Μαίρη Ξένου: «Διεκδικώ το δικαίωμα να είμαι ερωτευμένη»

Η επανάσταση, ο έρωτας, η ελευθερία, η τάση της να τρέχει πίσω από τα φουστάνια της μαμάς της για καθετί, μικρό ή μεγάλο, και άλλα πολλά συνθέτουν τον χαρακτήρα της ταλαντούχας Μαίρης Ξένου που παίζει επί σκηνής και μιλάει ειλικρινά κάτω από αυτή. 

Ποια είναι η πρώτη εικόνα από τα όσα έχεις ζήσει μέχρι σήμερα που όταν τη σκέφτεσαι νιώθεις «συγκινημένη;»

Σκεπτόμενη μου έρχονται πολλές στιγμές μέχρι σήμερα, αλλά θα σας αναφέρω μία που δεν είναι η πιο σημαντική αλλά ήταν και θα είναι πάντα συναρπαστική όταν θα την αναπολώ.  Όταν ήμασταν μικρά, οι γονείς μας μας στέλνανε τα καλοκαίρια στην γιαγιά και στον παππού στην Αμαλιάδα. Θυμάμαι ότι από την αυλή του σπιτιού, δύο δέντρα έκαναν ένα μικρό άνοιγμα και μπορούσες να βλέπεις τον δρόμο και τα αμάξια που περνάνε . Όταν λοιπόν οι γονείς μας έπαιρναν άδεια και έρχονταν να κάνουμε διακοπές όλοι μαζί, ήξερα ότι ξεκίναγαν στις εννιά και περίπου στη μία το μεσημέρι θα είχαν φτάσει στο σπίτι. Ε, θυμάμαι πως στεκόμουν όρθια μπροστά σε αυτό το άνοιγμα από τις δώδεκα και περίμενα να φανεί το ασημί Honda Civic του πατέρα μου και μόλις το έβλεπα έτρεχα στον δρόμο, χοροπήδαγα και φώναζα : «Ήρθαν οι γονείς μου γιαγιά». Ακόμα και σήμερα αυτή η στιγμή της απεριόριστης αγάπης με συγκλονίζει.

Πόσο σε συγκινεί  η παρουσία σου επί σκηνής;  

Με συγκινεί το γεγονός να παλεύεις να κάνεις πραγματικότητα τα όνειρά σου, με συγκινεί να μην ακούς τις σειρήνες που σου λένε πως δεν θα τα καταφέρεις και να συνεχίζεις να προσπαθείς, μα έτσι και αλλιώς το ταξίδι μετράει και όχι ο προορισμός. Όσο με την αξία σου προχωράς και δουλεύεις σκληρά γι αυτό που αγαπάς, όταν τα «καταφέρεις»  και φτάσεις στον στόχο σου η συγκίνηση θα είναι μεγάλη. Δεν υπάρχει τέλος στα όνειρα, και δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Με συγκινεί, λοιπόν. Με συγκινεί βαθιά, με συγκινεί ολοκληρωτικά.

Πόσο εύκολη υπόθεση είναι το να  είσαι «νέα ηθοποιός;»

Καθόλου εύκολο δεν είναι. Ο Δημήτρης Ψαθάς είχε πει: « Νεαρέ μου φίλε, με ειλικρινή μου θλίψη έμαθα τα λυπηρά σας νέα. Γιατί, όμως, διαλέξατε αυτόν τον δρόμο; Υπάρχουν πολύ καλύτεροι τρόποι να φτάσετε στον σκοπό σας. Ο πρώτος είναι να πηδήξετε απ’ την Ακρόπολη και ο δεύτερος να πέσετε στο Φάληρο». Πόσο μάλλον σήμερα που η προσφορά είναι πλήρως δυσανάλογη της ζήτησης. Αν νιώθει ο οποιοσδήποτε νέος ηθοποιός ότι, όπως δεν μπορεί να ζήσει χωρίς να αναπνέει, έτσι δεν μπορεί να ζήσει και χωρίς να κάνει θέατρο, τότε κατά την ταπεινή μου άποψη δεν γίνεται να μη τα καταφέρει. Αν η φλόγα που έχει μέσα του δεν ξεχειλίζει σαν λάβα από την ψυχή του, τότε να κάνει κάτι άλλο.

