Με πρωτοβουλία της Μαριάννας Β. Βαρδινογιάννη, μητέρες από την Ελλάδα και το εξωτερικό ένωσαν διαδικτυακά τις φωνές τους και μίλησαν από καρδιάς για τη συγκλονιστική δύναμη της μητρότητας που κρατά τις κοινωνίες όρθιες και μέσα στη δύσκολη περίοδο της πανδημίας του COVID-19.

Για τη μοναδική δύναμη της μητρότητας που αποτελεί «το πιο ασφαλές καταφύγιο στις πιο σκοτεινές ώρες» μίλησε με συγκίνηση η Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη, Πρόεδρος του Συλλόγου «ΕΛΠΙΔΑ» και του ομώνυμου Ιδρύματός της και τιμηθείσα με το Βραβείο Nelson Mandela 2020 των Ηνωμένων Εθνών, κατά την έναρξη της εκδήλωσης, αναφέροντας χαρακτηριστικά:  «Η φετινή Ημέρα της Μητέρας είναι διαφορετική καθώς η πανδημία έχει αλλάξει δραματικά τις ζωές και τις κοινωνίες μας.  Κατά τη διάρκεια αυτής της μεγάλης κρίσης νιώσαμε όμως πως η δύναμη της μητρότητας μπορεί να υπερβεί ακόμα και τους νόμους της φύσης.  Γιατί χάρη σε αυτή τη μαγική δύναμη οι μητέρες σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν καταφέρει να κρατήσουν όρθιες τις κοινωνίες μας και να προστατεύσουν τα παιδιά τους ακόμα και μέσα στις δύσκολες συνθήκες που επιβάλλει η πανδημία. Δεν είναι εύκολο. Κάθε μητέρα που βρίσκεται είτε στην Αυστραλία, στις ΗΠΑ ή στο πιο απομονωμένο νησί της Ελλάδας αγωνίζεται για να κρατήσει τα παιδιά της ασφαλή.  Κοιτάζοντας όμως προς τα πίσω στην ανθρώπινη ιστορία συνειδητοποιεί κανείς πως οι μητέρες πάντοτε είχαν τον ίδιο ρόλο κατά τη διάρκεια πολέμων, φυσικών καταστροφών, πανδημιών.  Μέσα στις πιο σκοτεινές ώρες, η μητρική αγκαλιά αποτελεί το πιο παρήγορο και ασφαλές καταφύγιο, όχι απλά για το παιδί, αλλά για τη συνέχιση της ανθρωπότητας».

Για το βαρύ φορτίο που σήκωσαν και σηκώνουν οι μητέρες στην περίοδο της πανδημίας μίλησε η Α. Ε. η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου στον χαιρετισμό που απηύθυνε κατά την έναρξη της εκδήλωσης:  «Οι συνθήκες της πανδημίας κατέστησαν ακόμα πιο σύνθετο τον ρόλο της μητέρας και πιο βαρύ το φορτίο της. Σκέφτομαι τις εργαζόμενες μητέρες, που πασχίζουν να συνδυάσουν επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις έχοντας μικρά παιδιά στο σπίτι· τις μητέρες μονογονεϊκών οικογενειών, που καλούνται να τα βγάλουν πέρα σε μια απαιτητική καθημερινότητα, έχοντας αποκλειστικά την ευθύνη των αποφάσεων σε θέματα υγείας, εκπαίδευσης και διαπαιδαγώγησης· τις ευπαθείς ή ηλικιωμένες μητέρες και γιαγιάδες που βιώνουν, σχεδόν ένα χρόνο τώρα, την επώδυνη αποκοπή από τα παιδιά και τους οικείους τους· τις μητέρες των παιδιών με σοβαρά προβλήματα υγείας. Σκέφτομαι τις γυναίκες που έγιναν μητέρες την περίοδο της πανδημίας, τις αγωνίες, τους φόβους, τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν, οι οποίες, μολονότι δεν μπορούν να μετριάσουν τη χαρά από την έλευση ενός νέου μέλους στην οικογένεια, ωστόσο την σκιάζουν και την βαραίνουν. Μα περισσότερο απ’ όλα, σκέφτομαι τον εσωτερικό αγώνα των μητέρων που προσφέρουν υγειονομικές υπηρεσίες αυτή την δύσκολη περίοδο».

