Τι γίνεται όταν τα παιδιά πηγαίνουν για ύπνο αλλά δεν τα παίρνει… ο ύπνος; Ποια είναι αυτά τα τερατάκια που κρύβονται κάτω από το κρεβάτι τους και τα αφήνουν άγρυπνα; Και πώς μπορούν να κλείσουν επιτέλους αυτά τα βλέφαρα των μικρών παιδιών χωρίς φόβο;

Το καλαίσθητο βιβλίο της Μαρκέλλας Γιαννάτου, με τίτλο «Το Μπρατσάκι του Φοίβου», που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΠΕΔΙΟ, αφηγείται την ιστορία του μικρού Φοίβου, που φοβάται να κοιμηθεί γιατί νομίζει πως κάτω από το κρεβάτι του υπάρχει ένα μεγάλο τέρας.

«Το Μπρατσάκι του Φοίβου» είναι η πρώτη σας συγγραφική απόπειρα; Γιατί επιλέξατε το είδος του παιδικού βιβλίου;

Ναι, είναι το πρώτο μου βιβλίο. Επέλεξα το παιδικό βιβλίο γιατί έχω μια καλή σχέση χρόνων με τα παιδιά. Έχω ασχοληθεί πολύ με το παιδικό θέατρο και το θεατρικό παιχνίδι και αγαπώ πολύ τα παιδιά. Οπότε όλο αυτό μου ήταν οικείο.

Η ιστορία σας, σε τι αναφέρεται;

«Το Μπρατσάκι του Φοίβου» απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 5 έως 10 χρόνων. Αφηγείται την ιστορία του Φoίβου που νομίζει πως κάτω από το κρεβάτι του υπάρχει ένα μεγάλο τέρας. Πώς θα καταφέρει να αποβάλει το φόβο του; Ακριβώς αυτό αναλαμβάνει το Μπρατσάκι Μπιπ, μοναδική αποστολή τού οποίου είναι να κλείνει τα ματάκια του Φοίβου κάθε βράδυ. Υπάρχουν εκατομμύρια παρόμοια μικροσκοπικά πλασματάκια, Μπρατσάκια δηλαδή, που το καθένα έχει ευθύνη για ένα μόνο παιδάκι και πρέπει να του κατεβάζει τα βλέφαρα τη συγκεκριμένη ώρα κάθε βράδυ.

Ποια είναι τα μηνύματα που δίνει στο παιδί αυτό το βιβλίο;

«Το Μπρατσάκι του Φοίβου» είναι μια τρυφερή ιστορία που εξάπτει τη φαντασία των παιδιών για το μαγικό κόσμο της νύχτας και τους μαθαίνει τη σημασία που έχει ο ύπνος για τη ζωή τους.

Θεωρείτε ότι το παιδικό κοινό είναι πιο δύσκολο από των ενήλικων;

Ίσως, γιατί όταν διαβάζεις ένα βιβλίο σε ένα παιδί εκείνο θ’ αρχίσει τις ερωτήσεις «γιατί έγινε έτσι», «γιατί έκανε αυτό» «γιατί ρώτησε εκείνο». Εκεί λοιπόν ο γονιός θα πρέπει να αναθεωρήσει κάποιες απαντήσεις που θεωρούσε δεδομένες και να δώσει στο παιδί του τις σωστές, αυτές που πρέπει ώστε να έχει γερά θεμέλια για την πορεία της ζωής του.

Άρα το παιδικό βιβλίο απευθύνεται πρώτα στο γονιό;

Θεωρώ πως ναι. Εκείνος είναι ο βασικός αποδέκτης και εν συνεχεία το παιδί του.

Ο συγγραφέας θα πρέπει να έχει φαντασία. Εσείς αυτή τη φαντασία την συνδέετε με έμπνευση;

Έχω μια δυσκολία να ονομάσω τον εαυτό μου συγγραφέα. Δεν θεωρώ ότι είμαι συγγραφέας. Απλώς έκανα μια απόπειρα να γράψω μια ιστορία, κάτι που δεν το είχα κάνει μέχρι τώρα. Εγώ είμαι ηθοποιός.