Πώς νιώθεις όταν γράφουν για εσένα ότι είσαι μία «εμβληματική φυσιογνωμία επάνω στην σκηνή;»  

Μία στιγμιαία χαρά αλλά μέχρι εκεί. Με ενδιαφέρει η δουλειά, η σκληρή δουλειά και η αφοσίωση σε αυτή την δουλειά ή μάλλον στο λειτούργημα αυτό. Την πραγματική αλήθεια ο καθένας την ξέρει πολύ καλά μέσα του. Είχα πάντα πολύ ψηλά τον πήχη, είτε ως θεατής είτε ως υπηρέτης αυτή της τέχνης. Ακούω τα λόγια του κόσμου, αλλά δεν με επηρεάζουν

Πόσο εμβληματική είσαι για τις ζωές των άλλων; Για την οικογένεια, τους φίλους και τους έρωτές σου;

Αυτή την ερώτηση νομίζω πως πρέπει να την απαντήσουν οι ίδιοι

Πόσο σημαντικός είναι ο έρωτας στην ζωή σου; Πόσο ερωτευμένη είσαι αυτή την εποχή και «πώς ερωτεύεσαι». Με λογική, ευαισθησία ή πάθος;

Ο έρωτας νομίζω είναι μία κατάσταση μέθης, στην οποία όλοι οι άνθρωποι θέλουν να βρίσκονται για να φύγουν από την πραγματικότητα. Είναι μία προσωπική ανάγκη του καθένα μας να βρεθεί εκτός εαυτού. Είναι η ίδια ανάγκη που σε ωθεί να κάνεις μία τέχνη, η ίδια ανάγκη που πάντα ωθούσε τους ανθρώπους στα ναρκωτικά ή στο αλκοόλ ή στο γλέντι. Επειδή ο έρωτας είναι κάτι το σπάνιο, όπως ακριβώς και η φιλία, πιστεύω ότι χρειάζεται τύχη. Τώρα από εκεί και πέρα έρωτας για μένα δεν είναι συντροφικότητα, ούτε παρεούλα, ούτε κάποιος που σου κουβαλάει τα ψώνια του σούπερ μάρκετ, αλλά ένα πραγματικό θαύμα. Ζω αυτό το διάστημα το θαύμα να βρίσκομαι στην σκηνή, ας μη πέσουν όλα μαζί. Δεν νομίζω πως η λογική πάει μαζί με τον έρωτα

Τι είναι τελικώς η παράσταση «Leopold ή κόβοντας τα δάχτυλα του κοινού;»

Ένας θάνατος, αυτό είναι όμως ο θάνατος, αυτό, ένα ξύπνημα

Ένας νέος άνθρωπος στην Ελλάδα μένει άπραγος ή επαναστατεί και διεκδικεί; Εσύ τι διεκδικείς στην καθημερινότητά σου;

Εάν ο άνθρωπος δεν χάσει τα πάντα δεν θα επαναστατήσει. Με το βγαίνω και τα καίω δεν επαναστατώ.  Διεκδικώ το δικαίωμα να είμαι ελεύθερη, να είμαι ερωτευμένη, διεκδικώ τους ανθρώπους που αγαπάω και να ζω τη ζωή στα κόκκινα, να ανατρέπω και να ξεσκεπάζω κάθε προκατάληψη, να επαναστατώ απέναντι σε κάθε έτοιμη ιδέα! Για μένα ένας γνήσιος επαναστάτης που η κοινωνία δεν τον χωράει, πάντα θα την γοητεύει και πάντα θα τον τιμωρεί

Ποια είναι η επανάσταση που έκανες και σου έχει μείνει αλησμόνητη; Και σε εσένα αλλά στους γονείς σου;  

