«Η μουσική και η τέχνη έχουν ευεργετικές ιδιότητες για όλους τους ανθρώπους και σε προσωπικό και σε συλλογικό επίπεδο. Όταν ο άνθρωπος λειτουργεί μέσα στην ομάδα, όταν περιβάλλεται από την τέχνη γίνεται πάντοτε καλύτερος. Η μουσική και η τέχνη μπορούν να σώσουν τον άνθρωπο. Είναι ένας χώρος όπου κάποιος μπορεί να συγκεντρώνεται με συγκεκριμένους τρόπους που δημιουργούν μία πολύ όμορφη- ψυχική- πληρότητα».
Κάπως έτσι ξεκινάει η κουβέντα με την Ζωή Ζενιώδη. Τη σημαντική μαέστρο και πιανίστα που έχει αναλάβει να αλλάξει τον τρόπο που η μουσική φτάνει και αγγίζει τον κόσμο αναλαμβάνοντας την καλλιτεχνική διεύθυνση στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Καλλιτεχνική Διευθύντρια και Μαέστρος της Broward Symphony Orchestra, Συνεργάτης Μαέστρος του Φεστιβάλ Αιγαίου, καθώς και Καλλιτεχνική Σύμβουλος της Alhambra Orchestra. Έχει συνεργαστεί με την Εθνική Λυρική Σκηνή, τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και έχει διευθύνει τις Brno Philharmonic, Pan-European Philharmonia, Palm Beach Symphony, New Florida Philharmonic Orchestra, Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα ΕΡΤ, Καμεράτα-Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής, Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Θεσσαλονίκης, Εθνική Ορχήστρα Νέων Ισπανίας, καθώς και τα ARTéfacts Ensemble και Ensemble 21. Στο παρελθόν διετέλεσε Αρχιμουσικός της MOYSA-Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης (2015), Καλλιτεχνική Διευθύντρια και Μαέστρος της Alhambra Orchestra (2012-2015), Μαέστρος της Florida Grand Opera (2012-2015) και Συνεργάτης Μαέστρος της Frost Symphony Orchestra (2007-2011). Παράλληλα έχει διευθύνει την Cleveland Orchestra και την Stockholm Sinfonietta, ως ενεργό μέλος σημαντικών σεμιναρίων.Έχει ηχογραφήσει τρία CD για την ‘Albany Records’, τα: Translucence του Thomas Sleeper με την Brno Philharmonic και XENIA του Thomas Sleeper και An American Dream του Frank Ticheli με τη Frost Symphony Orchestra.Ως πιανίστα έχει εμφανιστεί σε σημαντικούς συναυλιακούς χώρους και διεθνή φεστιβάλ σε Ελλάδα, Αμερική, Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Κροατία, Αυστρία, Γερμανία, Βέλγιο, Ολλανδία, Ρωσία, Βενεζουέλα και Μαυρίκιο. Είναι Διδάκτωρ Διεύθυνσης Ορχήστρας από το Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι. Σπούδασε πιάνο και εργάστηκε στο Royal College of Music του Λονδίνου (όπου έλαβε τον τίτλο “Rosemary Bugden Junior Fellow”) και στο Mozarteum Salzburg. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της στο Royal College of Music κέρδισε Α’ Βραβείο σε όλους τους διαγωνισμούς πιανιστικής συνοδείας. 
Αναλογιζόμενη αυτά που έχετε καταφέρει ποιο είναι τα μεγαλύτερο επίτευγμά σας μέχρι σήμερα;
Το μεγαλύτερο επίτευγμα είναι η ίδια η πορεία μου μέσα στη μουσική. Θεωρώ σημαντικό το ότι ξεκίνησα να μαθαίνω ένα μουσικό όργανο σε ηλικία 6 ετών. Από τότε μέχρι και σήμερα συνεχίζω με πείσμα, αποφασιστικότητα και αγάπη την πορεία προς τα επάνω, προχωράω και εξελίσσομαι. Έχω υπάρξει πιανίστα σε μεγάλους συναυλιακούς χώρους, έχω συνοδεύσει πολλούς τραγουδιστές ως πιανίστα και τώρα είμαι μαέστρος χωρίς όμως να ξεχνάω την αγάπη μου για το πιάνο.