Η Πρώτη Κυρία της Κυπριακής Δημοκρατίας Άντρη Αναστασιάδη αναφέρθηκε στη σημασία της έμπρακτης στήριξης της μητρότητας, ειδικά σε περιόδους κρίσης, όπως αυτή που δημιουργήθηκε εξαιτίας της πανδημίας: «Σε μια εποχή που οι μεταβολές συντελούνται με ραγδαίους ρυθμούς, ο τίτλος της μητέρας μεταβάλλεται στον ανώτερο, τον ωραιότερο και τον σπουδαιότερο ρόλο και ταυτόχρονα στον δυσκολότερο και τον πιο απαιτητικό για την οικογενειακή και την κοινωνική συνοχή και ευρυθμία.  Είναι στο πλαίσιο αυτό,  που η έμπρακτη στήριξη της μητέρας καθίσταται επιτακτική ανάγκη. Ως Κυπριακή Δημοκρατία αναγνωρίζοντας τις δυνατότητες αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η κάθε μητέρα στη σύγχρονη εποχή, θέσαμε ως προτεραιότητα την εναρμόνιση του οικογενειακού και επαγγελματικού της βίου. Όπως ακριβώς ανέφερα και στην αρχή, η πανδημία και οι συνθήκες που διαμόρφωσε, υπήρξαν για τον κάθε άνθρωπο, άντρα ή γυναίκα, μία ιδιαίτερα δύσκολη περίοδος. Ταυτόχρονα δόθηκε η ευκαιρία για τον καθένα μας, να αναθεωρήσουμε συνήθειες και τακτικές, να συνειδητοποιήσουμε ότι η ουσία βρίσκεται στα μικρά, να νιώσουμε ευγνώμονες για τα όσα έχουμε και να επενδύσουμε στην αγάπη, την αλληλεγγύη και την αλληλοϋποστήριξη. Η μητέρα, ως ένας δεσμός αίματος με το παιδί, τον έφηβο, τον ενήλικα, προικισμένη με τη δύναμη της αγάπης και της ομορφιάς, αποτελεί το θεμέλιο λίθο της οικογένειας αλλά και της κοινωνικής δομής γενικότερα, συμβολίζει την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, πρωτοστάτης για μια ακόμη φορά στη διατήρηση των ισορροπιών σε αυτή τη δύσκολη περίοδο».

Εκπροσωπώντας τη Γενική Διευθύντρια της UNESCO Audrey Azoulay, στην εκδήλωση απηύθυνε χαιρετισμό η Διευθύντρια του Τμήματος Ισότητας των Φύλων της UNESCO Jamila Seftaoui η οποία μίλησε αναλυτικά για τις προκλήσεις που αντιμετώπισαν οι μητέρες σε ολόκληρο τον κόσμο εξαιτίας της πανδημίας και τόνισε πως η παγκόσμια κοινότητα θα πρέπει να προχωρήσει σε λήψη αποφάσεων για τη στήριξη των γυναικών και της μητρότητας: «Είναι φανερό πως τα κράτη πρέπει να ξαναδούν και να εφαρμόσουν ενδεικτικά τις δεσμεύσεις του Πεκίνου, τους Στόχους της Βιώσιμης Ανάπτυξης, της Ατζέντας 2063, αλλά και τη βασική δέσμευση για σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ισότητας των φύλων και της ενδυνάμωσης των γυναικών. Πακέτα οικονομικής στήριξης από την πανδημία θα πρέπει να δοθούν στοχευμένα για τη στήριξη των γυναικών, θα πρέπει να ξαναδούμε τα δικαιώματα των γυναικών στην αγορά εργασίας. Οι μητέρες θα πρέπει να έχουν την ευκαιρία για πρόσβαση σε χρηματοδοτικά και ψηφιακά εργαλεία για τη δημιουργία επιχειρήσεων. Πρέπει να εγγυηθούμε το ασφαλές άνοιγμα των σχολείων.  Ήδη, το πρόγραμμα Global Education Coalition της UNESCO έχει ως στόχο να υποστηρίξει 175 κυβερνήσεις, φορείς και οργανισμούς σε αυτή την κατεύθυνση για να επιστρέψουν στο σχολείο χιλιάδες κορίτσια. Οι άνδρες πρέπει να συμμετέχουν σε αυτή την προσπάθεια. Η ευθύνη των ανδρών για ένα κόσμο ισότητας φύλων και ίσων ευκαιριών είναι σημαντικός για τους ίδιους και για ολόκληρες τις κοινωνίες μας. Η αντιμετώπιση της «επόμενης ημέρας της πανδημίας» δεν θα είναι επιτυχής χωρίς τις γυναίκες!».

