Ο Γιώργος Γάλλος είναι ένας πολύ αξιόλογος καλλιτέχνης, ένας σπουδαίος ηθοποιός και ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Ευγενής, ομιλητικός «όταν πρέπει» και αφοσιωμένος στη δουλειά του. Κάθε συζήτηση μαζί του είναι ένα μικρό μάθημα ζωής. Σου μαθαίνει, πρωτίστως, ότι αυτό που έχει σημασία είναι να είσαι αξιοπρεπής, να μετράς τα βήματα αλλά και τα λόγια σου σε μία εποχή που περισσεύει τόσο η άσκοπη ταχύτητα σε όσα ζούμε όσο και τα μεγάλα και άνευ ουσίας λόγια των ανθρώπων.
Ποιος είναι ο φόβος και πόσο σε ενθουσιάζει κάθε καινούρια καλλιτεχνική πρόκληση μιας θεατρικής παράστασης αλλά και μιας τηλεοπτικής δουλειάς;
Κάθε καινούρια δουλειά είναι μία νέα πρόκληση. Προσπαθώ να επιλέγω τις νέες συνεργασίες με γνώμονα, καταρχάς, το ποιοι θα είναι οι άνθρωποι που θα συμμετέχουν. Συντελεστές και ηθοποιοί. Επίσης, είναι σημαντικό να νιώθω ασφαλής σε σχέση με το ποιος θα είναι ο παραγωγός. Αφού εξασφαλιστούν αυτές οι προϋποθέσεις αποφασίζω αν με ενδιαφέρει να συναντηθώ με τον εκάστοτε ρόλο. Οπότε ήδη πριν μπω στη νέα περιπέτεια έχω ερευνήσει αρκετά, όσο αυτό είναι εφικτό, τις συνθήκες της επόμενης δουλειάς. Αποφασίζω να μπω στη διαδικασία και από κει και πέρα δεν υπάρχει χώρος για ανασταλτικούς φόβους παρά μόνο για ενθουσιασμό και όρεξη για δουλειά
Με ποιο τρόπο σε «εκπαιδεύει» η θεατρική σκηνή και τι σου μαθαίνει ο τηλεοπτικός φακός;
Στο θέατρο, κατά τη διάρκεια των προβών, υπάρχει ικανοποιητικός χρόνος για έρευνα, δοκιμή, ανακαλύψεις όπως και περισσότερες ευκαιρίες να επιλυθούν οι δυσκολίες ή τα αδιέξοδα μέχρι να έρθει η ώρα να παρουσιάσουμε το έργο στο κοινό. Στην τηλεόραση είναι πιο μικρός ο χρόνος για πρόβα και προετοιμασία οπότε την ώρα των λήψεων απαιτείται η μέγιστη συγκέντρωση και διαθεσιμότητα, αλλά και μεγάλη ευελιξία σε αστάθμητους παράγοντες όπως για παράδειγμα τα απρόοπτα που συνοδεύουν ένα γύρισμα σε εξωτερικό χώρο. Επίσης ο ρυθμός των γυρισμάτων είναι πολύ γρήγορος και οι ώρες που απασχολούμαστε, πολλές. Όσο για τη δουλειά στο σπίτι, κάθε βδομάδα έχω να προετοιμαστώ σε έναν όγκο κειμένου που μπορεί να ισοδυναμεί με το σύνολο του κειμένου ενός ρόλου σε μια θεατρική παράσταση. Αυτό είναι ένα νέο δεδομένο για το οποίο κατέβαλα αρκετό κόπο μέχρι να αρχίσω να λειτουργώ χωρίς να εξουθενώνομαι. Με μια κουβέντα θα έλεγα ότι η τηλεόραση μου έμαθε να διατηρώ τη δημιουργικότητά μου και σε συνθήκες ιδιαίτερα απαιτητικές
Τι έγινε για εσένα «σχολείο» μέχρι σήμερα στην καλλιτεχνική σου ζωή;
Οι δάσκαλοι στις σχολές σου δίνουν αρκετά εφόδια. Είναι όμως απλώς η πρώτη ύλη για να ξεκινήσεις την πορεία σου. Όταν αρχίσεις να εφαρμόζεις στην πράξη αυτά που έμαθες, τότε αντιλαμβάνεσαι την ουσία του χώρου που βρίσκεσαι, τι θέλεις από αυτόν και τι μπορείς να του δώσεις. Είναι μία πορεία, μία εξελικτική διαδικασία που δεν τελειώνει ποτέ. Όταν σου δίνεται η ευκαιρία να δουλεύεις με αξιόλογους ανθρώπους αισθάνεσαι συχνά ότι είναι ανάγκη να εμβαθύνεις στον τρόπο που λειτουργείς. Να αφεθείς και να ρισκάρεις. Να είσαι ταυτόχρονα ισχυρός αλλά και ευάλωτος. Είναι σπουδαίο να εμπνέεσαι από ανθρώπους, να νιώθεις ότι στηρίζονται σε σένα και να αναζητάς, από κοινού, κάτι που μπορεί τελικά να ξεπεράσει τα όρια των δυνατοτήτων των συντελεστών. Να είναι αποκαλυπτικό για όλους. Και για το κοινό.
