“Ας πάρουμε λίγη από τη λάμψη της ενσυνειδητότητας (mindfulness) και να να την βάλουμε στη στιγμή, ας κάνουμε πιο λαμπερές τις στιγμές μας. Όταν στρέψουμε την προσοχή μας στο εδώ και το τώρα, χωρίς κριτική προς τον εαυτό μας, χωρίς να σκεφτόμαστε τι είχε συμβεί στο παρελθόν ή να κάνουμε σενάρια για το τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον, όταν είμαστε απλώς παρόντες, η ζωή γίνεται πιο ωραία”, άκουσα την ψυχολόγο-ψυχοθεραπεύτρια Δρ. Ειρήνη Καρακασίδου να λέει στο απολαυστικό σεμινάριο που διοργάνωσε η SayYes, σε συνεργασία με την Ελληνική Εταιρία Θετικής Ψυχολογίας.

Κι ενώ η ειδική έλεγε πως θα γίνει πιο καλή η ζωή μου, εγώ τι σκέφτηκα; “Δεν νομίζω πως είναι εφικτό αυτό που λέει με το τρέξιμο που ρίχνουμε κάθε μέρα, κάθε ώρα, με τα άγχη και τις σκέψεις για το μέλλον”.

Μετά ήρθε το παστάκι και μου άλλαξε γνώμη.

“Θα ήθελα να φάτε αυτό το μικροσκοπικό παστάκι μέσα σε 5 λεπτά”

Όταν άκουσα την Δρ. Ειρήνη Καρακασίδου να λέει “θα ήθελα να φάτε αυτό το μικροσκοπικό παστάκι μέσα σε 5 λεπτά” κι όχι με μία γρήγορη, απολαυστική μπουκιά όπως ήθελα εγώ, αμφισβήτησα ακόμα περισσότερο αν είναι εφικτή η ενσυνειδητότητα στην “τρελή” μου καθημερινότητα. “Τι λες Ειρήνη μου; Γίνεται αυτό κοπέλα μου;” σκέφτηκα να της πω, αλλά κρατήθηκα.

Ακολούθησα τις οδηγίες, προσπάθησα να “ξυπνήσω” όλες μου τις αισθήσεις, να απολαύσω το μικροσκοπικό παστάκι (που είχα μπει σε πειρασμό να φάω με μία μπουκιά, σε ένα δευτερόλεπτο).

Το περιεργάστηκα, είδα πόσα επίπεδα διαφορετικών υλικών έχει, το μύρισα, έφαγα μία μικρή μπουκίτσα, ένιωσα την υπέροχη γεύση, σκέφτηκα πόσο ταιριάζει η σοκολάτα με αυτό το touch λεμονιού, έφαγα άλλη μία μπουκίτσα, σκέφτηκα ότι “σκάνε” διαφορετικές γεύσεις στον ουρανίσκο μου, μία γλυκιά, μία ξινή, η άχνη ζάχαρη…πάνε τα 5 λεπτά. Είχα καταφέρει να κάνω αυτή την απόλαυση να διαρκέσει πολύ περισσότερο από κάθε άλλη φορά στη ζωή μου.

“Μindful eating: τρώμε με ενσυνειδητότητα”

Τελικά είχε δίκιο η Δρ. Ειρήνη Καρακασίδου. Γίνεται. Μπορείς να επιμηκύνεις την απόλαυση. Μπορείς να εκπαιδευτείς και να ξεπεράσεις τους εξωτερικούς και εσωτερικούς “θορύβους” και να είσαι “εκεί”.

Κατάφερα να κάνω σχεδόν όλα όσα μας είπε…αν και στην αρχή, στιγμιαία πέρασε από το μυαλό μου να αρπάξω και το παστάκι της διπλανής μου, που δεν το ήθελε και προτίμησε να φάει ένα μπισκότο σε 5 λεπτά. Έφαγα αργά, απολαμβάνοντας κάθε μπουκιά, ήμουν παρούσα στη διαδικασία, τελικά ευχαριστήθηκα για περισσότερη ώρα.

