Ο μικρός Σταύρος όμως έχει αρχίσει να μαθαίνει και τις νότες στο πιάνο. Μάλιστα παίρνει θέση, όπως τον βολεύει, άλλοτε καθιστός, άλλοτε γονατιστός στο σκαμπώ και όχι μόνον παίζει τις νότες αλλά τις λέει κιόλας όσο πιο μελωδικά γίνεται.
Ο πατέρας του κρατώντας στην αγκαλιά του και την Ιζόλδη τον παρακολοθούν ενώ η Ηρώ Σαϊα, υποστηρικτική όπως πάντα, τον ακολουθεί και καταγράφει κάθε στιγμή των παιδιών.
Γιατί τα μικρά είναι παιδιά με προσωπικότητα που θέλουν να δοκιμάζουν τα όριά τους- τις προάλλες που είχε καλό καιρό έκαναν ακόμα και μπάνιο στη θάλασσα- ενώ τους αρέσουν οι εξορμήσεις και οι ανακαλύψεις στις παιδικές χαρές, στα πάρκα, αλλά και στην εξοχή όταν πηγαίνουν στο σπίτι τους, στην Αίγινα. Τα δυο τους είναι πολύ ταιριαστή παρέα και δεν αφήνουν στιγμή τους χωρίς παιχνίδι.
Επίσης, δεν είναι λίγες οι φορές που παρακολουθούν βιντεοσκοπημένες συναυλίες του πατέρα τους, με τον μικρό Σταύρο να αναλαμβάνει και ρόλο μαέστρου.
Λογικό, τα παιδιά ό,τι βλέπουν μιμούνται και υιοθετούν. Και είναι πράγματι σπουδαίο σε τόσο μικρή ηλικία να ξέρουν να ακούν καλή μουσική, διαφορετικών ειδών, να ανοίγει το μυαλό τους και να ζωηρεύει η φαντασία τους.
