Αυτή τη φορά, η Τώνια Δραγούνη συστήνεται με μία ακόμα ιδιότητά της, αυτή της φωτογράφου που λατρεύει να αποτυπώνει στιγμές, να κρατά στη μνήμη και στην καρδιά τις συνθήκες, τον τόπο, να αιχμαλωτίζει, για πάντα, τον χρόνο.
Δημιουργεί τις δικές της ιστορίες μέσα από τις φωτογραφίες της, χωρίς αυτές να έχουν υποστεί επεξεργασία, σπάνιο φαινόμενο στις μέρες μας, που τα φίλτρα κυριαρχούν.
Τη δική της υπογραφή φέρουν κι οι φωτογραφίες που «ντύνουν» το συλλεκτικό άλμπουμ της στενής της συνεργάτιδας Άληστης Πρωτοψάλτη και του Στέφανου Κορκολή με τίτλο «Με τα φτερά της ποίησης» που την οδήγησαν πρόσφατη στην απόφαση να κάνει την πρώτη της έκθεση.
Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με τη φωτογραφία;
Πάντα μου άρεσε να φωτογραφίζω. Από μικρή ηλικία είχα μια φωτογραφική μηχανή – δώρο του πατέρα μου – αλλά ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα ασχοληθώ κάποια στιγμή σοβαρά με την φωτογραφία. Όλη αυτή η ενασχόληση ξεκίνησε μετά από την προτροπή μιας σπουδαίας φωτογράφου, της Μαρίνας Σιακόλα, η οποία διαπίστωσε ότι έχω φωτογραφική ματιά! Έτσι απλά, και χωρίς να το καταλάβω το χόμπι μου πήρε μια άλλη διάσταση!!! Η πρώτη μου φωτογραφία εκτέθηκε σε μια Έκθεση Φωτογραφίας για φιλανθρωπικό σκοπό στην Κύπρο με θέμα την «ΣΚΟΥΡΙΑ» κι εν συνέχεια προβλήθηκε σε μια έκθεση στο Βερολίνο. Αυτή η επιτυχία μου έδωσε την ώθηση να μεγεθύνω τους φωτογραφικούς μου ορίζοντες. 
Έχεις αποφασίσει ότι θέλεις και να σπουδάσεις φωτογραφία;
Αν είχα ξεκινήσει λίγα χρόνια πριν σίγουρα θα το σκεπτόμουν σοβαρά, αλλά πλέον νομίζω ότι θα παραμείνω στην ερασιτεχνική μου ματιά. Στην εποχή μας, σπανίζουν οι φωτογραφίες που δεν έχουν υποστεί επεξεργασία. Εγώ δεν κάνω επεξεργασία στις δικές μου. Ούτως ή άλλως η φωτογραφία είναι το χόμπι μου κι αφιερώνω σε αυτό μόνον τον ελεύθερο χρόνο μου. Επίσης τις φωτογραφίες μου – κυρίως από τα ταξίδια αναψυχής- τις εκτυπώνω σε album, που κι αυτό είναι χρονοβόρο αλλά είναι, ταυτόχρονα, και μία δημιουργική ενασχόληση που ξεκουράζει την ψυχή μου.
Υπάρχει κάποιος φωτογράφος που το έργο του σε σαγηνεύει;
Λατρεύω την οπτική του Αμερικάνου φωτογράφου Robert McCabe, μεγάλου Φιλέλληνα ο οποίος έχει φωτογραφίσει και την χώρα μας κάνοντας κυρίως μια ιστορική θα έλεγα προσέγγιση με μαυρόασπρες φωτογραφίες. Έχω δει εκθέσεις του αρκετές φορές. Με μεταφέρει ακριβώς στην εποχή εκείνη… Μου άρεσε πολύ το project του φωτογράφου Βαγγέλη Κύρη σε συνεργασία με τον Anatoli Georgiev, φόρο τιμής στο ελληνικό ένδυμα ! Τρομερή σύλληψη ! Είχα την τύχη να δω την έκθεση τους στο «Μουσείο Βικτώριας Καρέλια» στην Καλαμάτα! Είναι ένα Μουσείο που πρέπει όλοι να επισκεφθούν. Είναι ένας βιωματικός εκθεσιακός χώρος, με εκπληκτικό φωτισμό της Ελευθερίας Ντεκώ, μία πραγματικά ευρηματική θεματική παρουσίαση της Ελληνικής φορεσιάς! Άξια συγχαρητηρίων η κυρία Καρέλια ! Είναι από τις στιγμές που ένιωσα πολύ περήφανη ως Ελληνίδα ! 