Ανάμεσα στα δύο, μαέστρος και πιανίστα, σε ποιο νιώθετε πιο απελευθερωμένη και χαρούμενη;
Είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα για εμένα. Είναι εκφάνσεις της ζωής και της ύπαρξής μου μέσα στη μουσική. Από τη μία πλευρά έχουμε ένα πολύ προσωπικό περιβάλλον, αυτό του πιάνου, και ένα εξωστρεφές, αυτό της ορχήστρας. Όμως το κέντρο είναι η μουσική, η ερμηνεία, η ανάγνωση του συνθέτη και ο προσωπικός ήχος που για εμένα είναι το πιο σημαντικό. Είτε δουλεύοντας με μία ορχήστρα είτε παίζοντας πιάνο αυτό που με ενδιαφέρει είναι να υπάρχει ένας –προσωπικός- αναγνωρίσιμος ήχος. Ίσως στην ορχήστρα να αισθάνομαι πιο απελευθερωμένη, όχι πιο ευτυχισμένη. Είμαι ευτυχισμένη σε οποιοδήποτε μουσικό περιβάλλον, είτε όταν παίζω, είτε όταν ακούω μουσική.
Εκτός από τη μουσική που είναι η ζωή σας, ποιες άλλες τέχνες αγαπάτε;
Γράφω και διαβάζω πολύ. Έχω μια ιδιαίτερη αγάπη στην ποίηση- κυρίως- αλλά και στη λογοτεχνία. Μου αρέσει η ζωγραφική, αν και δε μπορώ να τραβήξω ούτε μία ευθεία γραμμή, αγαπώ πολύ το θέατρο και τον κινηματογράφο. Μου αρέσει πολύ και ο αθλητισμός, η κίνηση. Τρέχω πολύ και αυτό το αγαπώ. Επίσης για εμένα τέχνη είναι ο διαλογισμός και η yoga σαν συνθήκη ύπαρξης. 
Εκτός από μουσικός είστε και μητέρα δύο παιδιών. Πόση ποίηση και πόση μουσική έχει η μητρότητα;
Η μητρότητα είναι πάνω από οτιδήποτε. Είναι η τέχνη, είναι η ποίηση, η αγάπη για τον άνθρωπο, είναι τα πάντα. Είναι ό,τι πιο όμορφο έχω ζήσει και νιώθω τυχερή για αυτό. Είναι το «παρόν» που βρίσκεσαι και ζεις χωρίς σταματημό. Στη μουσική πηγαίνεις και έρχεσαι, ζεις δουλεύεις, εμπνέεσαι και «ψάχνεις» κάτι καινούριο και δημιουργικό αλλά υπάρχουν μικρές «ανάσες». Τα παιδιά σου είναι τα παρόν σου, η στιγμή που ο άνθρωπος βγαίνει από μία ναρκισσική πλευρά – που ένας καλλιτέχνης απαιτείται να την έχει- και περνάει στην απέναντι πλευρά, εκεί όπου τα παιδιά απαιτούν τα πάντα και διαμορφώνουν άλλες προτεραιότητες.
Αυτή τη στιγμή είστε και η νέα καλλιτεχνική διευθύντρια στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, ποια είναι η δική σας ευθύνη από αυτή την θέση;
Η ευθύνη του καλλιτέχνη οφείλει να είναι πάντα η ίδια, είμαι απόλυτη σε αυτό. Έχουμε ευθύνη απέναντι στον άνθρωπο, την ανθρωπότητα και τον πολιτισμό. Σε αυτό το πλαίσιο κέρδισα το διαγωνισμό και ανέλαβα την θέση της καλλιτεχνικής διευθύντριας. Μετά από χρόνια στο εξωτερικό, έχω μάθει πράγματα που με οδηγούν στο να μπορώ, υπεύθυνα να μοιραστώ με τους Έλληνες αυτό που θεωρώ σημαντικό. Η ευθύνη μας είναι μεγάλη γιατί μέσα από τη μουσική και την τέχνη μπορούμε να αλλάξουμε τον άνθρωπο. Επιδρούν στον εγκέφαλο και την ψυχή και συντελούν σε μία σημαντική μεταμόρφωση. Θα ήθελα να τονίσω ότι η μουσική και η τέχνη δεν είναι κάτι ανταγωνιστικό, διότι δεν υπάρχει το «κάποιος κερδίζει και κάποιος χάνει» όπως συμβαίνει σε ένα άθλημα για παράδειγμα. Σε κάθε ορχήστρα ο καθένας θέλει να είναι πολύ καλός και να βελτιώνεται διαρκώς για να βοηθάει το σύνολο. Η ευθύνη μου λοιπόν είναι να προσφέρω τέχνη για να κάνω καλύτερη την κοινωνία. Είτε επηρεάσω έναν ή 10 εκατομμύρια ανθρώπους ο στόχος θα έχει επιτευχθεί, θα έχει αλλάξει μία δομή.
