Εύη Ζουρούδη: “Έχουμε τη δύναμη να φτιάξουμε τον Κόσμο μας!”

Με την Εύη Ζουρούδη, δασκάλα εσωτερικής ενδυνάμωσης, γνωριζόμαστε πολλά χρόνια. Δημοσιογράφος εγώ, διευθύντρια Εκπαιδευτηρίων εκείνη. Χαθήκαμε στην πορεία της ζωής μας, αλλά τελικά οι συνισταμένες μας, συμπαντικά, σύγκλιναν πάλι καθώς εκείνη εξελιχθηκε σε δασκάλα εσωτερικής ενδυνάμωσης μέσα από ένα μεγάλο προσωπικό της ταξίδι και εγώ- σταθερά δημοσιογράφος μεν- αλλά και “μαθήτρια” σε μεθόδους εξέλιξης του εαυτού μου. Κάποια στιγμή, σε ένα τραπέζι, κάτι μου είχε πει. Αλλά δεν ήταν η στιγμή. Αρκετός κόσμος γύρω μας και κάπου η συζήτηση έμεινε μετέωρη. Τώρα όμως έφθασε και πριν σας πω τι ετοιμάζουμε μαζί, θα σας την συστήσω μέσα από την κουβέντα μας.

Ας τα πάρουμε από την αρχή. Ως δασκάλα εσωτερικής ενδυνάμωσης τι προσφέρεις στους μαθητές σου;

ΕΥΗ ΖΟΥΡΟΥΔΗ: Ως δασκάλα εσωτερικής ενδυνάμωσης βοηθώ-καθοδηγώ τους ανθρώπους να συνδεθούν με την εσωτερική τους δύναμη, να συμφιλιωθούν με τον εαυτό τους, να νιώσουν ολοκληρωμένοι, να «πατήσουν στα πόδια τους», να εμπιστευτούν τον εαυτό τους, να βρουν την αλήθεια τους. Δεν αποσκοπώ μόνο στο να νιώσουν καλύτερα ή απλώς να ανακουφιστούν σε σχέση με κάποιο θέμα που τους απασχολεί. Βήμα-βήμα φτάνουμε μαζί στην αιτία που το δημιουργεί και βρίσκουμε σημαντικές αλήθειες καλά κρυμμένες μέσα τους, που πολλές φορές ούτε που φαντάζονταν την ύπαρξή τους. Αυτό συνήθως είναι η αρχή καθώς μετά ξεδιπλώνονται και φωτίζονται πολλοί τομείς της ζωή τους με αποτέλεσμα να βιώνουν σημαντικές επιθυμητές αλλαγές. Έτσι λοιπόν, μέσα από βαθιές συνειδητοποιήσεις βρίσκουν το αληθινό νόημα.

Το δικό σου ταξίδι πώς και πότε ξεκίνησε;

Ε.Ζ.: Από τη στιγμή που γεννήθηκα καθώς αυτό το ταξίδι είναι η ίδια μας η ζωή! Απλώς κάποια στιγμή το αντιλαμβανόμαστε! Πάντα αναζητούσα, πάντα παρατηρούσα, άκουγα και ερμήνευα τους ανθρώπους, πάντα συναισθανόμουν. Πάντα αγαπούσα την αλήθεια. Θυμάμαι τη μαμά μου να λέει : «Αυτό το παιδί δεν μπορείς να το ξεγελάσεις! Καταλαβαίνει την αλήθεια!» Συνειδητά ωστόσο, το ταξίδι της αναζήτησης για μένα ξεκίνησε το 2001. Τότε συνειδητοποίησα ότι ήμουν παρατηρητής της ιδανικής ζωής που ζούσα. Είχα προσπαθήσει τόσο πολύ να είναι όλα «όπως πρέπει» και κυρίως εγώ να είμαι «όπως πρέπει». Και το είχα πετύχει! Όμως δεν ένιωθα ολοκληρωμένη. Έλειπε το πραγματικό νόημα. Αυτό που μόνο η σύνδεση με την προσωπική μας αλήθεια εξασφαλίζει. Έτσι άρχισα να με αναζητώ. Να μαθαίνω τον εαυτό μου. Να τον ανακαλύπτω. Να ξαφνιάζομαι από τις συνειδητοποιήσεις που έκανα. Από το έξω, να συγκεντρώνομαι στο μέσα, να βρίσκω την εσωτερική μου δύναμη. Αυτήν που δεν χάνεται ποτέ.Το ταξίδι ήταν μεγάλο, δύσκολο αλλά υπέροχο. Και συνεχίζεται… Δεν τελειώνει. Η ανταμοιβή τού να συνδέεσαι και να συμφιλιώνεσαι με τον εαυτό σου είναι μοναδική.

