Δεν είναι δύσκολο να αγαπήσεις τον Γιώργο Νανούρη. Κατ’ αρχάς, τον αγαπάς μέσα από το έργο του, τις παραστάσεις που στήνει με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο, είτε βρίσκεται και ο ίδιος πάνω στη σκηνή είτε έχει απλώς το σκηνοθετικό πρόσταγμα. Αν τον γνωρίσεις, τον αγαπάς και ως άνθρωπο, για την ευγένεια, την απλότητα και την εγκαρδιότητα με την οποία αντιμετωπίζει τα πράγματα.
Κόντρα στην ανασφάλεια της εποχής, ξεκινάει για μια θεατρική χρονιά με αγαπημένους του συνεργάτες και με νέες παραγωγές στο Εθνικό Θέατρο και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ενώ θα επαναλάβει παραστάσεις όπως η θρυλική πια «Κατερίνα» και ο ευρηματικός περσινός «Αίαντας».
Φωτογραφία: Ιωάννα Τζετζούμη
Ξεκινάει η πιο αβέβαιη θεατρική σεζόν που έχουμε ζήσει ποτέ. Πριν περάσουμε σε αυτά που ετοιμάζεις, πες μου, πώς βίωσες τους μήνες από το ξεκίνημα της πανδημίας μέχρι σήμερα;
Η εμπειρία της καραντίνας ήταν αποκαλυπτική. Δεν μου βγήκε καμία δημιουργικότητα, παρά μόνο συσσωρευμένη κούραση ετών. Μια αναγκαστική παύση απ’ τη ζωή που ήξερα. Την πέρασα μόνος, ήσυχα πολύ, και ένα από τα πράγματα που σίγουρα έμαθα είναι πως δεν θέλω να επιστρέψω στους προηγούμενους ιλιγγιώδεις ρυθμούς.
Το καλοκαίρι έκανες κάποιες παραστάσεις με την «Κατερίνα». Τι κάνει αυτό το έργο να «αντέχει» τόσα χρόνια; Δεν σε κουράζει ποτέ η επανάληψη;
Το τι κάνει αυτή την παράσταση να αντέχει τόσα χρόνια νομίζω είναι ένα από τα άλυτα μυστήρια του θεάτρου! Φροντίζουμε πάντα να διακόπτουμε, ώστε έτσι να ανατροφοδοτείται και το δικό μας ενδιαφέρον και μ’ αυτό τον τρόπο δεν έχουμε κουραστεί ακόμα. Είναι και τέτοιου μεγέθους η αποδοχή, που δεν σ αφήνει να «κουραστείς», σε γεμίζει χαρά και ενέργεια για να τη συνεχίζεις.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Πώς ήταν η εμπειρία από τις παραστάσεις με μέτρα προστασίας; Είδες τι σημαίνει η εφαρμογή τους στην πράξη και αν είναι δυνατόν να τηρούνται πάντα;
Στη δική μας παράσταση τουλάχιστον, τα μέτρα τηρήθηκαν ευλαβικά και από τη μεριά της παραγωγής και από τη μεριά των θεάτρων και του κοινού. Είναι μια διαφορετική εμπειρία που όταν περάσει θα τη διηγούμαστε. Χρειάζεται ψυχραιμία και τήρηση των μέτρων, και όλα θα πάνε καλά, όπως πήγανε το καλοκαίρι.
Πώς κρίνεις την όλη συζήτηση για το αν έπρεπε ή όχι να ανοίξουν τα χειμερινά θέατρα και με ποιους όρους; Το ρωτάω, εκτός των άλλων, γιατί σε σχέση με δραστηριότητες όπως τα αεροπορικά ταξίδια φαίνεται να ισχύουν δυο μέτρα και δύο σταθμά.
Δεν νομίζω ότι θα έπρεπε να υπάρχει συζήτηση, οι χώροι πρέπει να ανοίξουν τηρώντας φυσικά όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Το να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα το θεωρώ άστοχο. Όλοι πρέπει να βρούμε τρόπους να μπορέσουμε να συνεχίσουμε τις ζωές μας και τα μέτρα να προσαρμόζονται σύμφωνα με τις ανάγκες του εκάστοτε χώρου. Το «γιατί αυτός και όχι εγώ;» δεν είναι σωστή αντιμετώπιση από καμιά μεριά.
Πώς σου φαίνεται η μετάδοση παραστάσεων online;
Αν δεν έχουν κινηματογραφηθεί ειδικά γι’ αυτό το σκοπό, δεν υπάρχει κανένα νόημα. Αλλά και αυτό να έχει γίνει, δεν υπάρχει καμία σύγκριση της μετάδοσης, όπως το είπες, με τη ζωντανή θέαση μιας παράστασης. Το θέατρο δεν γίνεται να αντικατασταθεί με online μεταδόσεις.
