«Το Μπρατσάκι του Φοίβου», της Μαρκέλλας Γιαννάτου
Εικονογράφηση: Δημήτρης Βλάχος
Εκδόσεις: ΠΕΔΙΟ
Τα παιδιά πηγαίνουν για ύπνο μια συγκεκριμένη ώρα, γύρω στις οχτώ. Άντε καλά, στις εννιά! Όλοι το ξέρουν αυτό. Εκείνο, όμως, που δεν ξέρουν όλοι είναι το πώς τα παίρνει ο ύπνος, ποιος είναι τέλος πάντων αυτός ο ύπνος, τι ακριβώς κάνει και τι συμβαίνει όταν τα βλέφαρα των μικρών παιδιών δεν λένε να κλείσουν. Το όμορφο βιβλίο της Μαρκέλλας Γιαννάτου αφηγείται την ιστορία του μικρού Φοίβου, που φοβάται να κοιμηθεί γιατί νομίζει πως κάτω από το κρεβάτι του υπάρχει ένα μεγάλο τέρας. Πώς θα καταφέρει να αποβάλει τον φόβο του;
Ακριβώς αυτό αναλαμβάνει το Μπρατσάκι Μπιπ, μοναδική αποστολή του οποίου είναι να κλείνει τα βλέφαρα του Φοίβου κάθε βράδυ. Υπάρχουν εκατομμύρια παρόμοια μικροσκοπικά πλασματάκια, Μπρατσάκια, δηλαδή, που το καθένα έχει ευθύνη για ένα μόνο παιδάκι, και πρέπει να του κατεβάζει τα βλέφαρα τη συγκεκριμένη ώρα κάθε βράδυ. «Και να θυμάστε: Αν ποτέ παρουσιαστεί πραγματικός κίνδυνος, το δικό σας Μπρατσάκι θα βρίσκεται κάπου εκεί κοντά να σας βοηθήσει».
Το Μπρατσάκι του Φοίβου είναι μια τρυφερή ιστορία που εξάπτει τη φαντασία των παιδιών για τον μαγικό κόσμο της νύχτας και τους μαθαίνει τη σημασία που έχει ο ύπνος για τη ζωή τους. Ο ευαίσθητος λόγος της Μαρκέλλας Γιαννάτου συναντιέται με την εμπνευσμένη εικονογράφηση του Δημήτρη Βλάχου, δημιουργώντας ένα γοητευτικό βιβλίο που θα αγαπήσουν τα παιδιά και οι γονείς τους.
Η Μαρκέλλα Αφροδίτη Γιαννάτου μεγάλωσε στην Κέρκυρα. Σπούδασε υποκριτική στην Αθήνα και φιλοσοφία στη Ρώμη. Από το 2005 εργάζεται ως ηθοποιός στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Της αρέσει να ακούει και να λέει ιστορίες. Αυτή είναι η πρώτη της απόπειρα να γράψει μια ιστορία.
Ο Δημήτρης Βλάχος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κέρκυρα. Σπούδασε Fine Arts and Design / Cartoons and Comics στην Αθήνα. Το 2009 κέρδισε το πρώτο βραβείο νέων καλλιτεχνών στον 9ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Κόμικς του περιοδικού 9. Από τότε δεν έχει σταματήσει να ζωγραφίζει. 
«Ο επαναστάτης με το ποδήλατο», του Mempo Giardinelli
Μετάφραση: Αλέξανδρος Ηλιόπουλος
Εκδόσεις: ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
«Περισσότερα από τριάντα χρόνια μετά, μπορώ να το πω: αυτό το βιβλίο είναι μια απολύτως ελεύθερη εκδοχή της στρατιωτικής και προσωπικής ζωής του δον Χουάν Μπαρτολομέ Αραούχο, ο οποίος τη διηγήθηκε πρώτα στον πατέρα μου και έπειτα σε εμένα». Μέμπο Τζαρντινέλι, Ρεσιστένσια, 2012.
«Ο επαναστάτης με το ποδήλατο» είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Αργεντινού συγγραφέα και ακαδημαϊκού Μέμπο Τζαρντινέλι, μιας από τις σημαντικότερες φωνές της λατινοαμερικανικής λογοτεχνίας. Είναι ένα θρυλικό μυθιστόρημα που έχει γνωρίσει πολυάριθμες εκδόσεις και κυκλοφορεί για πρώτη φορά στη χώρα μας από τις εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα». Αφηγείται την πραγματική ιστορία ενός ανθρώπου που δεν επέτρεψε ποτέ να τον καταβάλουν οι αποτυχίες και που ποτέ δεν έσβησε μέσα του η ελπίδα ότι η φλόγα της επανάστασης θα άναβε ξανά στην τόσο βασανισμένη χώρα του, την Παραγουάη.