Οι άνθρωποι αλλάζουν; Τολμούν να κοιτάξουν μέσα τους και να επαναπροσδιορίσουν τη ζωή τους;

Ε.Ζ.: Οι άνθρωποι αλλάζουμε από την πρώτη στιγμή που γεννιόμαστε καθώς προσαρμοζόμαστε στο περιβάλλον μας φυσικό, οικογενειακό, κοινωνικό, ώστε να επιβιώσουμε κυρίως μέσα από την αποδοχή. Έτσι, «ξεχνάμε» ποιοι πραγματικά είμαστε. Αυτό λοιπόν που συμβαίνει και μας φαίνεται «αλλαγή», στην ουσία είναι επανασύνδεση, καθώς κάποια στιγμή στη ζωή μας αρχίζουμε να αναζητάμε τον αληθινό μας εαυτό. Αλλά και αυτό που έχουμε γίνει, αληθινό είναι. Έτσι ο συνδυασμός και η αποδοχή του «Όλου» είναι η αυθεντικότητά μας. Και ναι, τολμάμε να κοιτάξουμε μέσα μας γιατί το έχουμε ανάγκη. Ακόμα κι αν δεν είναι συνειδητή επιλογή, κάποια στιγμή θα «αναγκαστούμε» να κοιτάξουμε μέσα μας και να επαναπροσδιοριστούμε. Αυτό που διαφέρει είναι σε τι βαθμό το πετυχαίνει κανείς!

Διαβάστε επίσης: Αν θέλουμε, αλλάζουμε!

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι, γίνονται πιο δεκτικοί και ανοιχτοί στο να ακούσουν για  εσωτερική ενδυνάμωση. Όλο και περισσότερο δείχνουν να ασχολούνται πιο ενεργά με το πώς θα “δυναμώσουν την εσωτερική τους φωνή”. Πιστεύεις ότι έφθασε το πλήρωμα του χρόνου; Ήρθαν έτσι οι συγκυρίες που ο κόσμος έκανε μεγαλύτερη στροφή προς τον εαυτό του;

Ε.Ζ.: Ναι, σίγουρα υπήρξε τα τελευταία χρόνια μια εντονότερη στροφή προς τον εαυτό μας. Ωστόσο, έχουμε φύγει πλέον από την εποχή της επιφανειακής θετικής σκέψης, της ανούσιας εμψύχωσης και των υπερβολικών θετικών δηλώσεων και έχουμε εμβαθύνει. Όσο καλό κι αν είναι το life coaching, αν δεν συμφιλιωθούμε με τον εαυτό μας, τα αποτελέσματα είναι παροδικά. Κι η συμφιλίωση με τον εαυτό μας δεν είναι του στυλ «κάνω ό,τι μου αρέσει και δεν υπολογίζω κανέναν». Αντιθέτως, όταν είσαι συμφιλιωμένος με τον εαυτό σου έχεις αρμονικές αυθεντικές σχέσεις και τότε μπορείς πραγματικά να δώσεις, να συναισθανθείς, να κατανοήσεις, να συμπορευτείς, να συνεργαστείς, να συνυπάρξεις. Όσο για το αν έφτασε το πλήρωμα χρόνου κι ήρθαν έτσι οι συγκυρίες για αυτή την στροφή, νιώθω πως όλη αυτή η πανανθρώπινη εμπειρία με τον κορωνοϊό, είναι στην ουσία μια μεταβατική περίοδος για όλους μας. Μας προετοιμάζει για μια καινούργια εποχή. Βιώνουμε όλοι μια εσωτερική αλλαγή, που άλλος την αντιλαμβάνεται περισσότερο και άλλος λιγότερο, η οποία ωστόσο μας οδηγεί σε μια νέα πραγματικότητα.