Ετοιμάζεις για το Εθνικό Θέατρο τον «Γυάλινο Κόσμο» του Τενεσί Ουίλιαμς. Πώς είναι να σκηνοθετείς για τον μεγαλύτερο κρατικό θεατρικό μας φορέα και γιατί αυτό το έργο αυτή τη στιγμή;
Είναι τιμητική και πολύ συγκινητική η εμπιστοσύνη του Δημήτρη Λιγνάδη απέναντί μου και είναι ένα από τα έργα που αγαπώ. Η επιλογή του έγινε πολύ πριν τα γεγονότα του κορονοϊού.
Πώς κατέληξες στη συγκεκριμένη διανομή;
Με την Όλια Λαζαρίδου και τη Λένα Παπαληγούρα μας συνδέουν πολλές συνεργασίες και βαθιά φιλία, ο Κωνσταντίνος Μπιμπής είναι ένας ηθοποιός που ψάχνω χρόνια αφορμή να δουλέψω μαζί του και θεωρώ ότι είναι ιδανικός για τον ρόλο, τον Αναστάση Ροϊλό τον επέλεξα μέσα από μια μικρή οντισιόν που έκανα.
Χάνεται κάτι στις πρόβες και ενδεχομένως στη σκηνή λόγω των μέτρων προστασίας;
Ευτυχώς, προς το παρόν οι παραστάσεις που ετοιμάζω είναι είτε μονόλογοι, είτε ολιγοπρόσωπες, οπότε δεν έχει χρειαστεί να το αντιμετωπίσω ακόμα. Για όλα όμως βρίσκονται λύσεις και τρόποι.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Με την Όλια Λαζαρίδου ετοιμάζεις επίσης μια παράσταση φόρο τιμής στην Έλλη Λαμπέτη. Τι θα δούμε στο Μέγαρο Μουσικής;
Δεν είναι ακριβώς φόρος τιμής, είναι μια αφορμή η παράσταση που είχε κάνει εκείνη, στην οποία η Όλια κρατούσε έναν βουβό ρόλο. Αυτό που θα δείτε είναι μια θρυλική, συγκλονιστική ηθοποιό, από τις λίγες που έχουμε πια, στον φυσικό της χώρο. Ιδανικά, θέλουμε να δείξουμε μια ψυχή του θεάτρου που αλλάζει μορφές και ρόλους. Είναι μια πολύ συγκινητική στιγμή για μένα, για πολλούς λόγους, και εύχομαι ειλικρινά να βγει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Από όταν πρωτοεκδηλώθηκε η οικονομική κρίση, έδειξες μια ευελιξία και μια ικανότητα να δημιουργείς παραστάσεις με ελάχιστα μέσα. Αισθάνεσαι πως έχεις βρει το προσωπικό σου στίγμα;
Σίγουρα πλέον αρχίζω να βρίσκω έναν δρόμο, όμως προσπαθώ πάντα να ψάχνω και να προσαρμόζομαι στα εκάστοτε δεδομένα. Παρ’ όλα αυτά, έχω στο μυαλό μου πολλά και εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα που θέλω να δοκιμάσω. Ελπίζω να τα καταφέρω.
Φωτογραφία: Ιωάννα Τζετζούμη
Σου λείπει όταν δεν είσαι εσύ ο ίδιος πάνω στη σκηνή;
Όταν μου λείψει αρκετά να είσαι βέβαιος ότι θα ξαναβρεθώ εκεί!
Έχεις άλλα επαγγελματικά σχέδια στα σκαριά;
Θα κάνω μια όπερα για το ’21, στην Εθνική Λυρική Σκηνή, και το καλοκαίρι την «Ιφιγένεια εν Ταύροις», στην Επίδαυρο, που αναβλήθηκε φέτος λόγω των γεγονότων. Επίσης, θα επαναληφθεί η «Κατερίνα» και ο «Αίαντας».
Παρακολουθείς το τηλεοπτικό τοπίο; Έχεις άποψη;
Παρακολουθώ ελάχιστα, έχω φυσικά άποψη, αλλά δεν θεωρώ ότι πρέπει όλοι να μιλάμε για όλα δημόσια.
Πέρα από το να είμαστε καλά και να έχουμε υγεία, τι θα ήθελες να σου συμβεί περισσότερο από οτιδήποτε άλλο;
Δεν σου λέω!
