Έχουν υπάρξει εκλογικές αναμετρήσεις που το αποτέλεσμα κρίνεται πολύ πριν ολοκληρωθεί η καταμέτρηση των ψήφων και ο χαμένος κάνει δηλώσεις αποδοχής του αποτελέσματος, αναγνωρίζοντας την κυριαρχία του αντιπάλου του.
Οι χθεσινές προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ δεν ήταν μια τέτοια περίπτωση. Μετά από αρκετές ώρες αφότου άρχισε η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, ο αγώνας παραμένει αμφίρροπος και μπορεί να μην κριθεί καν σήμερα.
Ο νυν πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, αναδεικνύεται νικητής σε κρίσιμες πολιτείες, εκκρεμούν όμως τα αποτελέσματα σε τρεις ακόμη, που μπορούν να κρίνουν τον τελικό θριαμβευτή. Ήδη, έχει αρχίσει να διαδίδει ότι οι Ρεπουμπλικάνοι κερδίζουν, αλλά οι Δημοκρατικοί προσπαθούν να κλέψουν τη νίκη και απειλεί ότι θα προσφύγει στο Ανώτατο Δικαστήριο.
Ο Τζο Μπάιντεν εμφανίζεται όπως πάντα πιο ψύχραιμος. «Δεν είναι στη δική μου δικαιοδοσία ή στου Ντόναλντ Τραμπ να ανακηρύξει τον νικητή αυτών των εκλογών. Είναι στη δικαιοδοσία των ψηφοφόρων», έγραψε στο Twitter, όταν είχε φανεί ότι το παιχνίδι θα κρινόταν «στον πόντο».
«Αισθανόμαστε ικανοποιημένοι με το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε», έγραψε αμέσως μετά. «Πιστεύουμε ότι είμαστε σε πορεία νίκης σε αυτές τις εκλογές».
Μέχρι στιγμής, μια απλουστευτική εκτίμηση θα ήταν ότι ζούμε «μία από τα ίδια» με τις εκλογές του 2016. Υπάρχει κόσμος που πιστεύει ότι είναι αδιανόητο να βγαίνει ο Τραμπ. Αλλά ο τωρινός του αντίπαλος, όπως και η Χίλαρι Κλίντον, έχει αρκετά «ναι μεν, αλλά…». Παρόλο που σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση συμμετείχαν σημαντικά περισσότεροι ψηφοφόροι, η αυξημένη προσέλευση στις κάλπες δεν ήταν αρκετή για να κρίνει τον νικητή.
Τι μπορεί να κρίνει τον νικητή; Τις τελευταίες δεκαετίες, το κυρίαρχο κριτήριο ήταν η κατάσταση της οικονομίας και ο Τραμπ προσπάθησε να το πάει προς τα κει. «Πηγαίνετε να ψηφίσετε», τουίταρε πριν κλείσουν οι κάλπες. «Υπό τη δική μου διακυβέρνηση, η οικονομία αναπτύσσεται με τον υψηλότερο ρυθμό που υπήρχε ποτέ, στο 33%. Η επόμενη χρονιά θα είναι η καλύτερη οικονομικά χρονιά στην Αμερικάνικη ιστορία!»
Οι αναλυτές, βέβαια, επισημαίνουν ότι αυτοί που ευνοήθηκαν από την οικονομική πολιτική του Τραμπ είναι μια μειοψηφία, που δεν αρκεί για την επανεκλογή του. Αν μπει στην εξίσωση ο παράγοντας «πανδημία», από πλευράς κρουσμάτων και θανάτων στις ΗΠΑ το αποτέλεσμα θα έπρεπε να είναι καταδικαστικό για τον Τραμπ, αλλά δεν είναι. Τι είναι αυτό που τον σώζει;
Φαίνεται ότι εκείνο που πείθει τους ψηφοφόρους του είναι η ηγετική φυσιογνωμία που καταφέρνει να δείχνει. Το γεγονός ότι τους εμπνέει ένα όραμα, που λειτουργεί πέρα από τη λογική.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Μελάνια Τραμπ: Η πρώτη της επαγγελματική φωτογράφιση, στα 16!
Αυτή την αίσθηση οράματος ενέπνεε και ο Μπαράκ Ομπάμα, που είχε τιμηθεί με βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 2009, μόλις οκτώ μήνες αφότου ανέλαβε καθήκοντα, για τις «εξαιρετικές του προσπάθειες για ενδυνάμωση της διεθνούς διπλωματίας και συνεργασίας ανάμεσα στους λαούς», δηλαδή για τις προθέσεις του και όχι το έργο που είχε επιτελέσει.
Αυτή την αίσθηση δεν κατάφερε να εμπνεύσει ούτε η Χίλαρι Κλίντον το 2016 ούτε ο Τζο Μπάιντεν τώρα. Είναι σαν να βρέθηκαν υποψήφιοι όχι γιατί είχαν την ανάλογη δυναμική αλλά γιατί το κόμμα τους το χρωστούσε.
Το γεγονός, βέβαια, ότι στην περίπτωση Τραμπ η ηγετική φυσιογνωμία δεν ταυτίζεται με το φιλειρηνικό πνεύμα αλλά με το τεράστιο «εγώ» του, σημαίνει ότι η «Μεγάλη Αμερική» του ενός είναι πολύ διαφορετική από του άλλου.
Κεντρική φωτογραφία: David McNew/Getty Images/Ideal Image
