Φύση άκρως καλλιτεχνική, ο Στέλιος Ρόκκος, είναι ένας αληθινός καλλιτέχνης που δεν εκφράζεται μόνο μέσα από τη μουσική, την ερμηνεία και τα τραγούδια που γράφει. Ζωγραφίζει εκπληκτικά και δουλεύει το ξύλο μαγικά. Τόσο που τα χαρακτικά του σε ξύλο μοιάζουν με έργα ζωγραφικής και τα έπιπλα που κατασκευάζει με έργα Τέχνης.
Αυτή τη φορά, η συνάντησή μας, στο καμαρίνι του στο Estate, όπου φέτος μαζί με τον Σάκη Ρουβά υποδέχονται την Έλενα Παπαρίζου κάνοντας το απόλυτο hit στη διασκέδαση, έγινε με αφορμή τα υπέροχα μοναδικά έπιπλα που δημιουργεί από ξύλο, στο εργαστήριό του, στη Λήμνο. Εκεί όπου ζει μόνιμα τα τελευταία οκτώ χρόνια. Μάλιστα στο καμαρίνι του μόλις είχε φθάσει το νέο τραπεζάκι παραγγελία του Σάκη Ρουβά για το στούντιό του.
«Έχω φτιάξει σχεδόν όλο το σπίτι του Σάκη. Έπιπλα μου έχει ο Μαζωνάκης και άλλοι. Μάλιστα και το τραπέζι στην είσοδο του Κέντρου Αθηνών, δικό μου είναι».
Μιλά για τα έπιπλά του και τα μάτια του λάμπουν. Φαίνεται και είναι παθιασμένος με αυτό που κάνει.
Πώς ξεκίνησαν όμως όλα αυτά;
Η ενασχόλησή μου με τη ξυλουργική έχει ξεκινήσει από τότε που ήμουν μικρός. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, όμως το μεράκι έχει γίνει τεράστιο πάθος. Ξεκίνησα θέλοντας να φτιάξω μία πλάτη σε έναν τοίχο στο σπίτι μου, πήρα τα πρώτα εργαλεία και από εκεί άρχισαν όλα. Η Τέχνη του ξύλου απαιτεί τα πιο πολλά εργαλεία από οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα. Δεν έχουν τελειωμό και το 60% αυτών είναι απαραίτητα για να φθάσεις σε υψηλό επίπεδο.
Πιάνουν όμως και τα χέρια σου;
Δεν έχει σημασία να πιάνουν τα χέρια σου. Όλα είναι θέμα αντίληψης. Για μένα όλα ξεκίνησαν από τη ζωγραφική. Ζωγραφίζω πολύ καλά αλλά δεν με ξετρελαίνει όπως το να δημιουργώ στο ξύλο. Το θέμα δεν είναι πόσο καλός μάστορας είσαι αλλά πόσο καλλιτέχνης είσαι. Το τι παρουσιάζει ένας ζωγράφος έχει σημασία κι όχι ότι ξέρει να χρησιμοποιεί τα χρώματα. Ο συνθέτης τι μουσική θα γράψει, πώς θα ενώσει τις νότες ώστε ακούγοντας το κομμάτι να συγκινήσει τον ακροατή και να μιλήσει στη ψυχή του. Το νιώθω ότι το έχω και ξέρω ότι κάποια στιγμή όλο αυτό που κάνω θα ταξιδέψει και εκτός συνόρων.
Η συγκεκριμένη Τέχνη απαιτεί πολύ χρόνο και κόπο. Φθάνουν οι ώρες;
Όχι δεν φθάνουν. Μπαίνω στο εργαστήρι στις 10 το πρωί και τα μεσάνυχτα δεν έχω καταλάβει πώς έχει περάσει η ώρα. Με συνεπαίρνει όλη αυτή η δουλειά. Αφιερώνομαι εξ ολοκλήρου. Άλλωστε ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που δεν μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Θέλω να δημιουργώ ξεχωριστά κομμάτια. Γιατί το «fast food» έχει περάσει και στην τέχνη. Το χειροποίητο απαιτεί χρόνο και χρήμα. Κοστίζει γιατί είναι μοναδικό. Παρακολουθώντας ξένες αγορές όπως της Γερμανίας, της Αμερικής, βλέπω ότι είναι πολλοί αυτοί που αναζητούν το ωραίο χειροποίητο έπιπλο.
