O Λαυρέντης Μαχαιρίτσας ήταν ένας δημιουργικός, ροκ και αστείρευτος μουσικός. Ένας άνθρωπος γεμάτος εκπλήξεις, αγάπη και μουσική. Είχε ένα σπουδαίο ταλέντο και πολλούς φίλους με τους οποίους δημιουργούσε τραγούδια γεμάτα με συγκίνηση και κέφι.
Το «Ψέμα στο Ψέμα» είναι ο ακυκλοφόρητος δίσκος του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, τα τελευταία του τραγούδια που είναι πλέον διαθέσιμα για να αναδείξουν- για μία ακόμη φορά τη γοητεία και την αξία του δημιουργού τους. 
11 καινούρια τραγούδια και η προσωπική ματιά του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα στο «Ο Κυρ Παντελής» του Πάνου Τζαβέλα. Και αυτή την φορά «ο Λαυρέντης της καρδιάς μας» μαζεύει μία παρέα και φτιάχνει ένα μουσικό δώρο που η αξία του δεν μετριέται. Ο Θανάσης Γκαϋφίλλιας έρχεται από την Κομοτηνή και φέρνει 2 τραγούδια του, το ένα σε στίχους του Αντώνη Παπαϊωάννου, που ανοίγουν και κλείνουν το δίσκο. Όπως μοιράστηκαν στην σκηνή στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο την χρονιά που πέρασε, έτσι κι εδώ. Το «Κι όλο σερφάρω» το τραγούδι του Θανάση Γκαϋφίλλια που ανοίγει τον δίσκο, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας το μοιράζεται με τον Νίκο Πορτοκάλογλου. Ο Πόλυς Κυριάκου πετάει από τη Νέα Υόρκη στην Αθήνα και φτιάχνουν ένα τραγούδι με τον Λαυρέντη. Ο Γιάννης Προεαστάκης από την εποχή του «Σε στυλ να μην ξεχνιόμαστε» ξανασυναντάει τον Λαυρέντη και μοιράζονται ουσιαστικά αυτόν τον δίσκο. 5 τραγούδια τα 3 από αυτά μαζί με την Κέλλη Σταμουλάκη. Και η παρέα σε αυτά τα τραγούδια μεγαλώνει κι άλλο. Η Μιρέλλα Πάχου και ο Πασχάλης Τσαρούχας βάζουν φωνή και ψυχή και τραγουδούν μαζί με τον Λαυρέντη από ένα τραγούδι ο καθένας. Ο Γιάννης Κυφωνίδης γράφει τους στίχους και ο Μίλτος Πασχαλίδης κλείνει την παρέα των ερμηνευτών και φίλων που συμμετέχουν.
Τον δίσκο συμπληρώνει στιχουργικά και ένας ακόμα μεγάλος απών και πάντα παρών. Και ίσως να είναι αυτό το μεγαλύτερο δώρο που μας αφήνει ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας. Η τελευταία του δισκογραφική συνάντηση με τον Μάνο Ελευθερίου.
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας περιγράφει την ζωή του
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας είχε παραχωρήσει μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο κανάλι ΡΙΚ και τον Τάσο Τρύφωνος:
Τι κατάφερε στη μουσική;
«Εντάξει, ούτε τη «Συννεφιασμένη Κυριακή» έγραψα, ούτε το «Σ΄ ακολουθώ», αλλά έκανα δέκα τραγούδια καλά. Το θέμα είναι τα τραγούδια να κρατάνε στο χρόνο».
Ήμουν ατίθασος και τεμπέλης
«Οι πολλές δουλειές που έχω κάνει, μου δείχνουν ότι αν δεν ήμουν τόσο τυχερός άνθρωπος να μπορώ να ζήσω από αυτό που γούσταρα και το έβλεπα σαν χαβαλέ – εντάξει, δεν ήμουν μόνο τυχερός, ήταν και το γονίδιο, ο πατέρας μου ήταν διευθυντής στην κρατική ορχήστρα- αλλά αν δεν μου είχαν έρθει τα πράγματα τόσο βολικά, θα την είχα πάρα πολύ άσχημα… Ήμουν πολύ ατίθασος και πολύ τεμπέλης».
Για την κόρη του
«Το μόνο που υπάρχει ως χαραμάδα αισιοδοξίας είναι τα παιδιά. Τα πράγματα είναι πολύ ζοφερά, οργουελική κατάσταση».
Οι χαρές στη δουλειά, οι πίκρες στη ζωή
«Στη δουλειά είχα πολλές χαρές, στη ζωή μου πολλές πίκρες. Πέθανε ο πατέρας μου-ήταν 36 ετών- όταν εγώ ήμουν 12. Μετά σκοτώθηκε ο αδελφός μου σε ηλικία 46 χρονών- με μοτοσυκλέτα. Ήμουν πάνω στα καλύτερά μου, είχαμε βγάλει το «Διδυμότειχο Μπλουζ». Μετά χάσαμε ένα παιδί, είχε χάσει η γυναίκα μου, είχε μια κόρη από τον πρώτο της γάμο, η οποία σκοτώθηκε, ζούσε μαζί μου, πρόγονή μου ήταν. Γίνανε διάφορα, δεν θέλω να βγάζω και τη ζωή μου. Δεν θέλω ούτε να με μισούν ούτε να με λυπούνται. Δεν κατάλαβαν ούτε ότι παντρεύτηκα. Όταν παντρεύτηκα δεν το ήξερε κανείς. Ήμασταν εμείς, ο παπάς και ο Τσακνής που μας πάντρεψε.
Τα αγαπημένα του τραγούδια
Το «Πόσο σε θέλω» για την ανταπόκριση του κόσμου, από την ώρα που το πρωτοπαίξαμε. Στο Λυκαβηττό με τους Τερμίτες. Και «Τα μάτια» γιατί το έγραψα για τη μικρή.
Από το Σταύρο Θεοφάνους