Συμβαίνει κάτι ανάλογο και στην προσωπική σου ζωή; Εκεί ποιος και πώς σε «εκπαιδεύει;»
Και στην προσωπική ζωή κάπως έτσι λειτουργούν τα πράγματα. Πορεύεσαι με τη σιγουριά που σου έχει δώσει η εμπειρία της ζωής σου αλλά πρέπει να αφήνεις χαραμάδες ανοιχτές για να μπορείς να βλέπεις τους άλλους, να τους ακούς, να τους καταλαβαίνεις και αν χρειάζεται να έχεις τη γενναιοδωρία να μετακινηθείς. Το σίγουρο είναι ότι οι συνήθειές σου θα σε ακολουθούν πάντα. Όταν όμως τις αιφνιδιάζεις, γίνονται λιγότερο δεσμευτικές
Μιλτιάδης Σεβαστός
Πώς προέκυψε η συμμετοχή σου στις «Άγριες Μέλισσες;»
Γνώριζα από πριν και εκτιμούσα ιδιαίτερα το σκηνοθέτη μας Λευτέρη Χαρίτο. Πάντα όμως είμαι επιφυλακτικός σε μια τηλεοπτική δουλειά μέχρι να διαβάσω κάποια μέρη από το σενάριο και μέχρι να μάθω ποιοι θα είναι και οι υπόλοιποι συνεργάτες. Στην περίπτωση των Μελισσών όλο το πακέτο: σκηνοθέτης, σενάριο, ηθοποιοί, κανάλι και παραγωγή ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να ζητήσει κανείς . Όσο για το ρόλο, ήταν από την αρχή θέληση τόσο του σκηνοθέτη όσο και δική μου να παίξω τον Μιλτιάδη Σεβαστό. Υπήρχε βέβαια μια μικρή ανησυχία μήπως είμαι αρκετά νέος για τον ρόλο αυτό, δεδομένου ότι κανείς δεν επιθυμούσε κάποια εξωτερική παρέμβαση γήρανσης, βάζοντας ρυτίδες ή ασπρίζοντας τα μαλλιά. Τελικά, λίγο η επιλογή των ρούχων, λίγο το χτένισμα, αλλά κυρίως με τη μελέτη της υποκριτικής γραμμής του ήρωα -πάντα σε συννενόηση με τον σκηνοθέτη και τους σεναριογράφους-, καταφέραμε να αποτυπωθεί ένα πρόσωπο αρκετά διαφοροποιημένο απ´αυτό που είμαι στην πραγματικότητα. Έτσι ακριβώς όπως το απαιτεί ο ρόλος. Δεν είναι υπερβολή αν σας πω ότι το 99% των ανθρώπων που δεν με γνωρίζουν προσωπικά και με βλέπουν μπροστά τους, εκπλήσσονται και μου λένε ότι είμαι τελείως διαφορετικός από κοντά. Αναφερόμενοι μάλιστα στο πώς φαίνομαι στη σειρά έχω ακούσει και σχόλια όπως “γιατί στο κάνουν αυτό, αγόρι μου;!” (γελάει). Θεωρώντας ότι είναι απαραίτητο στο βλέμμα, στο σώμα και στη ψυχή ενός ήρωά μου να είναι αποτυπωμένο όλο το παρελθόν του, θα έλεγα ότι είναι μια επιβράβευση
Χρειάστηκε να διαχειριστείς τη δημοσιότητα και την υπερβολική αγάπη του κοινού;
Σαφώς. Ως ηθοποιός που εργάζεται κυρίως στο θέατρο δεν ήμουν συνηθισμένος σε τόσο μαζικές εκδηλώσεις θαυμασμού. Είναι ένας διαφορετικός τρόπος ζωής. Πριν την προβολή της σειράς, υπήρχαν φορές που έμενα αρκετή ώρα στο καμαρίνι συζητώντας με ανθρώπους που είχαν παρακολουθήσει την παράσταση, ή τύχαινε σε κάποια έξοδο να δεχτώ θερμά λόγια από κάποιον θεατρόφιλο. Τώρα παντού και πάντα συναντώ έναν άνθρωπο που θέλει να πει μια καλή κουβέντα, να φωτογραφηθούμε, να μου μιλήσει για κάποιο γεγονός της ζωής του που έχει αναγνωρίσει στο σενάριο της σειράς ή χαμογελώντας να μου πει απλώς μια καλησπέρα. Είμαι ακόμα παρθένος σε αυτά τα νέα δεδομένα και έτσι ακριβώς τα αντιμετωπίζω. Με έκπληξη, αμηχανία, συστολή αλλά και ενθουσιασμό
Πώς νιώθεις απέναντι στις εκδηλώσεις θαυμασμού και με ποιον τρόπο τις αντιμετωπίζεις;