Είσαι πάντα εστιασμένος με όλες σου τις δυνάμεις σε αυτό που κάνεις;
Πάντα. Ακόμα και στο ψάρεμα. Έτσι είμαι ως άνθρωπος. Και στις σχέσεις έτσι είμαι
Πότε προλαβαίνεις να πας για ψάρεμα;
Όταν έχει μπουνάτσες τότε αφήνω το εργαστήρι μου και είμαι στη βάρκα.
Είσαι αυτοδημιούργητος ή έχεις παρακολουθήσει μαθήματα;
Έχω κάνει σεμινάρια στο εξωτερικό και παρακολουθούσα μαθήματα μέσω internet. Σε ένα σεμινάριο μάλιστα με τον Κρις Πάι, ονομαστό Άγγλο γλύπτη, όταν του είπα πόσο λίγο καιρό ασχολούμαι με το ξύλο δεν το πίστευε. Μάλιστα ως μάθημα έχω φτιάξει τις τρεις πιο διάσημες καρέκλες στην ιστορία. Του Τζορτζ Νακασίμα (αυτή που φέρει την υπογραφή του κοστίζει 54.000 ευρώ), του Σαμ Μαλούφ και του Χανς Βέγκνερ. Οι δικές μου καρέκλες βρίσκονται στην γκαλερί Καπόπουλου. Για τα ξύλα, έχω έναν δάσκαλο στις εφαρμογές πώς μετράω, ποια είναι η χρυσή τομή στις διαστάσεις. Ο δάσκαλός μου ζει σε ένα χωριό στην Καβάλα αλλά μόλις μπορεί έρχεται στο νησί. Μπαίνουμε στο εργαστήρι και ξεχνάμε το χρόνο. Έχω περισσότερα από 6.000 εργαλεία τόσο που δεν θυμάμαι κάποιες φορές ότι τα έχω και μου τα θυμίζει ο βοηθός μου.
Βλέπεις να έρχεται εξέλιξη και σε αυτόν τον τομέα;
Την βλέπω την εξέλιξη. Βλέπω ότι θα πάει πάρα πολύ καλά. Αρχίζουν να έρχονται πολύ καλές προτάσεις. Δυνατές. Αυτά που φτιάχνω δεν υπάρχει κανένας στην Ελλάδα να τα κάνει σήμερα. Τα έκαναν παλιά αλλά τώρα πια το αληθινά χειροποίητο είναι όλο και πιο σπάνιο. Δεν έχω κάνει πολλά πράγματα στη ζωή μου, αλλά ό, τι έχω κάνει με αυτό το πάθος έχει πετύχει. Ήδη έχω πρόταση από ένα ξενοδοχείο στη Μύκονο να φτιάξω τα πράγματα.
Δημιουργείς μόνο με πρώτη ύλη το ξύλο;
Όχι. Ασχολούμαι και με το γυαλί, το υγρό γυαλί και το σίδερο. Αλλά με το ξύλο είναι άλλος έρωτας. Αν δεις την αυλή μου τώρα στο εργαστήριο δεν μπορείς να σταθείς από τη «σοδειά» ξύλων που έχω.
Θα μπορούσες να αλλάξεις επάγγελμα και να ασχολείσαι μόνο με τα έπιπλα;
Δύσκολο μέχρι και απίθανο, γιατί το χειροποίητο δεν πληρώνεται. Πρέπει να αλλάξουν τα πράγματα και να βρεθούν οι αληθινοί εραστές του χειροποίητου επίπλου που θα επενδύσουν σε τέτοιου είδους αγορές. Τώρα πια υπάρχουν μεγάλα εργαστήρια που κάνουν έπιπλα φασόν.