Μεσολάβησε μία δημόσια διαγωνιστική διαδικασία για να αναλάβετε αυτή την θέση. Από τη στιγμή που ήταν μία ξεκάθαρη επιλογή και όχι ένας διορισμός, τι σημαίνει για εσάς;
Αυτό σημαίνει ότι είχα και έχω τα συγκεκριμένα προσόντα που ζητήθηκαν για να κερδίσω αυτόν το διαγωνισμό. Έχω κερδίσει και άλλους διαγωνισμούς. Το κέρδος δεν είναι από μόνο του σημαντικό. Είναι το εφόδιο για να μπορέσεις να κάνεις –μετά- αυτό που εσύ θεωρείς σημαντικό, να υπηρετήσεις την τέχνη. Στη συγκεκριμένη περίπτωση είμαι χαρούμενη επειδή πήρα αυτή την θέση που –πραγματικά- αξίζω. Ο διαγωνισμός δεν είναι από μόνο του σημαντικό, όμως βάζεις τις βάσεις για μία διαδικασία που είναι και νόμιμη και ξεκάθαρη. 
Υπήρξαν αντιδράσεις και μικροπρέπειες που σας ενόχλησαν;
Ναι υπήρξαν αντιδράσεις και μικροπρέπειες, αλλά δεν με ενόχλησαν. Πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι πιστεύει και επίσης ο κάθε άνθρωπος φτάνει μέχρι εκεί που μπορεί. Κάποιοι φτάνουν παραπάνω και κάποιοι φτάνουν παρακάτω. Δεν με αφορούν οι μικροπρεπείς αντιδράσεις αφού δεν έχουν σχέση με τη δουλειά μου. Δεν κρίνεται το αποτέλεσμα της δουλειάς μου από τον τρόπο που αντιδρούν οι γύρω μου σε αυτό που κάνω, εκτός αν πρόκειται για εποικοδομητική κριτική. Η πορεία και η εξέλιξη είναι προσωπική και ό,τι κάνω το κάνω –πάντα- έχοντας ευθύνη και αγάπη σε σχέση με αυτό που κάνω.
Και φτάνουμε στην «Εύθυμη Χήρα» που παρουσιάζεται στο θέατρο Ολύμπια
Διευθύνω την «Εύθυμη Χήρα» που θεωρείται η Βασίλισσα της οπερέτας. Είναι ένα πολύ ωραίο έργο και έχει πολύ γνωστές μελωδίες. Πρόκειται για ένα φαντασμαγορικό έργο που στη συγκεκριμένη παραγωγή έχει μεγάλη ένταση. Υπάρχουν εντυπωσιακά κοστούμια, ωραίοι διάλογοι, μία υπέροχη ορχήστρα και εξαιρετικοί τραγουδιστές. Έχουμε να κάνουμε με μία πολύ δυναμική παραγωγή που ξεχωρίζει επειδή έχει αξεπέραστη ζωντάνια. Κάποιες φορές, κάποια έργα μαζί με την απόλαυση, που είναι πάντα απαραίτητη, σε κάνουν χαρούμενο που συμμετέχεις και είσαι μέρος του συνόλου. Αυτή η απόλαυση και η διασκέδαση θέλουμε να περάσουν και στο κοινό, η λαχτάρα μας είναι να διασκεδάσουμε όλοι μαζί.
