Αν και πρόσφατα την απολαύσαμε σε ένα πέρασμα από το επιτυχημένο σήριαλ «Παρουσιάστε», δίπλα στο «τηλεοπτικό της ταίρι» και κουμπάρο της Γιάννη Μπέζο, η Κατερίνα Λέχου, από τις 14 Μάϊου, επιστρέφει στους τηλεοπτικούς δέκτες, πρωταγωνιστώντας στη νέα σειρά της Cosmote TV, 42°C.
Δημιουργός της σειράς είναι η Ναταλύ Δούκα, τη σκηνοθεσία υπογράφει ο βραβευμένος Γιώργος Παπαβασιλείου (Slave, Der Bergdoktor, Thestormtide, Special Unit) και το σενάριο οι: Σέργιος Κωνσταντινίδης Κάλλια Παπαδάκη.
Η σειρά που αποτελείται από οκτώ επεισόδια ξεκινά μ’ ένα έγκλημα που γίνεται σε ένα νησί. Αν και τα γυρίσματα έγιναν όλα στην Κέρκυρα, δεν αναφέρεται η ιστορία στον συγκεκριμένο τόπο. Εκεί, έξι χρόνια μετά τον θάνατο της μητέρας της, επιστρέφει η Λένα (Ναταλία Swift). Την ημέρα της άφιξής της, η νεαρή κοπέλα, έρχεται αντιμέτωπη με ακόμα ένα τραγικό συμβάν: στην ίδια τοποθεσία που είχε εντοπιστεί η σωρός της μητέρας της, βρίσκεται νεκρή κι η αδερφή της. Σύμπτωση ή προμελετημένη πράξη; Έγκλημα ή αυτοκτονία; Στην προσπάθειά της να ανακαλύψει την αλήθεια, η Λένα θα ξανασυναντήσει τον εφηβικό της έρωτα τον Νίκο και θα έρθει αντιμέτωπη με την οικογένειά της και τις μνήμες που επιστρέφουν για να την στοιχειώσουν.
Στη σειρά πρωταγωνιστούν επίσης οι: Χρήστος Λούλης, Έμιλυ Κολιανδρή, Αλέξανδρος Λογοθέτης, Ναταλία Swift, Κώστας Νικούλι, κ.α.
Κι αν αφορμή για τη συνέντευξη στάθηκε η νέα τηλεοπτική εμφάνιση της Κατερίνας Λέχου, η συζήτησή μας αφορούσε και σε άλλα θέματα, όπως το ελληνικό #metoo, την πανδημία, την επιστροφή στη “νέα μας κανονικότητα”, τα επόμενα βήματά της στο θέατρο.
Από τις 14 Μαΐου η ζωή σου θα «κινείται» σε 42 βαθμούς. Τι ακριβώς πραγματεύεται η νέα σειρά του Cosmote TV; Ποιος είναι ο ρόλος σου;
Η σειρά είναι ένα ερωτικό-ψυχολογικό θρίλερ, αρκετά νέο ως είδος δραματουργίας για τη χώρα μας αν κι εδώ και πολλά χρόνια ευδοκιμεί στο εξωτερικό, που ανιχνεύει αλήθειες και ψέματα στη ιστορία μιας οικογένειας σε μια κλειστή κοινωνία ενός νησιού. Υποδύομαι κατά κάποιον τρόπο την κεφαλή αυτής της οικογένειας, μια αυστηρή μητριαρχική θα έλεγα φιγούρα που κρατάει τα χαρτιά του χαρακτήρα της κλειστά μέχρι την τελευταία στιγμή. Γεροντοκόρη στεγνή αυστηρή σκληρή…
Πότε έγιναν και πού τα γυρίσματα;
Τα γυρίσματα έγιναν πέρσι το καλοκαίρι στη Κέρκυρα, γιατί υπήρχαν υπέροχοι χώροι και τοποθεσίες που εξυπηρετούσαν το σενάριο. Παρόλα αυτά δεν καθορίζεται το συγκεκριμένο νησί, γιατί αυτό που έχει σημασία είναι η κλειστή περιορισμένη συνθήκη του τόπου.