Σε ποιο σημείο πρέπει να φθάσει ένας άνθρωπος για να δει ότι μπορεί να ξαναγεννηθεί;

Ε.Ζ.: Συνήθως όταν φτάσει στο σημείο να πει «Φτάνει πια». Κι αυτό το «φτάνει πια» μπορεί να αφορά στη βαθιά εσωτερική του ανάγκη να βρει ουσιαστικές αλήθειες ή να προκληθεί από κάποιο γεγονός ή κατάσταση στη ζωή του που τον κάνει να νιώθει ότι δεν μπορεί  να διαχειριστεί  τα συναισθήματά του ή που δεν αναγνωρίζει τον εαυτό του πια, που πονά , που αναρωτιέται «πώς είναι δυνατόν να μου έχει συμβεί εμένα αυτό» ή «ποιος/α τελικά είμαι… τι κάνω;». Όποιο κι αν είναι αυτό το σημείο, αυτό το «Φτάνει πια» του, πολύ σύντομα του επιτρέπει να νιώθει ευγνώμων που βρέθηκε σε αυτό το σημείο, όσο κι αν πόνεσε, όσο σκληρό ή δύσκολο κι αν ήταν, γιατί αυτό τον έκανε να στραφεί στην αναζήτηση του αληθινού νοήματος. Και να ξεκινήσει τη Διαδρομή του. Σε αυτό στηρίζεται και η μέθοδός μου «The ROUTE».

Δηλαδή;

Ε.Ζ.: Το «Route», η «ΔΙΑΔΡΟΜΗ», ξεκινά με ένα διήμερο βιωματικό διαδραστικό Σεμινάριο που αλλάζει τις ζωές των ανθρώπων.  Είναι ένας μεθοδικός τρόπος που μέσα από την καθοδήγησή μου ο καθένας ξεχωριστά ακολουθεί την «Διαδρομή» του και βρίσκει το προσωπικό του μονοπάτι προς την αγάπη, τη χαρά, την αφθονία, την ολοκλήρωση, την ελευθερία, την αστείρευτη δύναμή του.

Διαβάστε επίσης: Ό, τι λέμε το εννοούμε ή μας αρέσει να βολευόμαστε;

Έχεις όμως κι ένα δικό σύστημα το DoEVI. Σωστά;

Ε.Ζ.: Ναι, το «DoEVI», το «Κάνω EVI», είναι ένα σύστημα που έχω δημιουργήσει και ακολουθώ. Το EVI μπορεί να φαίνεται ότι είναι το όνομά μου, αλλά κατά βάση είναι τα αρχικά του Emotional Validity Integration, δηλαδή της ολοκλήρωσης που βιώνουμε μέσα από το να εγκρίνουμε στον εαυτό μας να νιώθει αυτό που νιώθει και να μην αντιστέκεται. Αυτή η αντίσταση είναι που μας αποδυναμώνει.

Έχει αλλάξει ο κόσμος απέναντί σου, γνωρίζοντας ότι είσαι δασκάλα εσωτερικής ενδυνάμωσης; Υπάρχουν άνθρωποι που φοβούνται μήπως τους… διαβάσεις ή κι αυτοί που σε βλέπουν σαν την καλή νεράιδα που μπήκες στη ζωή τους;

Ε.Ζ.: Ίσως! Αυτό που σίγουρα μπορώ να πω, είναι πως «διαβάζοντας» τους ανθρώπους γύρω μου, γίνομαι όντως η «καλή νεράιδα» που υπάρχει στη ζωή τους. Μια «νεράιδα» που τους δείχνει τον δρόμο και στέκεται πλάι τους. Μια «νεράιδα» που λέει αλήθειες. Με γλυκό κι ευχάριστο τρόπο, αλλά αλήθειες. Και αυτό το καταλαβαίνει και το νιώθει κανείς από την πρώτη στιγμή που θα βρεθεί κοντά μου. Λέω αλήθειες. Κι όποιος τις θέλει και τις δέχεται, φτάνει στην κορυφή. Στη δική του αλήθεια και στη δική του προσωπική δύναμη!

Μέσα σε όλη αυτήν την ασύλληπτη κατάσταση που ζούμε, πώς μπορούμε να αντιδράσουμε και να “γυρίσουμε” το παιχνίδι;

Ε.Ζ.: Δεν χρειάζεται αντίδραση. Χρειάζεται δράση. Κι η δράση που γίνεται μέσα από τη συνειδητοποίηση ότι όλοι είμαστε ένα και το ένα είμαστε όλοι, γίνεται επίδραση. Είναι πολύ σημαντικό να επιδρούμε στις καταστάσεις, παρά να αντιδρούμε. Έχουμε τη δύναμη να φτιάξουμε τον Κόσμο μας!

