “Κουφοχωριό” ή πάλι στο “Κύμα” για λουκουμάδες, στον “Μύλο” για θέα και κοκτέιλς, στο “Χωράκι” και στο “Σορόκο”. Τώρα με τον Covid 19, το μπαρ “Nelipot” (πρώην Εν πλω) ανοίγει κάποιες μέρες και πάντα με προσοχή. Αν είστε από τους παλιούς επισκέπτες, θυμάστε τί βραδιές έχουν γίνει εκεί.
Οι γεύσεις στο νησί ονειρεμένες. Έχετε δε πληθώρα επιλογών, γιατί το συμπέρασμα είναι ένα: “τρώμε ωραία στο νησί”. Στο “Ρεμέντζο” για αστακομακαρονάδα, γαριδομακαρονάδα, ψάρι και μην ξεχάσετε να δοκιμάσετε τα μελιτζανάκια της Στέλλας, για ψάρι στον ξακουστό “Καπετάν Νικόλα”, για φαγητό πάνω στην θάλασσα στον “Λευτέρη”, εκεί που τρώει συνέχεια ο Τομ Χανκς, για στριφτές πεντανόστιμες πίτες στο “Φως Φανάρι”.
View this post on Instagram
Για φανταστική θέα στο χειμερινό λιμάνι του νησιού “Παριανός” στον Ανέπλωρα, για το πιο ωραίο σούρουπο στο ουζερί “Καρνάγιο” αλλά και στο “Στέκι της Μαρίας”, για υπέροχους μεζέζες στο “Αλμύρα & Πιοτό” και στο “Πιοτό”, για ιταλικό στην Ιταλίδα “Ντονατέλα”, που θα την συναντήσετε να βολτάρει με ένα λιλά αυτοκινητάκι, για κρέας στον “Μιχαλιό”. Για κρέας στον “Ρούχουνα” και στον “Καπετάν Δημήτρη”. Στο “Γουακαμόλι” με τα χαρούμενα φωτάκια στην αυλή του για μπέργκερ και hot-dogs. Επίσης δυο νέες αφίξεις με πιο fusion κουζίνα, οι “Μικρές Κυκλάδες” στο κεντρικό σοκάκι και το “Laska” που το άνοιξε στο παλιό Νικητούρι ο Σήφης Μανουσέλης. Και φυσικά, σουβλάκι στην “Στροφή” αλλά και στο “Παλιό Τηλεφωνείο”, εκεί που κάποτε περιμέναμε για ώρα για να πάρουμε τηλέφωνο τους γονείς για να πούμε: “όλα καλά, περνάμε φανταστικά”. Επίσης, άνοιξε ξανά η “Πόρτα” για “τσίμπημα” πάνω στο κύμα και κάπου εδώ να αναφέρω το all-day “Pirata Nero” για κρέπα μετά το ξενύχτι. Καλό φαγητό επίσης έχει και η κλασική ταβέρνα του νησιού “Χοντρός Κάβος” όπου – αν είστε τυχεροί – θα ακούσετε και τα παραδοσιακά τραγούδια της Γεωργούλας.
Μην ξεχάσετε να πάτε στο “Σχολείο” με την ειδυλλιακή ατμόσφαιρα και να “προσκυνήσετε” στο ψυγείο της Σταυρούλας στο παγωτατζίδικο “Φυστίκι”, που έχει το καλύτερο παγωτό των Κυκλάδων. Αααα, και brunch έχει στο νησί στα “Καλάμια” (σύμβολο του νησιού), στο “Καφέ της Σοφίας” απέναντι από την εκκλησία, στο “Opsiano”, στην “Χελώνα του Νικήτα”.
Για τη διαμονή σας στο Κουφονήσι μπορείτε να βρείτε boutique ξενοδοχεία, όπως το Pangaia Seaside Hotel, Paradise Resort Hotel, το Costa Grand resort & Spa, το Keros Αrt Hotel και το Myrto Ηοtel Koufonisia, εξαιρετικές σουίτες, όπως Aeris Suites και Pyrthea Houses αλλά και ενοικιαζόμενα δωμάτια, όπως τα Fanos-Studios, για όλα τα βαλάντια.
Για μένα, η πιο ωραία μέρα στο νησί είναι του Αγίου Γεωργίου, όταν μάλιστα “πέφτει” Δευτέρα του Πάσχα. Όλα τα καΐκια στο λιμάνι είναι στολισμένα και την περιφορά της εικόνας του πολιούχου Αγίου συνοδεύει όλο το νησί μαζί με τους επισκέπτες. Όλοι τέλος καταλήγουν στον χώρο πίσω από την εκκλησία για το πιο νόστιμο κοκκινιστό.
Δεν θέλω να σας πω πολλά. Πάντα πίστευα ότι πρέπει να αφήνουμε τον εαυτό μας να ανακαλύπτει την μαγεία…
Από τον Γιώργο Πράσινο
Φωτογραφίες: iStock/Getty Images/Ideal Images και από το προσωπικό αρχείο του Γιώργου Πράσινου