Η προσωπική και οικογενειακή ζωή του κεντρικού ήρωα Χουάν Μπαρτολομέ Γαΐτε (Μπαρτόλο), πρώην αξιωματικού του στρατού της Παραγουάης, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη μοίρα της πατρίδας του. Σαν ένα ζωντανό αρχείο μνήμης, στη ζωή του πρωταγωνιστή καταγράφονται και αναβιώνουν σκοτεινές πτυχές της νεότερης ιστορίας της χώρας, από το συλλογικό τραύμα που προκάλεσε η συντριπτική ήττα του 1870 στον πιο αιματηρό πόλεμο της Λατινικής Αμερικής, δηλαδή τον Πόλεμο της Τριπλής Συμμαχίας με τη Βραζιλία, την Αργεντινή και την Ουρουγουάη, μέχρι τις στρατιωτικές κυβερνήσεις και τα πραξικοπήματα, τις αποτυχημένες απόπειρες για δημοκρατική αλλαγή και την τριακονταπενταετή δικτατορία του Αλφρέδο Στρέσνερ (1954-1989).
«Ο επαναστάτης με το ποδήλατο» εκδόθηκε εννέα χρόνια πριν από την ανατροπή του Στρέσνερ και κυκλοφορούσε ευρέως στη χώρα, πλην όμως κρυφά. Χωρίς να τον έχει κατηχήσει κανείς σε κάποια ιδεολογία, ο Μπαρτόλο είναι πάντα «με αυτούς που σκέφτονταν τον κόσμο, που ζητούσαν περισσότερη πραγματική άσκηση δικαιωμάτων, περισσότερη ελευθερία, περισσότερη δικαιοσύνη». Ένας «δημοκράτης αντιφασίστας», σύμφωνα με τον ίδιο.
Ο επαναστάτης Μπαρτόλο έχει γνωρίσει καλά τις φυλακές της Παραγουάης και της Αργεντινής, αλλά και τις απόπειρες να τον βγάλουν από τη μέση και, το χειρότερο, τον θάνατο ενός από τα επτά παιδιά του, όταν ο μικρός Μαρσελίνο άνοιξε τον φάκελο με τα εκρηκτικά που οι πρά κτορες του Στρέσνερ είχαν στείλει με στόχο τον πατέρα του. Ο ίδιος, αποφασισμένος να μη διευκολύνει το έργο τους, είναι πάντα προσεκτικός, ειδικά όταν κινείται με το ποδήλατό του, με το οποίο είναι τόσο δεμένος. «Η πιο ανεξίτηλη ανάμνησή μου είναι συνδεδεμένη με ένα ποδήλατο», λέει. Αφοσιωμένος στο όραμα για έναν καλύτερο και δίκαιο κόσμο, ο ήρωας εκεί στο Τσάκο, στα βόρεια σύνορα της Αργεντινής, όπου ζει εξόριστος με την οικογένειά του και ασχολείται με την παραγωγή τούβλων για τα προς το ζην, περιμένει πάντα τους ανθρώπους του που θα τον καλέσουν «να ηγηθεί και πάλι ενός επαναστατικού κινήματος». Γιατί «η επανάσταση πάντα ξαναγεννιέται».
Ο χαρισματικός Μέμπο Τζαρντινέλι φωτίζει σημαντικά πολιτικά γεγονότα με αναπάντεχα γλαφυρό τρόπο, δονκιχωτικό ρομαντισμό, αλλά και απαράμιλλο χιούμορ που συνεπαίρνουν τον αναγνώστη. Χωρίς ούτε μια περιττή λέξη στο μεστό κείμενό του, με μια αριστοτεχνική συνομιλία ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν, στο προσωπικό και στο συλλογικό, παρουσιάζει ένα σπουδαίο δείγμα αφηγηματικής τέχνης.
Έργο αναφοράς, «Ο επαναστάτης με το ποδήλατο» φέρει τα χαρακτηριστικά στοιχεία ενός κλασικού λατινοαμερικανικού μυθιστορήματος και της παράδοσης του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, που καταφέρνει να παραμένει σύγχρονο σχεδόν σαράντα χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση, το 1980. 
«Γιατί με αφορά η τέχνη, οι πολλές διαστάσεις της και πως αξιοποιείται στη ζωή μας».
Επιμέλεια: Μαρία Αθανασέσκου
Εξώφυλλο: Άγγελος Παπαδόπουλος
Εκδόσεις: ΗΔΥΕΠΕΙΑ
Το βιβλίο αυτό επιχειρεί να παρουσιάσει μερικές από τις πτυχές και τα πρόσωπα της τέχνης, καθώς και δρόμους με τους οποίους μπορεί να αξιοποιηθεί στη ζωή μας. Απευθύνεται σε όσους την αγαπούν ή θέλουν να τη γνωρίσουν, σε ανθρώπους που εργάζονται με παιδιά ή έχουν παιδιά στον κύκλο τους, σε γονείς, εκπαιδευτικούς της γενικής και ειδικής αγωγής, σε ένα ευρύ φάσμα αναγνωστών που σελίδα τη σελίδα θα προχωρούν όλο και πιο βαθιά στον πολύχρωμο και μυρωδάτο κήπο των συναισθημάτων, των δυνατοτήτων, της δύναμης που η τέχνη μπορεί να μας ενσταλάξει.