Για τους τρόπους, τις πολιτικές και τις λύσεις με τις οποίες μπορεί να στηριχθεί η μητρότητα αναφέρθηκε η Πρόεδρος του Ιδρύματος «Robert F. Kennedy Human Rights» Kerry Kennedy:  «Σε αυτό είμαστε όλοι μαζί. Οι μητέρες πρέπει να αντιμετωπίζονται με αξιοπρέπεια. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχει ασφάλεια για τις βασικές τους ανάγκες όπως το φαγητό, ο ρουχισμός, προμήθειες σε φάρμακα και η στέγαση. Χρόνος για εργασία, ύπνο, ψυχαγωγία, ατομική φροντίδα και δυνατότητα να φροντίσουν τις οικογένειές τους χωρίς να αναγκάζονται να ξεπερνούν τον εαυτό τους. Η κορυφαία ποιήτρια Μάγια Αγγέλου έλεγε «Το να μπορέσω να περιγράψω την μητέρα μου θα ήταν σαν να προσπαθώ να γράψω για έναν τυφώνα που αναπτύσσεται με όλη του τη δύναμη ή τα χρώματα του ουράνιου τόξου».  Σήμερα ας δεσμευτούμε όλοι να δράσουμε για να ελαφρύνουμε το φορτίο της πανδημίας που έχει πέσει πάνω στις μητέρες. Κι ας συμφωνήσουμε πως δεν θα μείνουμε ικανοποιημένοι μόνο με έναν κόσμο που θα είναι δίκαιος, αλλά τα όνειρα μας να φτάσουν πολύ πέρα από το να διορθώσουμε ό, τι έχει γκρεμιστεί.  Προσπαθούμε για έναν κόσμο συμπόνιας, ειρήνης και σεβασμού του ενός προς τον άλλον, όπου η κάθε μητέρα θα τιμάται σαν παιδί του Θεού, όπου όλα τα ταλέντα και οι ικανότητές μας θα μπορούν να λάμψουν.  Αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να χτιστεί απλώς φτιάχνοντας ό, τι έχει γκρεμιστεί. Αυτός ο κόσμος μπορεί να φτιαχτεί μόνο με αγάπη. Την αγάπη που μάθαμε από τις μητέρες μας, και διδάξαμε και εμείς ως μητέρες στα παιδιά μας».

Η Διευθύντρια Clearance Groupe, Groupe ETAM Claire Giscard d’ Estaing ευχαρίστησε με θερμά λόγια την Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη, την οποία αποκάλεσε «Ελληνίδα μητέρα της» και μίλησε από καρδιάς για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε η ίδια ως μητέρα που προσπάθησε να στηρίξει τα τρία της παιδιά κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αλλά και ως σύζυγος που έπρεπε να σταθεί στο πλευρό του συζύγου της που πενθούσε για την απώλεια του πατέρα του και πρώην Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας Valery Giscard d’Estaing.  «Πέρα από όσα βίωσα προσωπικά κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αυτό που πραγματικά με εντυπωσίασε ήταν η δύναμη και το κουράγιο των γυναικών γύρω μου: η Δύναμη της Μητρότητας. Πολλές γυναίκες βίωσαν πολύ δυσκολότερες καταστάσεις σε σχέση με εμένα.  Αλλά ήταν απίστευτα δυνατές και μπόρεσαν να στηρίξουν τα παιδιά τους με την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Σήμερα η σκέψη μου είναι σε όλες αυτές τις γυναίκες. Αυτές που έχουν ως κίνητρο και πυξίδα την αγάπη για τους άλλους και πολύ περισσότερο σε εκείνες που στέκονται στο πλευρό των παιδιών τους που αντιμετωπίζουν καρκίνο. Αυτή η χρονιά, μας έδειξε πως μαζί και ενωμένες είμαστε πιο δυνατές. Η «ΕΛΠΙΔΑ» είναι μια ζωντανή απόδειξη και ένα καταφύγιο πραγματικής ελπίδας στον σύγχρονο κόσμο» είπε χαρακτηριστικά.

