Με μεγάλη επιτυχία συνεχίζονται στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά οι παραστάσεις του έργου «Πόλεμος και Ειρήνη» του Λέοντος Τολστόι σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη, πραγματοποιώντας συνεχόμενα sold out.
150 χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση (1869), αλλά και 200 χρόνια από την καταληκτική ημερομηνία των γεγονότων που διαδραματίζονται στις σελίδες του (1820), ένας εκλεκτός θίασος πρωταγωνιστών ενσαρκώνει επί σκηνής το σημαντικότερο μυθιστόρημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
O Κώστας Καζάκος είναι ο Στρατηγός Κουτούζωφ ενώ δίπλα του πρωταγωνιστούν ηθοποιοί άξιοι λόγου εξαιτίας αληθινού ταλέντου. Οι Γεράσιμος Γεννατάς, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Τζένη Κόλλια, Νεφέλη Κουρή, Κωνσταντίνος Μπιμπής, Κώστας Νικούλι, Ρούλα Πατεράκη, Βασιλική Τρουφάκου, Ανδρέας Κανελλόπουλος και η Εστέλλα Κοπάνου δίνουν ανάσες ζωής στους ήρωες ενός έργου που κουβαλάει ιστορία. 
Με όχημα τα γεγονότα που έλαβαν χώρα επί ρωσικού εδάφους μεταξύ 1805 και 1820 και έχουν ως επίκεντρο την επίδραση της γαλλικής εισβολής στην Τσαρική Ρωσία, ο Λέων Τολστόι πραγματοποιεί μια ανεπανάληπτη, μια οικουμενική σκιαγράφηση της ανθρώπινης ψυχής.
Φέρνοντας στο προσκήνιο τα πάθη της ρωσικής αριστοκρατίας την εποχή της Ναπολεόντειας κυριαρχίας, ο Τολστόι φωτίζει λεπτό προς λεπτό και με κάθε λεπτομέρεια το πέρασμα των ανθρώπων από τη φρίκη του πολέμου στη θαλπωρή της ειρήνης και από το φως του έρωτα στο σκοτάδι και την αποδοχή του θανάτου.
Για να εξυμνήσει, συγκινημένος, τη γενναιότητα, την ομορφιά, τη δύναμη ψυχής, τη στρατηγική ευφυΐα και το υψηλό φρόνημα ενός ολόκληρου λαού. 
Λίγα λόγια για το «Πόλεμος και Ειρήνη»
«Ο πιο ισχυρός, ο πιο αδιάρρηκτος, ο πιο αβάσταχτος κι ο πιο σταθερός δεσμός που μας συνδέει με τους συνανθρώπους μας είναι αυτό που ονομάζουμε «εξουσία». Η εξουσία, με το βαθύτερο νόημα, δεν είναι παρά έκφραση της πιο μεγάλης εξάρτησης του ενός απέναντι στον άλλον. Είναι πολύ δύσκολο να καθορίσει κανείς τα όρια της περιοχής μεταξύ ελευθερίας και αναγκαιότητας κι ο καθορισμός αυτού του ορόσημου αποτελεί το θεμελιώδες πρόβλημα της ψυχολογίας.»
Λέων Τολστόι
Το «Πόλεμος και Ειρήνη» αποτελεί έργο επικής διάστασης και θεωρείται ως ένα από τα πιο σημαντικά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Στους 4 τόμους του και στις συνολικά 1.600 σελίδες του, μέσα από αναρίθμητά κεφάλαια και πρόσωπα, ο Λέων Τολστόι σκιαγραφεί με κάθε λεπτομέρεια τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν κατά τη διάρκεια της γαλλικής εισβολής στη Ρωσία, περιγράφοντας τον αντίκτυπο της εποχής του Ναπολέοντα στην τσαρική κοινωνία, μέσα από τις ζωές πέντε ρωσικών αριστοκρατικών οικογενειών.
Ο Τολστόι το δούλεψε από το 1863 ως το 1869. Αρχικά σκόπευε να γράψει ένα μυθιστόρημα γύρω από τους «Δεκεμβριστές» που η ρωσική κυβέρνηση τους επέτρεψε μόλις το 1856 να επιστρέψουν από την εξορία. Για να το γράψει όμως έπρεπε να γυρίσει πίσω χρονικά, στην εποχή που εκδηλώθηκε η στάση των Δεκεμβριστών, δηλαδή στο 1825. Για να αποδώσει, δε, καλύτερα την ψυχολογία των κεντρικών ηρώων, έπρεπε να πάει ακόμα πιο πίσω και να φτάσει στον πόλεμο του 1812, κατά του Ναπολέοντα. Στη διάρκεια, λοιπόν, αυτής της συγγραφικής πορείας αναγκάστηκε να αλλάξει όλη τη σύλληψη του έργου του, κυριαρχώντας τελικά μέσα του περισσότερο το ενδιαφέρον για την εποχή της ναπολεόντειας εισβολής.
Το μυθιστόρημα εκδόθηκε για πρώτη φορά στο σύνολό του το 1869 και κατέλαβε την πρώτη θέση στον κατάλογο των πρώτων σε πωλήσεις βιβλίων στην τότε Ρωσία. Τμήματα του είχαν δημοσιευτεί προηγουμένως σε συνέχειες στο ρωσικό περιοδικό «Russkiy Vestink» μεταξύ 1865 και 1867, υπό τον τίτλο «Η χρονιά του 1805».
Αξίζει να σημειωθεί ότι μεγάλα τμήματα του έργου, ειδικά στα τελευταία κεφάλαια, αποτελούν φιλοσοφική συζήτηση, παρά αφήγηση. Και ότι ο ψυχικός κόσμος κάθε ήρωα αποκαλύπτεται σε συσχετισμό με τον ψυχικό κόσμο του ίδιο του λαού και με ξεκάθαρη σαφήνεια της θέσης του ήρωα πάνω στα ιστορικά και κοινωνικά προβλήματα της Ρωσίας.
Τέλος, ο Λέων Τολστόι στο μνημειώδες αυτό έργο, αποτυπώνει χωρίς περιστροφές έναν πρωτοφανή για την εποχή ρεαλισμό των ηρώων, εξηγώντας τον μηδαμινό ρόλο που παίζουν στην εξέλιξη των ιστορικών γεγονότων, αυτοί που αποκαλούνται «μεγάλοι άνδρες».