Μόνο θετικά έχω να πω για τις εκδηλώσεις αγάπης. Μοιάζει το κοινό να ταυτίζεται και να συμπάσχει αρκετά με τον ρόλο του Μιλτιάδη. Η έγνοια τους για τα βάσανά του, για την απόδοση δικαιοσύνης στις αδικίες που έχει υποστεί όπως και το ποια θα είναι η τύχη του στο μέλλον, είναι συγκινητικές
Τι σε συγκινεί να ακούς από τον κόσμο και τι μπορεί να σε φέρει σε δύσκολη θέση; Έχεις έρθει σε δύσκολη θέση;
Το πιο σημαντικό και ευχάριστο είναι να ακούς ότι η σειρά μας είναι η παρέα που τους κρατάει συντροφιά, ότι όλοι είναι εξαιρετικοί στους ρόλους τους και ότι το επίπεδο της παραγωγής είναι πολύ υψηλό. Αυτές οι δηλώσεις από πλευράς του κοινού είναι που δημιουργούν ταυτόχρονα και τη μεγάλη ευθύνη που έχουμε να σταθούμε αντάξιοι των προσδοκιών του μέχρι και την ολοκλήρωση της σειράς. Πάνω σε αυτό ακριβώς εργάζονται όλοι από την πρώτη μέρα της σύλληψης της ιδέας και είμαι απόλυτα σίγουρος ότι η συνέχεια της σειράς όχι απλώς θα διατηρήσει το υψηλό της επίπεδο αλλά θα εμβαθύνει και θα εξελίξει όλα της τα στοιχεία. Σε δύσκολη θέση δε θα έλεγα ότι έχω έρθει. Ίσως κάποια παραπάνω πίεση για ν´αποκαλύψω τι θα γίνει στη συνέχεια της σειράς. Έχουν υπάρξει όμως αντιδράσεις κάποιων ανθρώπων πραγματικά αιφνιδιαστικές. Ένα παλικάρι, πάνω από 2 μέτρα ψηλός, που δούλευε στην είσοδο ενός κλαμπ άρχισε να με χαιρετά από την απέναντι πλευρά του δρόμου και παρόλο που υπήρχε πολύς κόσμος έξω από το μαγαζί, μου φώναζε ότι είναι μαζί μου σε όλα όσα μου συμβαίνουν και αν ξανατολμήσουν ο Δούκας, ο Κωνσταντής ή ο Μελέτης να με πειράξουν, είναι στη διάθεσή μου για να με βοηθήσει
Φωτογραφία: Ιωάννα Τζετζούμη
Πώς περιγράφεις το ρόλο σου και ποια θα είναι η εξέλιξή του;
Είναι ίσως ο πιο χτυπημένος απ´τη μοίρα ήρωας της σειράς. Ένα πρόσωπο που ουσιαστικά πάσχει από μελαγχολία. Δε βρίσκει ποτέ ησυχία και ηρεμία. Την ίδια στιγμή που κάτι καλό πάει να γίνει στη ζωή του, όλα ανατρέπονται. Κουβαλάει επίσης βάρη από το παρελθόν δικούς του λάθος χειρισμούς που δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για ευτυχία. Η εξέλιξή του στη δεύτερη σεζόν είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Γνωρίζω εδώ και καιρό που οδηγείται ο ρόλος και ήδη απ´την πρώτη σεζόν προετοιμάζω σωματικά και ψυχικά τη διαδρομή του
Πώς χαρακτηρίζες τον θεατρικό σου εαυτό και πώς τον τηλεοπτικό;
Δεν είναι διαφορετικοί αυτοί οι κόσμοι. Είτε συμμετέχω σε παράσταση, είτε σε ταινία είτε σε τηλεοπτική σειρά ο τρόπος με τον οποίο τα αντιμετωπίζω είναι κοινός. Φυσικά τα μέσα είναι διαφορετικά από τεχνικής άποψης και οι κώδικες της υποκριτικής χρειάζονται προσαρμογή στο αντίστοιχο μέσο. Αλλά η μελέτη, η έρευνα, η προετοιμασία, η επιμονή, η επικοινωνία, η ακρίβεια, η εμπλοκή του ηθοποιού ψυχικά, σωματικά και πνευματικά είναι πάντα παράγοντες καθοριστικοί. Στην ουσία, σε όλες τις περιπτώσεις, αυτό που καλείσαι να κάνεις είναι να δημιουργήσεις έναν ρόλο που θα λειτουργήσει ως μέρος, ως κρίκος μιας συνολικότερης αφήγησης, αυτής του σεναρίου.
