Ευδοκία Ρουμελιώτη: «Αγαπάω τη δουλειά μου, αλλά δεν είναι όλη μου η ζωή»

Συνέπραξε φέτος μαζί με άλλες επτά γυναίκες, στο θέατρο «Πόρτα» όπου παρουσιάστηκε το έργο «Top Girls» που έχει γράψει η Κάριλ Τσέρτσιλ (Caryl Churchill). Ένα έργο που αναφερόταν στο γυναικείο φεμινισμό και πόσο αυτός έχει αλλάξει στη διάρκεια των ετών, στη θέση της γυναίκας στην πολιτική, στην κοινωνική ζωή, στην οικογένεια στο εάν έχει πετύχει το στόχο της,  εάν έχει αποτύχει. Έβαζε πολλά ερωτηματικά, τις θυσίες που κάνει μια γυναίκα και που πολλές φορές μάλιστα αναγκάζεται μέχρι και το σπίτι της να εγκαταλείψει για να πετύχει. «Το ερώτημα τέθηκε, κι αν είναι σωστό, να πάρει η γυναίκα τη θέση του άνδρα γιατί με τη σύγχρονη έρευνα πιστεύουνε, και πιστεύω κι εγώ απόλυτα, ότι η γυναίκα δεν πρέπει να πάρει τη θέση του ηγεμόνα άνδρα αλλά θα πρέπει να είναι ισότιμη με τον άνδρα. Αυτό είναι πιο το βασικό και το ζητούμενο  και όλα αυτά τα ερωτήματα τα έχει το έργο» σημειώνει η Ευδοκία Ρουμελιώτη.

Κι ενώ υπήρχε πολύ καλή συνύπαρξη και το έργο πήγαινε καλά, όλα σταμάτησαν λόγω κορονοϊού.

Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί την τόσο γρήγορη, άμεση εξάπλωσή του και ότι εν έτει 2020 θα ζούσαμε πανδημία.

Σας είδαμε πρόσφατα με τη Μαρία Καβογιάννη, αλλά και με τις άλλες συναδέλφους σας να «ξορκίζετε» τον κορονοϊό κάνοντας διάφορα χιουμοριστικά βίντεο.

Με τη Μαρία θέλουμε να βλέπουμε ταινίες, να πηγαίνουμε βόλτες, να πούμε όλα όσα δεν έχουμε εκμυστηρευτεί η μία στην άλλη τόσα χρόνια που δεν ήμασταν φίλες. Έχω κάποιους ανθρώπους, λίγους από το χώρο, που τους αισθάνομαι δικούς μου. Αυτό ένιωσα και με τη Μαρία από την πρώτη στιγμή. Ήξερα ότι δεν ήταν  μια απλή συνεργασία. Οπότε μαζί κάναμε αυτά τα βιντεάκια θέλοντας να ξορκίσουμε με χιούμορ τον κορονοϊό. Ούτε που φανταζόμασταν τι θα μας περίμενε. Όλο αυτό που συμβαίνει είναι τραγικό, απροσδόκητο. Δύσκολο θα πίστευε κανείς την καθολική, σχεδόν αστραπιαία, εξάπλωσή του. Αυτό που ζούμε είναι ταινία τρόμου.

See more

Πάντως η φετινή σας σύμπραξη στο «Πόρτα» είχε κάτι το αναπάντεχο για σας καθώς αποκτήσατε όπως έχετε δηλώσει αρκετές φορές μία πολύ καλή φίλη, τη Μαρία Καβογιάννη.