Μέσα από το δικό σου προσωπικό ταξίδι, τι είναι αυτό που έμαθες για την Εύη;

Ε.Ζ.: Έμαθα να μου λέω αλήθειες. Έμαθα να με αγαπάω. Έμαθα να χαίρομαι και να απολαμβάνω την κάθε μου στιγμή. Έμαθα να είμαι ευγνώμων. Έμαθα να αγαπώ αληθινά χωρίς όρους και ανταλλάγματα. Κατάφερα να συγχωρήσω. Πολλοί νομίζουν πως το ταξίδι της εσωτερικής αναζήτησης ξεκινάει με τη συγχώρηση. Κι όμως όχι, δεν είναι έτσι. Η συγχώρηση δεν είναι πράξη, δεν είναι απόφαση. Η συγχώρηση είναι κατάσταση. Κι έρχεται μόνη της, χωρίς επιδίωξη, καθώς συνεχίζεις αυτό το μαγικό ταξίδι της αναζήτησης και έχεις γνωρίσει και συμφιλιωθεί με τον εαυτό σου.

Το πρώτο σου βιβλίο “Σκέψεις και συναισθήματα” πώς ξεκίνησε και τι πραγματεύεται;

Ε.Ζ.: Ξεκίνησε μέσα από την έντονη ανάγκη μου να πω με απλά λόγια μεγάλες αλήθειες. Άρχισα να γράφω μέσα από την σύνδεσή μου με την ανώτερη εσωτερική μου γνώση. Κι έτσι αφέθηκα. Δεν υπήρχε κανένα εμπόδιο. Η γραφή είχε ροή. Κατέγραψα σημαντικές αλήθειες που μας καθοδηγούν και μας βοηθούν να εμπιστευτούμε την εσωτερική μας γνώση και δύναμη. Το βιβλίο αυτό μπορεί να διαβαστεί και να ξαναδιαβαστεί αμέτρητες φορές. Κάθε φορά αποκτά καινούργιο νόημα καθώς εμείς κάθε φορά είμαστε σε διαφορετική στιγμή. Δίπλα σε κάθε κείμενο έχει χώρο να αποτυπώσει κανείς τις δικές του σκέψεις και τα δικά του συναισθήματα. Με αυτό τον τρόπο γίνεται για τον καθένα μας «το δικό του βιβλίο».

Πόση δύναμη κρύβει το να γράφουμε σκέψεις, συναισθήματα, στόχους από το να τους σκεφτόμαστε μόνο; Γιατί η αποτύπωση στο χαρτί έχει άλλη δύναμη;

Ε.Ζ.: Γιατί συνδέεται με το υποσυνείδητό μας. Και ό,τι είναι καταγεγραμμένο εκεί, ό,τι «περνάει» στο υποσυνείδητο έχει μεγάλη δύναμη. Κάνω ένα ξεχωριστό σεμινάριο γι’ αυτό αν και σε όλα τα σεμινάρια μου ασχολούμαστε με τις «εγγραφές» στο υποσυνείδητο.Είναι εκπληκτικό το τι ανακαλύπτει κανείς για τον εαυτό του!

Ένα από τα πιο φλέγοντα θέματα των ημερών, είναι το ελληνικό #metoo και πολλοί είναι αυτοί που αναρωτιούνται “γιατί τώρα; “. Πιστεύεις ότι για κάθε πράγμα φτάνει το πλήρωμα του χρόνου ή γιατί τώρα η κοινωνία είναι πιο έτοιμη να ακούσει, να δεχθεί και να αφουγκραστεί τον πόνο;

Ε.Ζ.: Για να γίνει τώρα, σημαίνει ότι ΤΩΡΑ είναι η κατάλληλη στιγμή. Και για όσους/ες θεωρούν ότι είναι εύκολη υπόθεση να βγεις και να μιλήσεις για όλα αυτά, θα αναφέρω απλά κάποια από τα συναισθήματα που μπορεί να έχει νιώσει αυτός ο άνθρωπος πριν μιλήσει για όσα έχει βιώσει: Φόβο, πόνο, ενοχή, ντροπή, απογοήτευση, ακύρωση, αηδία, αμφισβήτηση, απαξίωση, αδικία, ανελευθερία, υποταγή, άρνηση, απόρριψη, ανεπάρκεια, αδυναμία… Ποιος μπορεί λοιπόν, να διαχειριστεί τόσο εύκολα όλα αυτά τα συναισθήματα ή έστω και ένα από αυτά;  Δεν είναι εύκολο. Γι’ αυτό και οποιαδήποτε στιγμή που κάποιος/α καταφέρει να μιλήσει είναι η ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ στιγμή.

Και για να μην μείνετε με την απορία στον πρόλογο, του τι ετοιμάζουμε, να σας πω ότι με την Εύη Ζουρούδη θα κάνουμε διαδικτυακές εκπομπές με τίτλο “Καθρέφτη-Καθρεφτάκι μου” γιατί η ερώτηση “Γιατί μου συμβαίνουν όλα αυτά;” θέλει την απάντησή της!