Οι «Άγριες Μέλισσες» πέτυχαν και αγαπήθηκαν…Γιατί;
Πολλά συντέλεσαν σε αυτό. Κατ’ αρχάς ο σκηνοθέτης επέλεξε ανθρώπους με μεγάλη αγάπη για το αντικείμενό τους. Εμπιστεύτηκε δύσκολους ρόλους σε νέα και ταλαντούχα παιδιά. Γενικά όλοι οι ηθοποιοί έχουν δημιουργήσει γερούς και πολυδιάστατους ρόλους που συνεχώς εξελίσσονται. Υπάρχει καλό και δημιουργικό κλίμα στα γυρίσματα. Όλα αυτά όμως δεν θα έφταναν να δημιουργήσουν ένα πετυχημένο σήριαλ αν δεν στηριζόταν σε ένα καλογραμμένο σενάριο
Μιλτιάδης Σεβαστός
Γιατί επιλέγεις ένα χαμηλό προφίλ απέναντι σε όλα όσα συμβαίνουν και σε αυτή την τόσο μεγάλη τηλεοπτική επιτυχία; Δε μιλάς συχνά, δεν κάνεις τηλεοπτικές εμφανίσεις
Όταν έχω κάτι να πω ή να σχολιάσω φροντίζω να το κάνω επώνυμα και υπεύθυνα, αναλαμβάνοντας την ευθύνη των όσων λέω και χωρίς να μπαίνω σε διαδικασία διαδικτυακών διαπληκτισμών και κουτσομπολιού, αλλά και χωρίς διάθεση αφορισμών ή ισοπέδωσης των πάντων. Αυτό σε σχέση με την κριτικές μου παρεμβάσεις απέναντι σε κοινωνικά ή πολιτικά γεγονότα. Όσο για το χαμηλό προφίλ απέναντι στο πώς αντιμετωπίζω όλα όσα συνοδεύουν τη δουλειά μου, έχω να πω ότι αυτή την περίοδο συμμετέχω σε μια ιδιαίτερα επιτυχημένη καθημερινή σειρά όπου έτσι κι αλλιώς η έκθεση είναι πολύ μεγάλη. Πολύ μεγαλύτερη από αυτή που είχα να διαχειριστώ αυτά τα 20 χρόνια που βρίσκομαι στο χώρο. Έχω δοκιμαστεί σε διαφορετικά είδη δραματουργίας, κάποιες φορές μέσα από πολύ ιδιαίτερους ρόλους, κατά καιρούς σε ιδιόρρυθμες παραστάσεις και λόγω της φύσης της δουλειάς μου βρίσκομαι ανά πάσα στιγμή στη διάθεση της κριτικής. Όταν αυτή γίνεται υπεύθυνα, επώνυμα και στηριγμένη σε επιχειρήματα, είναι καλοδεχούμενη. Πολλές φορές μάλιστα μπορεί να αποδειχτεί και χρήσιμη. Όλη όμως η επιπλέον έκθεση, συνεντεύξεις, παραχώρηση σχολίων και κυρίως η ενασχόληση με τα social media είναι κάτι που αποφεύγω. Και ενώ μπορεί να πει κανείς ότι είναι μέρος της “υποχρέωσής” μου για περαιτέρω προβολή του εαυτού μου ή της δουλειάς μου, προτιμώ να γίνεται μέσω συνεντεύξεων όπως αυτή που παραχωρώ αυτή τη στιγμή
Γιατί αυτό;
Κατ’ αρχάς γιατί μου δίνεται ο χώρος και ο χρόνος να οργανώσω τη σκέψη μου. Μου δίνεται η δυνατότητα να αποσαφηνιστούν οι απαντήσεις μου, χωρίς την πίεση του περιορισμένου τηλεοπτικού χρόνου ή της απομόνωσης μέρους των λεγομένων μου, μέσω του μοντάζ, που μπορούν να δημιουργήσουν λανθασμένες εντυπώσεις. Όλα τα λεγόμενά μου καταγράφονται και δημοσιοποιούνται άρα όποιος θέλει έχει τη δυνατότητα να διαβάζει ολόκληρη την συνέντευξη.´Εχει πρόσβαση σε όλη την εξέλιξη της κουβέντας μας που είναι κάτι τελείως διαφορετικό απ´το να διαβάζει ή να του μεταφέρεται μια απομονωμένη πρόταση