Την έναρξη της εκδήλωσης συντόνισε η δημοσιογράφος Μάρα Ζαχαρέα.

Στο πρώτο πάνελ της εκδήλωσης μητέρες από ολόκληρο τον κόσμο μίλησαν για την ενωτική δύναμη της μητρότητας.

Η Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη Δημοκρατία και τη Δημογραφική Πολιτική Dubravka Suica μίλησε για όσα έχουν γίνει σε επίπεδο ΕΕ για την ισότητα των φύλων και τη στήριξη της μητρότητας, ενώ μίλησε αναλυτικά και για το δυσανάλογο βάρος που έχουν σηκώσει οι γυναίκες κατά την περίοδο της πανδημίας: «Πριν από την πανδημία, είχαν γίνει σημαντικά βήματα για την ισότητα των δυο φύλων: τα ποσοστά της γυναικείας απασχόλησης ήταν κοντά σε εκείνα των ανδρών και οι πατεράδες συμμετείχαν περισσότερο στις δουλειές του σπιτιού και τη φροντίδα των παιδιών. Η πανδημία μεγέθυνε τις ανισότητες που προϋπήρχαν στην ΕΕ και υπογράμμισε τον καθοριστικό ρόλο των γυναικών στην πρώτη γραμμή αντιμετώπισης της πανδημίας: είτε ως ιατρονοσηλευτικό προσωπικό είτε ως εργαζόμενες σε υπηρεσίες φροντίδας, πολύ συχνά με πολύ χαμηλά εισοδήματα. Την ίδια ώρα, πολλές γυναίκες χρειάστηκε να φροντίζουν συγχρόνως δύο γενιές, τα παιδιά και τους ηλικιωμένους, πράγμα το οποίο βέβαια αποτελεί ένα σπουδαίο παράδειγμα αλληλεγγύης ανάμεσα στις γενιές».

Η Βοηθός Γενική-Διευθύντρια της UNESCO για την Εκπαίδευση Stefania Giannini μίλησε για τις προκλήσεις στον χώρο της εκπαίδευσης την περίοδο της πανδημίας, καθώς και για τις μητέρες που κλήθηκαν να αναλάβουν στο σπίτι την εκπαίδευση των παιδιών τους εξαιτίας του κλεισίματος των σχολείων: «Η μητρότητα είναι η πιο δύσκολη δουλειά πλήρους απασχόλησης στον κόσμο και έχει γίνει ακόμα πιο δύσκολη.  Κάθε κρίση έχει φυλετικές επιπτώσεις. Και η κρίση της πανδημίας δεν αποτελεί εξαίρεση. Στην κορύφωση της πανδημίας, 1.6 δισεκατομμύρια μαθητές επηρεάστηκαν από το κλείσιμο των σχολείων.  Αντίστοιχα επηρεάστηκαν και οι γονείς και κηδεμόνες τους και η κατάσταση παραμένει ίδια μέχρι και σήμερα, καθώς πολλές χώρες εφαρμόζουν διάφορους τρόπους εκμάθησης. Οι μητέρες είναι πράγματι οι πρώτες δασκάλες για τα παιδιά τους, αλλά εκτός αν είναι κατ’ επάγγελμα εκπαιδευτικοί, δεν μπορούν να έχουν αυτό τον ρόλο στο σπίτι, προσπαθώντας να διαχειριστούν την τηλε-εκπαίδευση. Το γεγονός αυτό αποτελεί μεγάλη πηγή άγχους και πίεσης για τις μητέρες σε ολόκληρο τον κόσμο».

Η Καθηγήτρια Αστικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Δήμητρα Παπαδοπούλου-Κλαμαρή μίλησε αναλυτικά για τη νομική ρύθμιση της μητέρας στην Ευρώπη λέγοντας πως «ενιαίο οικογενειακό δίκαιο δεν υπάρχει στην ΕΕ, η κάθε χώρα διατηρεί κατά βάση το δικό της δίκαιο», και παραθέτοντας μια σειρά από παραδείγματα μίλησε αναλυτικά για την νομική θεμελίωση της μητρότητας σε περιπτώσεις όπως είναι η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, η παρένθετη μητρότητα, η υιοθεσία. «Τιμούμε την εορτή της μητέρας, αλλά μιας μητέρας, η θεμελίωση της ιδιότητας της οποίας μπορεί να έχει διαφορετική ρύθμιση από χώρα σε χώρα» κατέληξε η κυρία Παπαδοπούλου-Κλαμαρή.