Ήταν μια εσωτερική ανάγκη, τότε να γράψετε ένα βιβλίο; Θέλατε να αποτυπώσετε σε χαρτί κάποιες σκέψεις σας;

Είναι κάτι που κάνω συχνά έτσι κι αλλιώς και με παιδιά και με ενήλικες. Μου αρέσουν πολύ οι ιστορίες. Είτε να τις λέω, είτε να τις ακούω, είτε να τις μεταφέρω. Είναι μια περίοδος που άκουγα πολύ συχνά γονείς να λένε πως αντιμετωπίζουν πρόβλημα με τον ύπνο των παιδιών τους γιατί φοβούνται ότι κάτω από το κρεβάτι τους υπάρχει κροκόδειλος. Έτσι αποφάσισα αυτές τις ανησυχίες τους να τις κάνω ιστορία και να τη γράψω. Δεν είχα στο μυαλό μου ότι αυτό που θα έγραφα θα το έκανα βιβλίο για να εκδοθεί. Αλλά μετά σκέφτηκα, γιατί όχι;

Με τους ήρωες του βιβλίου σας ταξιδεύετε μαζί όσο διαρκεί η συγγραφή;

Βέβαια και ταξιδεύω μαζί τους. Άλλωστε αυτό συμβαίνει και στη δουλειά μου. Όταν διαβάζω τα σενάρια γίνομαι ένα με τον ήρωα που υποδύομαι είτε στο θέατρο είτε στην τηλεόραση.

Κάποιες φορές  γίνονται κάποια γεγονότα στη ζωή μας που λέμε ότι «αυτά δεν γίνονται ούτε στα παραμύθια». Τελικά τα παραμύθια είναι ψέματα;

Τα παραμύθια είναι η ζωή. Είναι ο τρόπος που ζούμε. Νομίζω ότι δεν υπάρχει ζωή χωρίς παραμύθι. Είναι άμεσα συνδεδεμένα.

Ποια μηνύματα περνάτε μέσα από το βιβλίο σας στα παιδιά;

Δεν ξέρω αν περνάω ακριβώς κάποιο μήνυμα στα παιδιά. Αυτό που μ’ ενδιαφέρει είναι τα παιδιά που θα το διαβάσουν να ξέρουν ότι υπάρχουν κι άλλα παιδάκια εκεί έξω που έχουν τους ίδιους φόβους και τις ίδιες ανησυχίες και πως για όλους τους φόβους μας και τα προβλήματά μας συνήθως υπάρχει λύση.

Επόμενο συγγραφικό σας βήμα θα είναι ένα δεύτερο παιδικό βιβλίο ή ένα μυθιστόρημα που θα απευθύνεται σε ενήλικες;

Είναι πιο πιθανό να επιχειρήσω ένα δεύτερο παιδικό βιβλίο, γιατί ήδη έχω μία ιδέα, συνέχεια του πρώτου. Αλλά ό,τι είναι να γίνει θα γίνει.  Όπως έγινε και με «Το Μπρατσάκι του Φοίβου» που συνέβη αβίαστα.

Στην τηλεόραση, σας απολαμβάνουμε στη σειρά του Antenna «Γυναίκα χωρίς όνομα» μια παραγωγή της PEDIO PRODUCTIONS. Είστε η Ρένα, μια δυναμική γυναίκα.

Ναι, υποδύομαι τη Ρένα. Μια γυναίκα που έκανε ένα φόνο γιατί βρισκόταν σε άμυνα. Σκότωσε τον πρώτο της σύζυγο. Η Ρένα πιστεύει πάρα πολύ στη φιλία. Είναι από τους ανθρώπους που δεν αναλύει πολύ τα πράγματα. Κάνει αυτό που αισθάνεται. Είναι καθαρός άνθρωπος.

Ποια είναι η προσωπική σας προσέγγιση σε ό,τι αφορά τη φιλία;

Πιστεύω πολύ στη φιλία και είναι ένα από τα κοινά στοιχεία που έχω με την Ρένα, την ηρωίδα του σίριαλ. Είναι πολύ σπουδαίο πράγματα να έχεις φίλους στη ζωή σου. Ίσως το σπουδαιότερο.

Φέτος δεν σας βλέπουμε στο θέατρο. Δεν υπήρχε χρόνος;

Ακριβώς. Φέτος δεν έκανα θέατρο γιατί αποφάσισα να συνεχίσω τις σπουδές μου. Κάνω μεταπτυχιακό στο Καποδιστριακό, στις «Πολιτισμικές και κινηματογραφικές σπουδές». Οι παρουσίες είναι υποχρεωτικές όλη την εβδομάδα οπότε δεν θα προλάβαινα να κάνω και θέατρο.

Στο «Το Μπρατσάκι του Φοίβου» ο ευαίσθητος λόγος της Μαρκέλλας Γιαννάτου συναντιέται με την εμπνευσμένη εικονογράφηση του Δημήτρη Βλάχου, δημιουργώντας ένα γοητευτικό βιβλίο που θα αγαπήσουν παιδιά και γονείς.