Και το θέμα των τηλεοπτικών συνεντεύξεων; Γιατί τις αποφεύγεις;
Για άλλη μια φορά πάντως θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν τίθεται κανένα θέμα με τους δημοσιογράφους ή τις εκπομπές τους. Με τιμά η πρόσκλησή τους πόσω μάλλον όταν θέλει κάποιος να σου αφιερώσει ακόμα και ολόκληρη εκπομπή. Απλώς προσωπικά, νιώθω αμηχανία να συζητώ δημόσια για την προσωπική ή την οικογενειακή μου ζωή. Προτιμώ να εκθέτω τον εαυτό μου, μέσα από τους εκάστοτε ρόλους
Είναι μία εποχή που οι ηθοποιοί δοκιμάζονται πολύ εξαιτίας των θεατρικών παραστάσεων που ακυρώνονται, εξαιτίας της πανδημίας. Υπάρχει μεγαλύτερη ανασφάλεια σε σύγκριση με το παρελθόν. Πόσο μεγάλη είναι αυτή η δοκιμασία και πώς θα καταφέρουν να κερδίσουν τα αυτονόητα δικαιώματά τους;
Δοκιμάζονται με τον ίδιο τρόπο που δοκιμάζονται όλοι οι άνθρωποι, όλα τα επαγγέλματα παντού και πάντα, το ίδιο συμβαίνει και με τους καλλιτέχνες. Καμία οικονομική και πολιτική δύναμη στη γη δεν θέλει πολίτες που να σκέφτονται, να αντιλαμβάνονται, να διεκδικούν. Για αυτό βλέπουμε κυβερνήσεις να αντιμετωπίζουν τα πολιτιστικά με περιφρόνηση. Πιστεύουν μόνο στο κέρδος που μετριέται με οικονομικούς δείκτες και υποτιμούν την αξία της πνευματικής εκπαίδευσης των ανθρώπων τους. Η Τέχνη είναι ένα σημαντικό μέσο για να μπορέσει ο άνθρωπος να εξελιχθεί, να εμβαθύνει, να αποκτήσει κρίση. Προσπαθούμε -με επιμονή- να αφυπνιστούμε και να αφυπνίσουμε
Τι σου έμαθε ο «περιορισμός» και η «παύση ζωής;» που ζήσαμε πριν από λίγους μήνες;
Με έκανε να εκτιμήσω κάποια πράγματα που θεωρούμε δεδομένα: την συνύπαρξη, την ελευθερία κινήσεων, τα ταξίδια. Μου επιβεβαίωσε την τεράστια σημασία της αφής και της φυσικής παρουσίας που δεν μπορεί να αντικατασταθεί με οποιαδήποτε ψηφιακή εκδοχή. Ήταν επίσης άλλη μια απόδειξη του πόσο σημαντικό είναι το ζωντανό θέαμα. Πόσο ανάγκη έχουμε να παρακολουθήσουμε μια παράσταση, μια συναυλία, ένα event ή να διασκεδάσουμε κάπου και να μοιραστούμε αυτή την εμπειρία με άλλους ανθρώπους. Το γεγονός πάντως πως βρεθήκαμε όλοι ταυτόχρονα σε μια κοινή παύση, δημιούργησε έναν πρωτόγνωρο μετεωρισμό. Υπήρχε ησυχία και σιωπή όπως όταν χιονίζει. Και σε αυτήν την ησυχία μπορέσαμε να βρούμε την απόλαυση των απλών πραγμάτων και να αναρωτηθούμε για τα βασικά
Φωτογραφία: Ιωάννα Τζετζούμη
Ο έρωτας δοκιμάστηκε, δοκιμάζεται την εποχή του κορονοϊού;
Όχι μόνο ο έρωτας. Όλες οι σχέσεις δοκιμάζονται. Η καραντίνα είναι σαν να μεγέθυνε τις καταστάσεις που υπήρχαν ήδη. Τις φιλικές, τις ερωτικές, τις οικογενειακές κτλ. Όπου υπήρχαν ρωγμές, τα αδιέξοδα διογκώθηκαν. Όπου υπήρχε η ανάγκη για πιο ουσιαστική επαφή ίσως να λειτούργησε ευεργετικά. Σε όλες πάντως τις περιπτώσεις επειδή υπήρχε μεγάλη αβεβαιότητα για το πότε θα λήξει και τι θ´ακολουθήσει, το άγχος και ο φόβος έπαιξαν σημαντικό ρόλο