Η Ιδρύτρια του Ιδρύματος «Artflyer» Αλεξία Αντσακλή-Βαρδινογιάννη μίλησε για τη μητρότητα ως πηγή έμπνευσης για την ανάληψη πρωτοβουλιών με στόχο τη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου: «Το θαύμα όσων έχει επιτύχει το Σωματείο «ΕΛΠΙΔΑ» υπό την καθοδήγηση της Μαριάννας Β. Βαρδινογιάννη, καθώς και το παράδειγμα της μητέρας μου η οποία είναι φωτογράφος, με ενέπνεαν πάντοτε και με δίδαξαν πως μητρότητα δεν είναι μόνο η ευθύνη ανατροφής των παιδιών μας, αλλά είναι συγχρόνως και το να ακολουθείς τα όνειρά σου για τη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου έτσι ώστε να αποτελείς παράδειγμα για τα παιδιά σου. Αυτό το πολύτιμο μάθημα της διπλής αυτής ευθύνης με καθοδήγησε στην προσπάθειά μου να γίνομαι κάθε μέρα καλύτερη μητέρα και μου έδωσε τη δύναμη να ακολουθήσω τα όνειρά μου με έναν τέτοιο τρόπο ώστε να διδάξω στα παιδιά μου πώς το καλό υπάρχει μέσα σε κάθε έναν από εμάς. Επέλεξα να εργαστώ μέσα από την τέχνη που είναι, και πάντοτε ήταν, αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας».

Συντονίστρια αυτής της ενότητας της εκδήλωσης ήταν η δημοσιογράφος Αντριάνα Παρασκευοπούλου.

Αμέσως μετά ακολούθησε η παρουσίαση της έρευνας που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του Σωματείου «ΕΛΠΙΔΑ-Σύλλογος Φίλων Παιδιών με καρκίνο» για την «Ελληνίδα Γυναίκα στην Περίοδο της Πανδημίας» από την εταιρεία MRB. Την παρουσίαση της έρευνας έκανε ο Διευθύνων Σύμβουλος της MRB Δημήτρης Μαύρος.

Η έρευνα έγινε σε δείγμα 554 γυναικών, διαφόρων ηλικιών από 17-64 ετών, με πανελλαδική γεωγραφική κάλυψη, στο διάστημα 16-17 Μαρτίου 2021.

Τα κυριότερα ευρήματα της έρευνας συνοψίστηκαν στα εξής: Οι Ελληνίδες έχουν υψηλή αυτοεκτίμηση για τον τρόπο που αντιμετώπισαν τις προκλήσεις της πανδημίας, τόνισαν τη βελτίωση των σχέσεων τους με τα παιδιά τους, είχαν δυσκολία στο να ισορροπήσουν ανάμεσα στις υποχρεώσεις και στις προσωπικές του ανάγκες, εξέφρασαν υψηλή ανησυχία για την επόμενη ημέρα της πανδημίας, δήλωσαν πως στηρίζονται από τους συντρόφους τους, αλλά όχι πάντα επαρκώς, και ανέδειξαν ως ηρωίδες της πανδημίας, ανάμεσα σε όλες τις κατηγορίες γυναικών, τις νοσηλεύτριες, τις γιατρούς αλλά και τις μητέρες με παιδιά με χρόνια νοσήματα.

Στο δεύτερο πάνελ της εκδήλωσης μητέρες-ηρωίδες, η κάθε μια με τη δική της συγκλονιστική ιστορία, μίλησαν μέσα από την καρδιά τους για τη δύναμη της μητρότητας η οποία τις βοήθησε να σταθούν όρθιες ακόμα και μέσα στις μεγαλύτερες δυσκολίες.

