Ένας κινηματογράφος που τον απολαμβάνεις από το αυτοκίνητό σου. Το «drive in»… σινεμά επιστρέφει στην Αθήνα μετά από αρκετές δεκαετίες που είχε σταματήσει να ψυχαγωγεί τους θεατές της 7ης τέχνης.

Η μεγάλη οθόνη των ονείρων, οι αγαπημένες ταινίες και τα πολλά παρκαρισμένα αυτοκίνητα είναι ένα όνειρο που ζωντανεύει από την αρχή για τους λάτρεις του «κινηματογράφου αυτοκινήτων».

Το  «Αθενς Ντράιβ-Ιν» είναι η σελίδα που εμφανίστηκε online και ξεκίνησε να μετρά  αντίστροφα. 18 ημέρες απομένουν μέχρι την 1η Ιουνίου. Τότε που, σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού, θα επιτραπεί η λειτουργία των θερινών κινηματογράφων.

«Θέλετε να ζήσετε πρώτοι την εμπειρία του Athens Drive In Cinema;», αναρωτιέται το αναπάντεχο διαδυκτιακό… μήνυμα.

Περισσότερες πληροφορίες δεν έχουν γίνει γνωστές και αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον να επιβεβαιωθεί η είδηση και την 1η Ιουνίου να καταφέρουν όλοι όσοι το επιθυμούν να παρκάρουν το αυτοκίνητό τους σε ένα μεγάλο χώρο όπου τα όνειρα και η ξεγνοιασιά επιτρέπονται.

Νοσταλγία, ταινίες και μεγάλοι σταρ… έρχονται σύντομα στο δικό μας «Αθενς Ντράιβ-Ιν». 

Βουτιά στο παρελθόν του «drive in»

Η πρώτη κινηματογραφική προβολή σε «drive in» έγινε το καλοκαίρι του 1933, στο Νιού Τζέρσει. Η ιδέα γεννήθηκε στο μυαλό του πωλητή αυτοκινήτων Richard Hollingshead  που θέλησε να κάνει έκπληξη στη μητέρα του, που εξαιτίας των επιπλέων κιλών δεν μπορούσε να βολευτεί στα κλασικά καθίσματα των κινηματογραφικών αιθουσών. Κάπως έτσι έφτιαξε το δικό τους σινεμά, έξω από το σπίτι του, στερεώνοντας έναν προβολέα στο καπό του αυτοκινήτου του και δένοντας τις άκρες ενός άσπρου πανιού στους κορμούς δυο δέντρων. Το εισιτήριο κόστιζε 25 σεντς ανά αυτοκίνητο.Η ιδέα άρεσε πολύ και σύντομα τα «drive in» σινεμά άρχισαν να κατακτούν τον κόσμο. Το πρώτο σλόγκαν ήταν «όλη η οικογένεια είναι ευπρόσδεκτη, όσο ζωηρά κι αν είναι τα παιδιά σας».

Ο κινηματογράφος του αυτοκινήτου έγινε μόδα- χωρίς όμως μεγάλη απήχηση- και στην Ελλάδα από το 1975 έως και το 1985. Εκτός από την Αθήνα, «drive in» κινηματογράφοι υπήρχαν στη Θεσσαλονίκη, στο Ηράκλειο Κρήτης, στη Λάρισα, στην Καλαμάτα, στο Αγρίνιο, στην Ελευσίνα και στη Νάουσα. Σήμερα, 35 χρόνια μετά, ετοιμάζουμε το αυτοκίνητο και ανυπομονούμε να βρεθούμε να βλέπουμε κινηματογράφο με τον τρόπο που το έκαναν στις “ξένες ταινίες”, τότε που ήμασταν παιδια.