Είναι καρπός της σύμπραξης πολλών, ομοϊδεατών συγγραφέων, αποτέλεσμα τριβής και σχέσης με την τέχνη επί πολλά χρόνια, είναι το καταστάλαγμα της διδακτικής εμπειρίας μας σε σχολικές αίθουσες, πανεπιστημιακά αμφιθέατρα, σε κέντρα επιμόρφωσης, της σχέσης μας με την τέχνη σε προσωπικό και όχι απλά επαγγελματικό επίπεδο. Είναι αποτέλεσμα των ωρών σιωπής περιμένοντας την έμπνευση, της έντασης και της έκρηξης της συναυλίας, της στοχαστικότητας μιας παράστασης, των αμέτρητων κλικ πριν μια καλή φωτογραφία, των διαδρομών πάνω στον καμβά, του χτύπου πάνω στην πέτρα για το πλάσιμο μιας μορφής. Στο βιβλίο έχουν γράψει επαγγελματίες και ερασιτέχνες καλλιτέχνες και επιστήμονες καταθέτοντας τη γνώση και την εμπειρία τους.
Μέσα από αυτή την απόπειρα οι συγγραφείς καταγράφουν μερικές μόνο από τις πολλές εκφάνσεις της τέχνης. 
«Το πολύχρωμο παιδί», του Νίκου Μιχαλόπουλου
Εικόνες: Μιχάλης Λουκιανός
Εκδόσεις: ΑΓΚΥΡΑ
Ένας ήρωας για όλους…
Πόσο διαφορετικός ήταν απ’ όλους αυτούς ή πόσο ίδιος ήταν τελικά μ’ αυτούς; Στο σώμα του τους έκλεινε όλους. Στηριζόταν σε μαύρα πόδια, δούλευε με κίτρινα χέρια, ανέπνεε σε κόκκινο σώμα, μιλούσε και γελούσε με το λευκό του πρόσωπο.
Τώρα ήταν όλοι μαζί, ο ένας δίπλα στον άλλο. Ένας πολύχρωμος ανάμεσα σε μονόχρωμους ανθρώπους, που όμως είχαν τα χρώματά του. Τελικά δεν ήταν και τόσο διαφορετικός, αλλά κι αν ήταν, σίγουρα αυτό δεν ήταν τόσο κακό! Ποιος μπορεί άλλωστε να αρνηθεί ότι ο κόσμος μας είναι πιο όμορφος όταν μπορεί να είναι φτιαγμένος με πολλά χρώματα;
Μια ιστορία που μιλά για τον σεβασμό απέναντι στη διαφορετικότητα, την αξία της ειρήνης και της φιλίας, καθώς και για την ανάγκη να μάθουμε όλοι να αντιμετωπίζουμε τους φόβους μας. 
«ΑΒΑΡΙΕΣ», της Σοφίας Τσίπα
Ποιητική συλλογή
Εκδόσεις: MOMENTUM 2020
Στην τρίτη ποιητική συλλογή της η Σοφία Τσίπα, ακολουθώντας και πάλι τη φόρμα του ομοιοκατάληκτου στίχου, μέσα από μια διαδικασία ζύμωσης με ιδέες και στίχους, παλεύοντας με τους φθόγγους και τα συναισθήματα, βρίσκει τη σωστή σειρά να τοποθετήσει τις λέξεις στο χαρτί και να μιλήσει με αντισυμβατικό τρόπο, για όλα όσα θάβουμε μέσα μας κι ύστερα από λίγο καιρό επιστέφουν.
Εσωτερικές και κοινωνικές συγκρούσεις, λάθη και σωστά, το δίκαιο αλλά και το άδικο της ζωής μας περνούν μέσα από την μελάνη της Σοφίας Τσίπα άλλοτε με άκρατο λυρισμό και άλλοτε ωμά, σκληρά, δηκτικά. Ο έρωτας ως παρουσία αλλά και ως απώλεια, ο θάνατος, η μοναξιά αλλά και το παρήγορο «μαζί», οι κοινωνικές και εργασιακές συνθήκες στις οποίες όλοι είμαστε δεμένοι, οι αβαρίες της ζωής μας… Μα πρώτα και πάνω από όλα, στους στίχους της ζουν οι άνθρωποι: Η ανθρώπινη συνθήκη ως μέτρο των πάντων.