Να σπουδάσω σε δραματική σχολή. Ήταν για μένα μεγάλη απόφαση, ήταν επανάσταση μέσα στο σπίτι. Το να μπορέσω να συνυπάρξω με αλλά 23 άτομα που είχε το τμήμα αλλά και με άλλα 50 που είχε όλη η σχολή, μου δημιουργούσε τάσεις φυγής σε μεγάλο βαθμό. Επαναστάτησα σε οποιοδήποτε φόβο με κράταγε πίσω. Θυμάμαι όταν έπρεπε να μπω μέσα στο φουαγιέ μέτραγα τα βήματα που έχω να κάνω μέχρι να κάτσω σε μία καρέκλα για να μην φαίνομαι. Τώρα πιστεύω ότι και για τους γονείς μου ήταν επανάσταση όλο αυτό, γιατί μέσα στην κρίση τους ζήταγα κάθε μήνα ένα σεβαστό ποσό το οποίο δεν είχαν και όλο αυτό δημιουργούσε ένταση. Το γεγονός όμως ότι μου έδιναν τα δίδακτρα τόσο δύσκολα με έκανε να εκτιμώ το κάθε λεπτό που σπούδαζα και να ζω την κάθε στιγμή με όποιον τρόπο μπορούσα

Έχεις υπάρξει το κοριτσάκι του μπαμπά ή «έτρεχες πίσω από τα φουστάνια της μαμάς σου;»  

Ο πατέρας μου και ο αδελφός μου είναι οι μεγάλες αγάπες της ζωής μου, αλλά πίσω από τα φουστάνια της μαμάς μου έτρεχα για όλα, από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα

Ποια έργα και ποιο ρόλοι έχουν διαμορφώσει τον καλλιτεχνικού σου χαρακτήρα;

Ξέρετε αυτή την απάντηση σε αυτή την ερώτηση είμαι πολύ νέα ακόμα για να σας την απαντήσω. Σίγουρα ο φετινός ρόλος στο Leopold είναι κάτι που με έχει σημαδέψει, αλλά χρειάζεται χρόνος για να κάτσουν τα πράγματα μέσα σου για να δεις τι πραγματικά σε έχει διαμορφώσει. Κάποιες φορές το συνειδητοποιείς τόσο ξαφνικά που σε κλονίζει

Σε φαντάζεσαι σε εξώφυλλα περιοδικών και σε paparazzi η θέλεις να κάνεις μόνο τη δουλειά σου;

Φυσικά και με έχω φανταστεί και γελάω. Αν είχα αποφασίσει να διαλέξω αυτό το επάγγελμα γιατί με τράβηξε η βιτρίνα, σίγουρα θα είχα πολλές απογοητεύσεις. Θέλω μελλοντικά να μπορέσω να καταφέρω να μιλάω μέσα από την δουλειά μου. Είμαι αγοραφοβική και ιδιαίτερα εσωστρεφής  και πάντα επιθυμώ να βρίσκομαι με ανθρώπους που με κάνουν να νιώθω ασφάλεια, ηρεμία και σιγουριά. Από εκεί και πέρα αν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου μπορείς να ισορροπείς ανάμεσα σε καταστάσεις που ίσως δεν έχεις συνηθίσει. Πάντα πίστευα ότι η ζωή έχει μεγαλύτερη φαντασία από το θέατρο και την τέχνη εν γένει, οπότε την προκαλώ να φέρει ό,τι αυτή πιστεύει

Δημοσιότητα, τέχνη ή πολλά λεφτά;

Υγεία

Ποια είναι τα πιο τρελά σου όνειρα που-όμως –δεν εγκαταλείπεις ποτέ;

Να δουλεύω σαν ηθοποιός στην Ελλάδα του σήμερα και να βιοπορίζομαι αξιοπρεπέστατα μόνο μέσα από αυτή την δουλειά, αλλά κυρίως να έχω δίπλα μου ανθρώπους που αγαπάω και με αγαπάνε για να ζούμε μαζί αυτό το όνειρο

Με μια λέξη… ποια είσαι;

Η Μαίρη Ξένου