Ο Μπόνο, ο τραγουδιστής των U2, γιορτάζει τα γενέθλιά του γράφοντας γράμματα θαυμασμού και αγάπης. Είναι γράμματα που υπογράφει- ως θαυμαστής- και απευθύνονται στους μουσικούς του ήρωες. Από τους Μπιτλς μέχρι την Μπιγιόνσε και την Μπίλι Έλις.
«Αυτά είναι κάποια τραγούδια που έσωσαν τη ζωή μου. Αυτά, χωρίς τα οποία δεν θα μπορούσα να ζήσω… αυτά που με έφεραν από εκεί έως εδώ, από το μηδέν στα 60… μέσα απ’ όλους τους μπελάδες, όλων των ειδών τα προβλήματα, από τα σοβαρά ως τα χαζά… και τη χαρά, κυρίως τη χαρά», γράφει και συνεχίζει, «θέλω να ευχαριστήσω τους καλλιτέχνες και τον καθένα που βοήθησε στο να γίνουν. Το ίδιο έκαναν για μένα… γράφω ένα “fan letter” να συνοδεύσω το κάθε τραγούδι και να προσπαθήσω να εξηγήσω τη γοητεία που ασκούν πάνω μου».
Η επιλογή των τραγουδιών έγινε προσεκτικά και με μεγάλη αγάπη. Ο Μπόνο διάλεξε και παρουσίασε το «Heartbreak Hotel» του Έλβις Πρίσλεϊ γράφοντας στο ξεκίνημα της επιστολής του: «Αγαπητή Πρισίλα, Λίζα Μαρί… Είναι δύσκολο να υπερβάλει κανείς για τον ρόλο που έπαιξε ο Έλβις στη ζωή των Αμερικανών. Είναι δύσκολο να υπερβάλεις για τον ρόλο που ο Έλβις έπαιξε στη ζωή μου… κι είμαι Ιρλανδός».
Διαλέγει το «People Have the Power» και απευθύνεται στην Πάτι Σμιθ τονίζοντας «Πολυαγαπημένη Πάτι… Υπάρχουν πολλές τελετουργίες να διαλέξει ένας περφόρμερ για να του δώσουν τη δύναμη που θα μεταδώσει στο κοινό του… να πιστέψει ότι απόψε μπορεί να είναι η καλύτερη βραδιά της ζωής μας, στ’ αλήθεια!. Είσαι το ναρκωτικό που προτιμώ. Είτε διαβάζω ένα ιερό κείμενο είτε μου υπενθυμίζω πώς να είμαι μέσα στο σώμα σου πάνω στη σκηνή, συνεχώς αναφέρομαι σ’ εσένα».
«Αγαπητοί Τζον, Στιβ, Πολ και Γκλεν.Δεν νομίζω ότι υπήρξε ποτέ στη δισκογραφία καλύτερη ροκ εντ ρολ μπάντα» γράφει για τους Sex Pistols για το τραγούδι τους «Anarchy in the U.K» και τονίζει «Ο πρώτος στίχος “Είμαι ένας Αντίχριστος”… ήταν βαρύς να τον χωνέψω αλλά, και πάλι, η οικογένειά μου έλεγε το ίδιο για μένα».
Γράφει και στην βασίλισσα της ποπ, την Μαντόνα, έχοντας διαλέξει το τραγούδι της «Ray of Light»: «Πολυαγαπημένη M. Αυτό το τραγούδι ήταν η προπέλα για πολλά ξενύχτια μακριά απ’ το σπίτι… και βεβαίως οι μέρες μας είναι καλύτερες λόγω τέτοιων εξορμήσεων. Αυτό που σταθερά μ’ ενθουσιάζει στη δουλειά σου δεν είναι η φωταύγεια, οι άγριες περσόνες, ο φεμινισμός, ο σεξουαλικός ακτιβισμός… είναι η τέχνη του τραγουδοποιού».