Η Ελένη Αλεξίου Προϊσταμένη Μαία της Γ’ Μαιευτικής και Γυναικολογικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου «Αττικόν» μίλησε για τον πρώτο τοκετό που πραγματοποιήθηκε στην χώρα μας από γυναίκα θετική στον ιο COVID-19: «Μέσα στο άγνωστο, την απαισιοδοξία, τον φόβο και τους θανάτους σε όλο τον κόσμο, το κλάμα του μωρού που γεννήθηκε από μητέρα θετική στον ιό είναι αρκετό για να μας θυμίσει πως η ελπίδα είναι πάντα ζωντανή! Ωστόσο το περιβάλλον για τη μητέρα αυτή ήταν ζοφερό.  Έβλεπε γύρω της ανθρώπους με στολή σαν αστροναύτη, μην μπορώντας να διακρίνει πρόσωπα. Αγχωμένη για την πορεία του τοκετού της, του μωρού της, και της υγείας της.  Ένιωθε απομονωμένη. Χωρίς τους δικούς ανθρώπους σ’ αυτή τη σημαντική στιγμή της ζωής της. Και δυστυχώς χωρίς να έχει τη δυνατότητα να αγγίξει το μωρό της, να το χαϊδέψει, να το φιλήσει…»

Η Αναστασία Σταματέα- Βαρδουλάκη Πρόεδρος του Δ.Σ. του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων Παιδιών με Νεοπλασματικές Ασθένειες «Η ΠΙΣΤΗ» μίλησε για τον προσωπικό της αγώνα στο πλευρό του παιδιού της όταν διαγνώστηκε με καρκίνο: «Στη σημερινή σπουδαία εκδήλωση βρίσκομαι ως μητέρα που κλήθηκε κάποια στιγμή να αποδείξει ότι η μητρική δύναμη δε γνωρίζει όρια. Ότι μπορεί να υπερβεί κάθε είδους αντιξοότητα και μέσα από τη δική μου εμπειρία να μεταδώσω το μήνυμα της αλληλεγγύης και της ελπίδας προς όλες τις μητέρες που μάχονται για τα παιδιά τους με οποιοδήποτε τρόπο. Όταν το 2013 ο μικρός μου γιος νόσησε με οξεία λευχαιμία, την αρχική απόγνωση διαδέχτηκε μια πρωτόγνωρη αποφασιστικότητα, γεννημένη μέσα από τη σκέψη ότι έχω χρέος να δώσω το μεγαλύτερο αγώνα της ζωής μου. Δεν είχα άλλη επιλογή.  Έκανα σπίτι μου την Ογκολογική Μονάδα, οικογένειά μου τους άλλους γονείς και στενούς φίλους το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Η θέση στην οποία βρισκόμουν δεν επέτρεπε ούτε να χάσω την ελπίδα μου, ούτε όμως και να υπεραισιοδοξώ. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο μαρτύριο από αυτό το συναίσθημα της αδιάλειπτης αβεβαιότητας. Ώρες, μέρες, εβδομάδες, μήνες μια πόρτα με χώριζε στα δύο. Μέσα στο δωμάτιο του παιδιού ήμουν χαμογελαστή και ακλόνητη, κι έξω από αυτό σκοτεινή και διαλυμένη. Ήταν μια μάχη που δεν επρόκειτο να τελειώσει γρήγορα ένας κλήρος που θα έθετε σε δοκιμασία τη μητρική μου φύση άγρια και βαθιά».

Η Γεωργία Οικονόμου, μητέρα που έχει φιλοξενηθεί στον «Ξενώνα ΕΛΠΙΔΑ», μίλησε με δάκρυα στα μάτια για την περίοδο που η ίδια μαζί με το γιο της Νώντα, ο οποίος είναι τώρα υγιής και σπουδάζει Ιατρική, φιλοξενήθηκαν στον «Ξενώνα της ΕΛΠΙΔΑΣ»: «Πάντα συγκινούμαι όταν αναφέρομαι σε αυτό το μεγάλο κεφάλαιο της ζωής μου.Γιατί δεν είναι μόνο ο Νώντας, είναι όλα τα παιδιά δικά μας. Είμαστε μανούλες όλες εκεί σαν μια γροθιά, είμαστε μητέρες όλων των παιδιών και πάνω απ’ όλα μάνα δική μας είναι η Μαριάννα Β. Βαρδινογιαννη, την οποία ευχαριστούμε όλες οι μάνες, από άκρη σε άκρη από καρδιάς.  Έχω σαν τρυφερή ανάμνηση ένα ποίημα που μιλάει για το φόβο κατάρρευσης της μάνας, της ψυχής της μάνας και συνάμα την ενέργεια που παίρνει ίδια η μάνα το παιδί της. Πραγματικά ισχύει αυτό και εκφράζει θεωρώ όλες τις μανούλες εκεί μέσα στον «Ξενώνα ΕΛΠΙΔΑ», όταν όλες μαζί γινόμαστε ένα, γινόμαστε η ΜΑΝΑ με μεγάλα φωτεινά γράμματα που συναρπάζει κάθε παιδί, η μάνα, ο άγγελος ο άγρια ανθρώπινος άγγελος που προσπαθεί να τρέξει, να σώσει και δεν ξέρει πως. Και προσπαθεί να θριαμβεύσει ζωή γιατί ο σκοπός κάθε μανούλας σου εκεί μέσα είναι να θριαμβεύσει η ζωή»