Μέσα από το φακό σου ποια στοιχεία αρχικά θέλεις να αναδείξεις στις εικόνες που απαθανατίζεις;
Κυρίως τις ομορφιές της Ελλάδας μας, με μια πιο λεπτομερειακή προσέγγιση όμως. Αυτό το μοναδικό φως της χώρας μας κάνει από μόνο του την φωτογραφία «να μιλάει»!! Μου αρέσει να εστιάζω κυρίως στα σημεία που περνάνε απαρατήρητα χωρίς φυσικά να αποκλείω ολόκληρη την εικόνα που θα με προσελκύσει …
Πώς νοιώθεις που όχι μόνον υπογράφεις φωτογραφικά το πιο τελευταίο άλμπουμ της Άλκηστης αλλά έκανες και την πρώτη σου έκθεση φωτογραφίας;
Νοιώθω υπέροχα!!! Το cd «Με τα φτερά της ποίησης» είναι Live από το Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου της Άλκηστης Πρωτοψάλτη και του Στέφανου Κορκολή. Είναι μία μουσική παραγωγή που έκαναν το 2012, recital πιάνο – φωνή. Περιέχει τραγούδια σε μουσική των Μίκη Θεοδωράκη, Ηλία Ανδριόπουλου, Δημήτρη Παπαδημητρίου, Στέφανου Κορκολή, Δημήτρη Λάγιου και Μιχάλη Τρανουδάκη. Όλα σε ποίηση του σπουδαίου Νομπελίστα ποιητή μας Οδυσσέα Ελύτη. Αυτό το album λοιπόν το συνοδεύουν φωτογραφίες μου κι είμαι πολύ περήφανη γι αυτό.Όσον αφορά στην έκθεση των φωτογραφιών μου στην Αίθουσα Τέχνης ΙΑΝΟΣ , φιλοξενήθηκε τελικά περισσότερο από τρεις μήνες και τον Αύγουστο θα φιλοξενηθούν στην πανέμορφη Έπαυλη Τσιροπινά, στην Ποσειδωνία της Σύρου. 
Επόμενη «στάση» της δουλειάς σου στο δικό σου νησί;
Nαι, χωρίς κανέναν ενδοιασμό! Πραγματικά η Σύρος έχει μπει στην καρδιά μου κι έχω σκοπό να μένω εκεί όλο και περισσότερο. Είναι ένα νησί με διάχυτο Πολιτισμό! Αυτό είναι κυρίως που με τρελαίνει. Είναι ο πρώτος Δήμος σε ανακύκλωση στην Ελλάδα. Κάνεις προσπάθεια να βρεις ένα σκουπίδι στον δρόμο! Είναι απίστευτο! Η Ερμούπολη είναι ένα κόσμημα, ανέγγιχτο στο χρόνο, με υπέροχα αρχοντικά που ελπίζω σιγά σιγά να ανακαινιστούν όλα. Οι κάτοικοι ευγενικοί, φιλόξενοι, χαμογελαστοί, έχουν ποιότητα. Έχει ωραίες παραλίες, υπέροχα μονοπάτια για περπάτημα, θέατρο, κινηματογράφο, Πολιτιστικές εκδηλώσεις… Ηρεμία!!! Ελπίζω να μην χαλάσει αναπτυσσόμενη τουριστικά. Όλα στην Σύρο είναι αλλιώς. Ακόμα και τον χειμώνα έχει ζωή. Έζησα εκεί τέσσερις μήνες τον χειμώνα του 2019 με τους περιορισμούς του κορονοιού και τότε την λάτρεψα! Πραγματικά απορώ πώς είναι δυνατόν να έχεις γεννηθεί σ΄ ένα νησί όπως η Σύρος και να έρχεσαι να ζήσεις στο χάος της Αθήνας.
Πού πιστεύεις ότι θα σε οδηγήσει το νέο μονοπάτι;
Πραγματικά δεν το ξέρω . Πάντως έχει ήδη αφήσει ένα μικρό αποτύπωμα για πάντα, αφού οι φωτογραφίες μου ντύνουν αυτό το υπέροχο συλλεκτικό Album. 
Σχεδόν, τρεις δεκαετίες μαζί με την Άλκηστη. Θυμάσαι την πρώτη σας συνάντηση;
Την θυμάμαι γιατί πραγματικά είχα εντυπωσιαστεί από την τελειομανία και τον επαγγελματισμό της. Τότε είχαμε την εταιρία παραγωγής Traffic και πρωτοσυναντηθήκαμε με την Άλκηστη στα γυρίσματα του video clip «Η Δουλειά», ένα καταπληκτικό clip σε σκηνοθεσία του ταλαντούχου Νίκου Σούλη. Το γύρισμα έγινε στον Ιππικό Όμιλο στο Γουδί μία πολύ κρύα ημέρα του χειμώνα του 1993 και κράτησε περίπου 15 ώρες. Εμείς όλοι κουκουλωμένοι, με γάντια και κασκόλ κι εκείνη με ένα μεταξωτό φόρεμα, ξυπόλητη τραγουδούσε από το πρωί μέχρι το βράδυ εντελώς αδιαμαρτύρητα, ξανά και ξανά μέχρι να έχουμε ένα άρτιο αποτέλεσμα. Στο τέλος των γυρισμάτων δε από την χαρά της τραγούδησε όλο το τραγούδι μέσα από την καρδιά της, χωρίς playback, α capella !!! (σ.σ.είναι καταγεγραμμένο στην έναρξη του official video clip). Mία μαγική στιγμή που επισφράγιζε το πόσο μεγάλη καλλιτέχνις είναι.