Έχεις αγαπήσει και έχεις ερωτευθεί με πάθος ή με λογική;
Οι πρώτοι έρωτες βασίζονται συνήθως στο πάθος και την παρόρμηση. Όσο μεγαλώνεις προσπαθείς να χωρέσεις και τη λογική αλλά δύσκολα το καταφέρνεις. Το μυαλό μπορεί να λειτουργήσει τα πρώτα λεπτά ή τις πρώτες ώρες αλλά όταν σε κυριεύει ο έρωτας λειτουργεί μόνο η μέθη του
Μετανιώνεις για κάτι που δεν έχεις κάνει;
Κάτι πολύ συγκεκριμένο δεν μου έρχεται αυτή τη στιγμή στο μυαλό. Μπορώ όμως να σου πω με βεβαιότητα ότι μετανιώνω κάθε φορά που αργώ να ζητήσω συγγνώμη για κάποιο λάθος που έχω κάνει
Πώς θα περιέγραφες την καθημερινότητά σου;
Όταν δε δουλεύω είμαι στο σπίτι. Την φετινή σεζόν που δεν είχα θέατρο, είχα περισσότερο χρόνο για να αφιερώσω στην οικογένειά μου. Επίσης είχα ελεύθερα Σαββατοκύριακα. Μια σύντομη εξόρμηση έστω δύο ημερών, ένας περίπατος στο βουνό, το να δεις κάποιους φίλους ή να βγεις για ένα ποτό είναι αναζωογονητικό και απαραίτητο. Κάτι τέτοιες στιγμές διαπιστώνεις ότι έχεις ανάγκη να το κάνεις πιο συχνά αλλά μόλις ξαναμπαίνεις στο πρόγραμμά σου και στη ρουτίνα σου, ξεχνάς αυτή την ανάγκη, είναι σαν να καταπίνεται απ´ την καθημερινότητά σου
Σε σχέση με την οικογενειακή σου ζωή… είσαι καλός οικογενειάρχης;
Αυτή την ερώτηση πρέπει, μάλλον, να την κάνεις στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς μου. Ίσως να παίρνω μεγάλο ρίσκο προτείνοντάς σου κάτι τέτοιο, καθώς ο γιος μου βρίσκεται πια στην εφηβεία. (γελάει). Αυτό που θα μπορούσα να πω πάντως είναι ότι όσο οι γονείς φροντίζουν να βρίσκονται κοντά στα παιδιά τους, με νοιάξιμο, αγάπη και εμπιστοσύνη, σίγουρα θα βρεθεί ένας κοινός τρόπος συνεννόησης. Καλό είναι να ακούμε τις ανάγκες τους, να τα ενθαρρύνουμε στο να να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες. Να εξασφαλίζουμε χώρο και χρόνο να χαρούν τα χρόνια τους ως παιδιά, χρόνο να κουραστούν από το παιχνίδι, να ξεδώσουν, και όχι μόνο να δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για εκκολαπτόμενους επιστήμονες
Τι ετοιμάζεις για το μέλλον;
Αν δεν αλλάξουν τα δεδομένα λόγω της υγειονομικής κρίσης, και αν το επιτρέψει το πρόγραμμά μου, θα είμαι στο Θέατρο Προσκήνιο όπου θα ανέβει ο “Θείος Βάνιας” του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Δ. Καραντζά, στα μέσα Ιανουαρίου.
Τι επιθυμείς διακαώς να συμβεί;
Να σταματήσει να είναι η απληστία η κινητήρια δύναμη της ζωής μας
Φωτογραφία εξωφύλλου: Ιωάννα Τζετζούμη