Το πιο μεγάλο πράγμα που συνέβη στην παράσταση ήταν η συνάντησή μου με την Μαρία Καβογιάννη. Πράγματι απέκτησα μία αληθινή φίλη. Μάλιστα της το λέω κάθε τόσο «δεν πρόκειται να σε αφήσω. Δεν θα επιτρέψω να χαθεί αυτή η σχέση». Αυτό που μ’ έχει συγκινήσει τρομερά στη Μαρία και δεν είναι αυτονόητο όταν παίζεις με ηθοποιούς σαν αυτή, ότι θα σου δώσουν την ευκαιρία, την ελευθερία, την υποστήριξη και τη χαρά, του να βρίσκεσαι μαζί τους πάνω στη σκηνή, είναι η δοτικότητά της. Η Μαρία είναι από τους ηθοποιούς που την έβλεπα και τη θαύμαζα.  Όταν τη συνάντησα πάνω στη σκηνή, κι αυτή η αίσθηση υπήρχε απ’ όλα τα κορίτσια, ήταν κάτι το ξεχωριστό καθώς μας άφηνε τόσο χώρο πάνω στη σκηνή που πολλές φορές αισθανθήκαμε ότι μπορεί και να αδικούσε τον εαυτό της.

See more

Βλέπετε τη ζωή σας εκτός θεάτρου και τηλεόρασης;

Αγαπώ τη δουλειά μου αλλά μπορώ να ζήσω και χωρίς αυτή. Και δεν το λέω επειδή έχω το παιδί μου και την οικογένειά μου. Αγαπάω τη δουλειά μου, την κάνω με πάθος. Με νοιάζει πολύ. Την ψάχνω αλλά δεν είναι όλη μου η ζωή. Έτσι την αντιμετώπιζα από την πρώτη στιγμή. Με ενδιαφέρει πολύ η προσωπική μου ισορροπία.

Γιατί σας θέλουν πάντα το «καλό κορίτσι»; Έτσι ήσασταν πάντα και στη ζωή σας;

Ναι σχεδόν πάντα ήμουν το καλό κορίτσι. Τουλάχιστον όμως η σωτηρία μου είναι το θέατρο, όπου εκεί μπορώ και  παίζω τελείως κόντρα ρόλους και πολλοί μου λένε: «α δεν το περιμέναμε». Τουλάχιστον στο θέατρο, οι σκηνοθέτες είναι πιο τολμηροί. Ο σπουδαίος Σπύρος Ευαγγελάτος, μου είχε δώσει στο «Αμφιθέατρο» να κάνω τη Διαβολογυναίκα.

Αγαπάτε την τηλεόραση, αλλά απέχετε;

Φυσικά, αγαπώ την τηλεόραση και της οφείλω πάρα πολλά για τις δυνατότητες που μου έδωσε. Αλλά επειδή το θέατρο είναι κάτι που με αφορά πάρα πολύ, δεν θα ήθελα κάποια χρονιά να μείνω εκτός αυτού. Με εκτονώνει. Η τηλεόραση είναι ένα άλλο κομμάτι που τώρα πια, επειδή έχω κι ένα μικρό παιδάκι είναι πολύ δύσκολο να συνδυάσω θέατρο και τηλεόραση μαζί. Θα πρέπει να είναι κάτι πολύ ωραίο, κάτι που πραγματικά θα αξίζει τον κόπο να γίνω κομμάτια για να τα προλάβω όλα, γιατί το 24ωρο δεν σου φτάνει. Γιατί αν έχεις 10 ώρες γύρισμα και 5 ώρες πρόβα τι γίνεται με το παιδί που έχεις; Οπότε θα πρέπει να είναι κάτι πάρα πολύ ωραίο και φυσικά  με μεγάλη χαρά να το κάνω. Πριν κάνω παιδί, μου ήταν πιο εύκολο να δουλεύω 15 και 17 ώρες. Τώρα όμως με ένα παιδί δεν βγαίνει η εξίσωση. Αν έρθει κάτι πολύ ωραίο πάντως θα το έκανα με πολύ μεγάλη χαρά.

Εκτός αν έρθει κι άλλο παιδάκι…

Από το στόμα σας και στου Θεού το αυτί!

(Φωτογραφία εξωφύλλου: Instagram @evdokia.roumelioti)