Πώς έγινε η αρχή στη συνεργασία σας;
Αργότερα, μου ζήτησε να αναλάβω για λίγο την παραγωγή της παράστασης «Ηφαίστειο» στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά, που μόλις ξεκινούσε, μέχρι να αντικαταστήσει τον τότε παραγωγό της. Απλώς το λίγο έγινε σχεδόν τρεις δεκαετίες! Μία εκπληκτική συνεργασία, ένα Πανεπιστήμιο, τρεις δεκαετίες συνεχούς δημιουργίας. 
Μέσα στα πολλά ταξίδια που κάνεις, ποιο είναι αυτό που σε κέρδισε και φωτογραφικά;
Η Αφρική με απόσταση! Το φωτογραφικό σαφάρι είναι πραγματικά εμπειρία ζωής. Έχω επισκεφθεί αρκετές φορές την Αφρική. Άλλες φορές για δουλειά και άλλες για αναψυχή. Το καταπληκτικό είναι ότι κάθε φορά ανακαλύπτω και κάτι καινούργιο. Τα χρώματα αυτής της Ηπείρου, το υπέροχο ξημέρωμα, τα σπάνιας ομορφιάς πουλιά, η αναμονή των ζώων να έρθουν στην πηγή, η ηρεμία του τοπίου, οι καλοσυνάτοι κάτοικοι. Όλα είναι μαγικά ! Ανυπομονώ να κάνω το επόμενο ταξίδι μου!
Τελικά μία φωτογραφία «λέει» χίλιες λέξεις ή μπορεί να εξιστορεί και μία ολόκληρη ιστορία;
Μία φωτογραφία δεν είναι μόνο 1000 λέξεις αλλά μία ολόκληρη ιστορία! Μπορεί από μία φωτογραφία μου να σου διηγηθώ ένα ολόκληρο ταξίδι με κάθε λεπτομέρεια. Τα τελευταία χρόνια έχω τραβήξει πάνω από 40.000 φωτογραφίες και ξέρω να σου πω πού ακριβώς είναι τραβηγμένη η κάθε μία. Τις κοιτάω και τις ξανακοιτάω πολύ συχνά και πάντα βρίσκω κάποια σημαντική που δεν της είχα δώσει ιδιαίτερη σημασία. 
Στο πέρας των χρόνων, τι θα έλεγες ότι σου έμαθε η ζωή;
Πολλά… Με έμαθε να σέβομαι την οικογένεια, να αγαπώ τους φίλους μου, να προσφέρω όπου μπορώ. Ότι η υγεία είναι πραγματικά το παν. Είναι από τα ελάχιστα πράγματα που δεν εξαγοράζονται – όπως κι η ευτυχία την οποία μπορεί να βρεις ακόμα και στα πιο μικρά και ασήμαντα. Επαγγελματικά πιστεύω ότι για να πετύχεις πρέπει να αγαπάς πολύ αυτό που κάνεις. Να το κάνεις με κέφι, με επαγγελματισμό, ακούραστα, βάζοντας συνεχώς νέους στόχους, ανεβάζοντας τον πήχη.
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη έλεγε «ένας ίσον μόνος. Δύο ίσον ομάδα». Πόσο σπουδαίο ρόλο παίξει η ομάδα στη ζωή σου;
Πολύ σημαντικό γιατί σε όλες τις δουλειές μου η ομάδα ήταν πάντα, ίσως, ο πιο σημαντικός παράγων. Στις εκδόσεις περιοδικών, στις παραγωγές video clips και στη διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων υπάρχει από πίσω πάντα μία ομάδα επαγγελματιών με τον ίδιο στόχο: ένα επιτυχημένο αποτέλεσμα! Σημαντικό να μπορείς να επιλέγεις τους σωστούς συνεργάτες. Όποιος υστερεί δεν μπορεί να ανήκει στην ομάδα! Μία ομάδα για να πετύχει πρέπει όλοι να είναι εξ ίσου ικανοί, εξ ίσου δημιουργικοί, εργατικοί και με κοινό όραμα. 