Το γεγονός ότι η μυθοπλασία έχει επιστρέψει με πολύ καλά δυνατά δείγματα γραφής, θεωρείς ότι έχει συμβάλλει κι η «εισβολή» του Netflix στη ζωή μας;
Έστω και καθυστερημένα, όπως συνήθως άλλωστε, ακολουθούμε το ρου των πραγμάτων και των εξελίξεων στη μυθοπλασία. Σαφώς η πληθώρα των νέων εικόνων και ιστοριών διευρύνει και τους ορίζοντες μας αλλά, θέλω να ελπίζω, και των αναγκών μας για νέα πράγματα.
Η χρονιά που πέρασε, λόγω της πανδημίας, σάρωσε τα πάντα: ζωή, σχέσεις, δομές και μέσα σε όλα τα άλλα βγήκε κι απίστευτη βρωμιά στην επιφάνεια. Πώς «γράφτηκε» στο βιβλίο της ζωής σου;
Είμαι πεπεισμένη πια λόγω εμπειρίας ζωής αλλά κι από αυτά που διαβάζω εδώ και παρά πολλά χρόνια, ότι τίποτα δεν αλλάζει χωρίς ανατροπή οδύνη κόστος. Άρα πραγματικά πιστεύω ότι σηματοδοτείται με όλα αυτά «αλλαγή εποχής». Θα πάρει χρόνο βέβαια αλλά είναι νομίζω αναπότρεπτη.
Πιστεύεις ότι φτάνει κάποια στιγμή, που η αλήθεια βγαίνει στο φως;
Ναι. Πιστεύω ακράδαντα ότι δεν γίνεται να μην αποκαλυφθεί. Είναι σχεδόν νομοτελειακό…
Στην περίπτωση του ελληνικού #metoo, ήταν και η κοινωνία έτοιμη να ακούσει;
Έτσι φαίνεται αν κρίνουμε απ’ την αντίδραση στην αποκάλυψη της Σοφίας Μπεκατώρου που έδωσε και την ώθηση για όλα τ’ αλλά. Απλώς θα πάρει μέχρι και χρόνια πιστεύω να αλλάξουν οι πεποιθήσεις και οι συμπεριφορές γιατί είναι βαθιά ριζωμένες.
Την περίοδο της καραντίνας, τι κέρδισες;
Κέρδισα αυτόν τον παραπάνω χρόνο με την Κατερίνα αλλά έχασα την επαφή μου με τους υπόλοιπους. Εννοώ ότι στη δεύτερη φορά της καραντίνας, έχω την αίσθηση ότι «ιδρυματοποιήθηκα» σ’ ένα βαθμό. Σαν να δυσκολεύομαι, λόγω φόβου, να επανέλθω στην κανονικότητα των συναναστροφών οι οποίες έτσι κι αλλιώς γίνονται σταδιακά. Ο άνθρωπος όμως είναι κοινωνικό ον. Αν του το στερήσεις αυτό είναι σαν να τον ευνουχίζεις.
Τι σε θύμωσε περισσότερο;
Στην αρχή αυτοί που δεν ενδιαφέρονταν για το διπλανό τους-μόνιμη παθογένεια του Έλληνα-και ίσως και τώρα ακόμα η αίσθηση ότι σ’ όλη αυτήν την ιστορία έχω κενά.
Με την ευχή όλα να πάνε καλύτερα και να επιστρέψουμε σε μία κανονικότητα, ετοιμάζεις κάτι για το καλοκαίρι; Τον χειμώνα πού θα βρίσκεσαι;
Το καλοκαίρι όχι, όμως για το χειμώνα που έρχεται στο δεύτερο μισό του θα κάνω θέατρο – που τόσο το έχουμε στερηθεί όλοι- στο Εθνικό.
(Φωτογραφίες: PAPADAKIS PRESS)