Η Χριστίνα Φυτιλή, ζωγράφος, αποθεραπευμένο παιδί της «ΕΛΠΙΔΑΣ» μίλησε για το πώς βίωσε η ίδια ως παιδί τη μητρική φροντίδα, ως παιδί που νόσησε από νεοπλασματική ασθένεια και πως βιώνει τώρα η ίδια την μητρότητα:  «Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στη δική μου μητέρα και έπειτα στη μητέρα όλων των παιδιών που έχουν νοσήσει από νεοπλασματική ασθένεια όπως εγώ, την Μαριάννα Βαρδινογιάννη. Το δικό μου μήνυμα είναι διαφορετικό, γιατί εγώ δεν είμαι μία μαμά που το παιδί της φιλοξενήθηκε είτε στον Ξενώνα είτε στην Ογκολογική Μονάδα Παίδων. Εγώ φιλοξενήθηκα η ίδια ως παιδί δύο φορές, καθώς έχω περάσει νεοπλασματική ασθένεια, και τώρα βιώνω τη μητρότητα ως προσωπική εμπειρία. Θεωρώ τη μητρότητα ως το πολυτιμότερο δώρο που έχει κάνει ο Θεός στις γυναίκες και το πιο σημαντικό αγαθό που έχει κάνει στα παιδιά. Κουβαλάω πάντα μαζί μου το βλέμμα, την αγάπη, το χάδι, τη δύναμη, την ελπίδα και τόσα άλλα, που ταυτίζονται με κάθε στιγμή της μητέρας μου σε κάθε στιγμή της ζωής μου και κυρίως τις πιο σημαντικές εκείνης της εποχής που νοσούσα. Σήμερα όντας μητέρα ενός δεκαοκτάμηνού κοριτσιού, και ενώ περιμένω σε λίγους μήνες το δεύτερο παιδί μου, παρακαλώ να σταθώ ως μητέρα στα παιδιά μου όπως η δική μου σε μένα. Ως ζωγράφος, θεωρώ κάθε έργο παιδί μου. Όταν όμως ένιωσα την κόρη μου, από την κοιλιά ακόμα, συνειδητοποίησα τι σημαίνει πραγματικά η λέξη «παιδί». Ένας μικρός ανθρωπάκος τόσος δα, ο οποίος δημιουργείται αποκλειστικά από εσένα, χωρίς επιρροές από άλλους. Που δεν αντέχεις να πάθει το παραμικρό, να πονέσει, να χτυπήσει, το οτιδήποτε. Και δεν αντέχεις να τον αποχωριστείς καθόλου. Εξαρτάται αποκλειστικά από εσένα και σε ολοκληρώνει ως άνθρωπο προκειμένου να του προσφέρεις το καλύτερο».

Η Κωστούλα Χριστοδουλοπούλου, Εθελόντρια Δότρια Μυελού των Οστών στην Τράπεζα Εθελοντών Δοτών «ΟΡΑΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ» και μητέρα τριών παιδιών, μίλησε για την εμπειρία της να δώσει μόσχευμα για να σωθεί η ζωή ενός πεντάχρονου αγοριού, το οποίο τώρα η ίδια θεωρεί πως είναι το τέταρτο παιδί της: «Στην αρχή, όταν έμαθα πως είμαι συμβατή, φοβήθηκα πάρα πολύ. Ήταν χαρά και φως μαζί. Ήταν πολλά ανάμεικτα συναισθήματα που κυριαρχούσαν, περισσότερο από την άγνοια μου, που δεν ήξερα ακριβώς τι συμβαίνει.  Πολύ γρήγορα λοιπόν έμαθα, ρώτησα και πήρα την απόφαση. Θέλω να ευχαριστήσω το ΟΡΑΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ, την ομάδα και τους ανθρώπους που με βοήθησαν και με στήριξαν. Θέλω να ευχαριστήσω την οικογένειά μου που ήταν δίπλα μου. Και έτσι λοιπόν ξεκίνησε το ταξίδι. Βρέθηκα συμβατή με ένα αγοράκι πεντέμισι χρόνων τότε, η μοναδική συμβατή δότρια στην Παγκόσμια Τράπεζα. Φυσικά δεν πέρασε στιγμή απ’ το μυαλό μου να κάνω πίσω. Ήμουν η τρίτη τότε στην Ελλάδα, δεν υπήρχαν πολλές εμπειρίες για να ρωτήσω, ήμουν μητέρα τριών παιδιών. Τότε τα παιδιά μου ήταν αρκετά μικρά και οι φοβίες ήταν πάρα πολλές, έδωσα όμως το μόσχευμα με πάρα πολύ αγάπη και αισιοδοξία. Και πλέον ο Γιώργος είναι το τέταρτο παιδί μου με ένα τρόπο».

