Το Κίουι ή Κίβι είναι ένα πουλί που συναντάται μόνο στην Νέα Ζηλανδία και δεν μπορεί να πετάξει. Για τη χώρα, αποτελεί εθνικό σύμβολο. Οι Νεοζηλανδοί δηλώνουν επίσης Κίουι, εκφράζοντας υπερηφάνεια και αγάπη για την εθνικότητά τους.
Είναι ένας από τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιεί πλέον με υπερηφάνεια για να ορίσει τον εαυτό του και ο Ιμπραήμ Ομέρ, ο πρώτος Αφρικανός πρόσφυγας που έφτασε να είναι σήμερα βουλευτής στη Νέα Ζηλανδία.
«Είμαι από την Ερυθραία», είπε από την έδρα του στο Κοινοβούλιο στην πρώτη του αγόρευση. «Είμαι γιος, αδερφός, φίλος. Υπήρξα πρόσφυγας. Είμαι Μουσουλμάνος. Είμαι συνδικαλιστής και αγωνίζομαι για τον κατώτατο μισθό. Αλλά, το πιο σημαντικό, σήμερα στέκομαι εδώ ενώπιόν σας ξεχειλίζοντας από υπερηφάνεια ως ένας Κίουι που αγαπά τη Νέα Ζηλανδία».
Η Ερυθραία βρίσκεται στη βορειοανατολική Αφρική, στα παράλια της Ερυθράς θάλασσας. Ανεξαρτητοποιήθηκε από την Αιθιοπία το 1993.
Eίναι ένα κράτος αυταρχικό, χωρίς ανεξάρτητη δικαιοσύνη, Κοινοβούλιο και δημοκρατικούς θεσμούς. Μια χώρα όπου, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, διαπράττονται εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Ο Ιμπραήμ Ομέρ κατά την αγόρευσή του. (Φωτογραφία: Hagen Hopkins/Getty Images/Ideal Image)
«Ως παιδί ήμουν γεμάτος ελπίδες και φιλοδοξίες και όνειρα», είπε ο Ιμπραήμ Ομέρ. «Ανάμεσα στα πολλά που ήθελα να γίνω και να κάνω, δύο ξεχώριζαν για μένα: να γίνω ποδοσφαιριστής σαν τον Ρονάλντο από τη Βραζιλία, ή πολιτικός. Αλλά αυτά τα όνειρα γκρεμίστηκαν από μια βίαιη δικτατορία που σκότωσε τα όνειρα χιλιάδων αντρών και γυναικών από την Ερυθραία».
Όταν στρατολογήθηκε παρά τη θέλησή του, πήρε τη μεγάλη απόφαση να φύγει. «Άφησα πίσω όλα όσα αγαπούσα, την οικογένειά μου, τους φίλους, το σπίτι μου, τα όνειρά μου», είπε στη Βουλή. Ο κίνδυνος να τον σκοτώσουν ενώ προσπαθούσε να περάσει στο Σουδάν ήταν μεγάλος, αλλά για εκείνον ήταν μονόδρομος. «Προτιμούσα να πάρω το ρίσκο να σκοτωθώ, παρά να ζω έναν αργό θάνατο στην Ερυθραία», εξήγησε.
Η πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας, Τζασίντα Άρντερν, αγκαλιάζει τον Ιμπραήμ Ομέρ μετά την πρώτη του αγόρευση στο Κοινοβούλιο της χώρας. (Φωτoγραφία: Hagen Hopkins/Getty Images/Ideal Image)
Το 2003 κατάφερε να διαφύγει στο Σουδάν, όπου του χορηγήθηκε καθεστώς πρόσφυγα. Πέντε χρόνια μετά, στάλθηκε στη Νέα Ζηλανδία, όπου ο πρώτος καιρός ήταν όπως είπε δύσκολος: «Έπιασα δουλειά ως σεκιουριτάς, αλλά σταμάτησα όταν μου επιτέθηκαν και με χτύπησαν μέσα στη νύχτα. Έκανα αγροτικές δουλειές, μάζευα φρούτα, και άρχισα να καθαρίζω. Ο χαμηλός μισθός μου σήμαινε ότι δεν μπορούσα να κάνω οικονομίες για να σπουδάσω και, προκειμένου να στέλνω βοήθεια στην οικογένειά μου που είχε μείνει πίσω, δούλευα όλο και περισσότερες ώρες, μέχρι που έφτασα τις 80 τη βδομάδα».
Το 2013, ένας συνδικαλιστής τού ζήτησε να μιλήσει σε φόρουμ στο Πανεπιστήμιο της Βικτόρια για τη σημασία θέσπισης κατώτατου μισθού. Μετά από αυτό, κατάφερε να πάρει αύξηση και ξεκίνησε να σπουδάζει – στα ίδια αμφιθέατρα που καθάριζε για να ζει.
«Η ζωή μου άλλαξε τόσο γρήγορα», πρόσθεσε στην αγόρευσή του. «Δώδεκα χρόνια αφότου ήρθα στη Νέα Ζηλανδία, πέντε χρόνια αφότου δούλευα ως καθαριστής, τέσσερα χρόνια αφότου αποφοίτησα, έγινα μέλος αυτής της Βουλής. Είναι αποτέλεσμα της τεράστιας υποστήριξης που εισέπραξα. Είναι χάρη στους ανθρώπους που γνώρισα στην πορεία».
H υπουργός Εξωτερικών της Νέας Ζηλανδίας, Νανάια Μαχούτα. (Φωτογραφία: Hagen Hopkins/Getty Images)
Η εκλογή του έγινε με το Εργατικό κόμμα της Τζασίντα Άρντερν, που ως πρωθυπουργός διόρισε για πρώτη φορά αυτόχθονα Μαορί ως υπουργό Εξωτερικών. Και δίνει μαθήματα για το πώς μια κοινωνία μπορεί να προχωράει έχοντας θέση για όλους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Η πιο αγαπητή πρωθυπουργός του κόσμου είναι η 40χρονη Τζασίντα Άρντερν
Κεντρική φωτογραφία: Hagen Hopkins/Getty Images/Ideal Image