“Καθυστερήστε τη διαδικασία, θυμηθείτε τι κάναμε όταν ήμασταν παιδιά με τα γεμιστά μπισκότα. Τα ανοίγαμε, γλείφαμε σιγά-σιγά τη σοκολάτα, απολαμβάναμε κάθε μπουκίτσα και μετά τρώγαμε και τα μπισκότα. Θέλαμε να διαρκέσει “για πάντα” η απόλαυση”, είπε μία προφανώς “ψαγμένη” γυναίκα στο σεμινάριο. “Συμμετείχαν περισσότερες αισθήσεις, μυρίζαμε, γευόμασταν, ακούγαμε το “κρατς” του μπισκότου, ήμασταν αφοσιωμένοι σε αυτό που κάναμε, σαν να ήταν το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο”…κι εγώ θυμήθηκα πως έτσι ακριβώς κάναμε και η απόλαυση έμοιαζε παντοτινή.

Η ενσυνειδητότητα στην ευχαρίστηση μου φάνηκε αρκετά εύκολη, στα δύσκολα τι κάνουμε;

Το μικροσκοπικό μου παστάκι, τα γεμιστά μπισκότα, ένα ωραίο ηλιοβασίλεμα, μία υπέροχη ταινία, ένας ξέφρενος χορός με φίλες…στις χαρές η ενσυνειδητότητα φαίνεται πιο εύκολα εφικτή. Μπορείς να είσαι απόλυτα εκεί, να ρουφάς τη στιγμή, χωρίς να σκέφτεσαι το πριν και το μετά.

Όταν όμως υπάρχει ένταση στη δουλειά ή μαλώνεις με τον σύντροφό σου ή αντιδρά άσχημα το παιδί σου, τι γίνεται με την ενσυνειδητότητα;

“Υπάρχουν τεχνικές που βοηθούν πολύ ακόμα και στις δύσκολες καταστάσεις κι αυτό γίνεται κατανοητό αν σκεφτούμε τον ορισμό της ενσυνειδητότητας, ο οποίος μας καλεί να μείνουμε στην εμπειρία αυτή καθ’ αυτή όσο δύσκολη κι αν είναι. Τι μας λέει στην ουσία αυτή η ενσυνείδητη στάση; Μας υπενθυμίζει την αναγκαιότητα να αναγνωρίσουμε τι μας συμβαίνει εκείνη την στιγμή. Να επιτρέψουμε στην εμπειρία μας να υπάρχει, να αποδεχτούμε την αρνητική σκέψη, να αγκαλιάσουμε το αρνητικό συναίσθημα. Και μετά; Μετά μας ζητάει να διερευνήσουμε όλα αυτά με καλοσύνη”.

“Μην ξεχνάτε: δεν χρειάζεται να ταυτίζεστε με την δύσκολη εμπειρία, δεν είστε μόνο αυτή. Πάρε μία βαθιά αναπνοή, άκου τον χτύπο της καρδιάς σου, πάρε μία απόσταση από αυτό που σε δυσκολεύει και υπενθύμισε στον εαυτό σου ότι η ζωή σου είναι πολλά περισσότερα από αυτή την στιγμή”, είπε η Ειρήνη Καρακασίδου, Διδάκτωρ Κλινικής Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Θετικής Ψυχολογίας.

Η ενσυνειδητότητα κάνει πιο ωραία τη ζωή

Μία μέρα μετά το σεμινάριο, ήρθε ο γιος μου την ώρα που έκανα μία επείγουσα δουλειά και ήθελε να μου περιγράψει μία “φοβερή φάση που έγινε στο προαύλιο του σχολείου”. Σκέφτηκα ότι πνίγομαι στη δουλειά κι αυτομάτως θυμήθηκα αυτό που μας είπε η Ειρήνη: “ενεργητική ακρόαση, άκουσε με όλη την προσοχή σου, χωρίς να κρίνεις, χωρίς να σκέφτεσαι το παρελθόν ή το μέλλον, χωρίς να τρέχεις στην επόμενη στιγμή”.

Σταμάτησα ό,τι έκανα και άκουσα με προσοχή το παιδί μου. Μου είπε όλα όσα έζησε, όσα ένιωσε κι εγώ άκουγα και χαιρόμουν που αφιερώθηκα 100% σε εκείνον.

Η Ειρήνη μας είπε να βρούμε το δικό μας motto: κι εγώ σκέφτηκα “Ζήσε τη στιγμή”. Αυτό έκανα λοιπόν.