Η Υβόννη Μπόσνιακ έχει δημιουργήσει τη δική της, όμορφη οικογένεια, με τον Αντώνη Ρέμο. Το αγαπημένο και ταιριαστό ζευγάρι γνωρίστηκε το καλοκαίρι του 2010. Από τότε έζησαν έναν μεγάλο έρωτα που έγινε μία δυνατή αγάπη που τους οδήγησε στα σκαλιά της εκκλησίας.
Η Υβόννη μιλώντας για τη σχέση της με τον Αντώνη έχει δηλώσει ότι βρέθηκε στην Ελλάδα για δουλειά. Θα έμενε δύο εβδομάδες αλλά η γνωριμία της με τον άντρα που έμελλε να γίνει σύζυγος και πατέρας άλλαξε τα σχέδιά της.
“Ο Αντώνης είναι το σπίτι μου. Όταν γνωριστήκαμε μιλούσαμε Γερμανικά και Αγγλικά, όλα μαζί. Τον γνώρισα και τον αγάπησα από την πρώτη στιγμή σαν άνθρωπο. Με κατάλαβε αμέσως, χωρίς να πούμε κάτι, αυτό είναι όμορφο. Μετά τον ερωτεύτηκα απότομα, δεν πέρασε καιρός, δυο μήνες μετά τη γνωριμία μας μέσα σε κοινή παρέα. Έχει πάρα πολύ χιούμορ…».
Με αυτά τα λόγια περιγράφει τη γνωριμία, τη σχέση και την συνύπαρξη που ολοκληρώθηκε, ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου το 2015, με την έλευση της μικρής Ελένης, της κόρης τους που ήταν και παραμένει “ο μεγάλος έρωτας και των δύο”.
H περήφανη μαμά μοιράζεται την χαρά και τον ενθουσιασμό της για τον μικρό της άγγελο μέσω των social media και οι φωτογραφίες της μικρής Ελένης υποδηλώνουν την τρυφερότητα και την μεγάλη αδυναμία που της έχει η μαμά της.
Η πιο πρόσφατη είναι “ο ύπνος της γοργόνας”, όπως γράφει η Υβόννη στη λεζάντα. Η οικογένεια περνά όμορφες καλοκαιρινές στιγμές και η περήφανη μαμά μοιράζεται την αγάπη της στα social media.
Η τρυφερή ανάρτηση και οι όμορφες λέξεις
Με αφορμή τα γενέθλια της Ελένης η μαμά της είχε ποστάρει αυτή την τόσο όμορφη φωτογραφία και είχε γράψει, μεταξύ άλλων:
“Κάτι που θέλω να μοιραστώ με τις μαμάδες του κόσμου… Άλλη μια φορά…Από τη στιγμή που σε κράτησα στην αγκαλιά μου για πρώτη φορά δεν ήμουν ποτέ ξανά ο άνθωπος που ήμουν...και κάποιες φορές που έλειπε ο παλιός μου εαυτός. Όταν είχα χρόνο και ελευθερία και δεν υπήρχε τίποτα τόσο σημαντικό και ξεχωριστό για να το νοιάζομαιόσο εσύ όταν ήρθες στην ζωή μου.
Ήμουν κουρασμένη, όπως δεν είχα υπάρξει ποτέ. Κάθε μέρα μου φαινόταν ίδια, ένας κύκλος που δεν τελείωνε ποτέ… γεμάτος ευθύνες. Να σε ταϊζω, να αγχώνομαι για να φας, να σου αλλάζω πάνες.
Να κλαις και να μην ξέρω πώς να σε ηρεμήσω. Να κάνω τα πάντα για να μη γκρινιάζεις. Παλεύοντας τη νύχτα για να σε βάλω για ύπνο. Να ξυπνάς το βράδυ, να θέλεις να μου μιλήσεις και εγώ να είμαι τόσο κουρασμένη. Μου φαινόταν σαν να μην έκλεινε ποτέ αυτός ο κύκλος. Όμως για τα πάντα υπάρχει η τελευταία φορά.
Θα έρθει η μέρα που θα σε ταϊσω για τελευταία φορά, που θα σε κοιμίσω, που θα σε κουβαλήσω στην αγκαλιά μου.
Θα έρθει το βράδυ που θα σου λούσω τα μαλλάκια και την άλλη μέρα θα θέλεις να το κάνεις μόνη σου…
Θα έρθει η νύχτα που θα έρθεις στο κρεβατάκι μας για αγκαλίτσες και θα είναι η τελευταία φορά που θα με ξυπνήσεις έτσι.
Μια μέρα θα σε πάω στο σχολείο, θα μου δώσεις ένα φιλί και την άλλη μέρα θα θέλεις να πας με τις φίλες σου και δεν θα με φιλήσεις ποτέ ξανά έξω από το σχολείο.
Κοριτσάκι μου θα έρθει η μέρα που θα τρέξεις με ανοιχτά τα χέρια σου στην αγκαλιά μου και θα είναι και αυτή η τελευταία φορά (….)
Όσο έχω τον χρόνο να ζήσω αυτές τις στιγμές θα έχω στο μυαλό μου ότι αυτές μπορεί να περάσουν τόσο γρήγορα γιατί θα είναι τόσο πολύτιμες που θα θέλω να τις ξαναζήσω.
Μόνο για μία ακόμη φορά στην ζωή μου…για τελευταία φορά.
Σ αγαπώ Ελένη μου, ψυχούλα μου όμορφη”.