Η Μαρία Τσιαλέρα, δασκάλα του Δημοτικού Σχολείου του νησιού Αρκιοί, του μικρότερου σχολείου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με έναν μόνο μαθητή, μίλησε για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει: «Είμαι τέσσερα χρόνια στο νησί των Αρκιών. Υπηρετώ στο μικρότερο σχολείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχω μόνο ένα μαθητή για τον οποίο ήμουν και είμαι όχι μόνο η δασκάλα του, η παιδαγωγός του αλλά είμαι και οι φίλοι του στο παιχνίδι, στο διάλειμμα, στις εκδρομές, η συμμαθήτριά του αλλά είμαι και η δεύτερη μητέρα του. Γιατί αυτό το παιδί από τη στιγμή που το γνώρισα άνοιξα την αγκαλιά μου, με τρυφερότητα και με κινητήριο δύναμη την αγάπη, για να του δώσω ό,τι καλύτερο μπορούσα από τον εαυτό μου να του δείξω τον κόσμο! Γιατί είναι τρομερή η μοναχικότητα που βιώνει αυτό το παιδί. Να μην έχει γύρω του φίλους, συμμαθητές, παιδικές φωνές ή έστω ένα δεύτερο παιδί για παρέα».

Η Ελληνοαυστραλή ηθοποιός και συγγραφέας Mary Coustas μίλησε για τον μεγάλο αγώνα που έκανε μέχρι να καταφέρει να γίνει μητέρα:  «Η μητρότητα είναι ένα πολύ ιδιαίτερο θέμα για εμένα γιατί προσπάθησα τόσο πολύ να γίνω η ίδια μητέρα. Έκανα 23 προσπάθειες με εξωσωματική γονιμοποίηση και τελικά έγινα μητέρα στα 49.  Κοιτάζοντας πίσω σε όλες τις στιγμές που ήμουν καταρρακωμένη και όλες τις προσπάθειες που δεν πετύχαιναν, ήταν η λέξη «ελπίδα» που με έκανε να συνεχίζω να προσπαθώ. Και νιώθω ότι είναι πολύ συμβολικό ότι σήμερα αυτή την ξεχωριστή εκδήλωση τη διοργανώνει το Σωματείο ΕΛΠΙΔΑ.  Γιατί όλα όσα είναι σπουδαία στη ζωή απαιτούν πολλή ελπίδα και υποστήριξη.  Και το γεγονός πως μπορούμε να μιλάμε σήμερα για τις προσκλήσεις της μητρότητας και να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας είναι πολύ σπουδαίο!»

Τον συντονισμό του δεύτερου πάνελ έκανε η δημοσιογράφος Ράνια Τραγόμαλλου.

Η εκδήλωση έκλεισε με έναν ιδιαίτερα συγκινητικό τρόπο καθώς η Έλση Δημουλά ανέγνωσε ένα ποίημα της αείμνηστης μητέρας της, κορυφαίας Ελληνίδας ποιήτριας Κικής Δημουλά, με τίτλο «Μητέρα του Κάτω Ορόφου». Πριν από την ανάγνωση του ποιήματος η Έλση Δημουλά είπε συγκινημένη: «Πώς να διαχειριστώ τη συγκίνηση και πώς να ευχαριστήσω την κυρία Βαρδινογιάννη που μου επεφύλαξε αυτή την τιμή της διπλής πρόσκλησης για εμένα και την μητέρα μου, γιατί κάποιες απουσίες είναι παρούσες…».