Γυρνώντας το χρόνο πίσω κάνεις την αυτοκριτική σου;
Ένα τυπάκι σαν εμένα που ξεκίνησε από το χωριό του, κουβαλούσε τσουβάλια, δούλευε στα χωράφια το θεωρώ ματαιόδοξο να κάνει βαθιά αυτοκριτική για το αν θα μπορούσε να είχε κινηθεί καλύτερα. Εγώ ό, τι κάνω το κάνω με την καρδιά μου. Τα τελευταία 20 χρόνια σταμάτησα να θεωρώ εμένα σπουδαίο, αλλά σπουδαία αυτά που κάνω. Έχει πολύ μεγάλη διαφορά. Πιστεύω πιο πολύ στα τραγούδια παρά σε εμένα. Μου αρέσει που τα κάνω αλλά περισσότερη αξία έχουν αυτά που θα αφήσουμε πίσω. Εμείς θα φύγουμε. Αυτή τη στιγμή λέω πάρα πολλά τραγούδια ανθρώπων που έχουν φύγει από τη ζωή αλλά υπάρχουν με το έργο τους. Αυτά που κάνουμε είναι σπουδαία, αν κάνουμε, όχι εμείς. Αν θεωρήσουμε εμείς σπουδαίο τον εαυτό μας γιατί κάναμε αυτά, την πατήσαμε. Ας το κρίνουν οι άλλοι.
Όσον αφορά στη μουσική, τι καινούργιο ετοιμάζεις;
Από το καλοκαίρι μαζί με τον Γιάννη Φρασέρη έχουμε ετοιμάσει το υλικό για το καινούργιο μου cd που λέω ότι θα κυκλοφορήσει την Άνοιξη. Ήδη έχει κυκλοφορήσει και ακούγεται πολύ ένα τραγούδι του Γιάννη, το «Μακάρι να ήσουνα εδώ», που θα υπάρχει στη νέα μου δουλειά. Ο Γιάννης, είναι ένα πολύ ταλαντούχο παιδί, που μου θυμίζει εμένα στα νιάτα μου.
Φέτος, ο χειμώνας ανήκει στο Estate. Τελικά οι παρέες κάνουν τη διαφορά;
Ακριβώς. Οι παρέες γράφουν ιστορία. Στη μουσική έχω την ομάδα μου δεν γίνεται να λειτουργήσω χωρίς αυτούς. Ακόμα και η ανάσα του μπασίστα είναι μέσα στα τραγούδια μου. Όλοι παίζουν το ρόλο τους. Η χημεία, η διάθεση, το επίπεδο, η αυτογνωσία.
Πώς είναι να βρίσκεσαι στη σκηνή μαζί με το παιδί σου;
Τα πρώτα χρόνια υπήρχε πιο έντονη συναισθηματική φόρτιση όταν βρισκόμασταν στη σκηνή με τον Δημήτρη. Τώρα είμαστε πιο… ήρεμοι. Είμαι πολύ χαρούμενος γιατί σε λίγο ο κόσμος θα γνωρίσει και τον Ανδρέα, ο οποίος τραγουδά και τώρα κάνει τα πρώτα του βήματα στη δισκογραφία.
Τα κορίτσια σου;
Η Δέσποινα σπουδάζει στη Νομική και η Μέλια, 11 ετών, πάει σχολείο.
Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει ο σωστός σύντροφος;
Πολύ μεγάλο. Έχω τεράστια εμπιστοσύνη σύντροφό μου, τη Λελέ, είναι εκείνη που οργανώνει τα πάντα γιατί το θέμα οργάνωσης δεν το έχω καθόλου. Είναι τόσο τέλειο το συμπλήρωμα που το παρεάκι λειτουργεί άψογα.
