Η έκθεση αυτή πραγματεύεται το θέμα του Ονείρου, την επίδραση και τον αντίχτυπό του στην ζωή μας. Οι εγκαταστάσεις απηχούν εικόνες από το υποσυνείδητο, από έναν ιδεατό κόσμο, όπως αυτόν που ζούμε μέσα στα ίδια τα όνειρα ή και στην μνήμη που αναδύεται συχνά με την μορφή του ονείρου. Αποκαλύπτουν την βαθύτερη, την “κρυφή” όψη του ανθρώπου- αυτή που εκφράζεται εκτός πραγματικότητας, απελευθερωμένη από κανόνες ορθολογισμού και όποιων συμβάσεων.
Η Αφροδίτη Λίτη θεωρεί τα όνειρα “επικονιαστές της ζωής”. Μεταφέρουν μνήμες, επιθυμίες, ελπίδες, φόβους- αλλά και εικόνες νηνεμίας, γαλήνης και μακρινής ευωχίας. Στηρίζονται σε αναμνήσεις, παραδόσεις, μύθους, αφηγήσεις- βιώματα τα οποία η καλλιτέχνις πιστώνει στην οικογένεια και στα παιδικά της χρόνια. Έτσι τροφοδοτείται ο ανθρώπινος βίος, έτσι αμβλύνεται το βάρος και οι συχνά αδιέξοδες επιθυμίες που διέπουν τον αισθητό κόσμο.
Αυτό εξηγεί “ονειρικά” η Αφροδίτη Λίτη στην έκθεση αυτή. 
Η πρώτη εγκατάσταση αναπαριστά ένα λιβάδι με μεγάλα αστραφτερά κρίνα, όπου “ενθρονίζονται” δύο παιδιά, απορροφημένα από το τοπίο. Η σύνθεση παραπέμπει στην αθωότητα· στους μαγικούς κήπους, στους Παραδείσους της παιδικής ηλικίας, όπως έχουν περιγραφεί και σε άλλες μορφές Τέχνης, την Μουσική ή την Λογοτεχνία. Η δεύτερη εγκατάσταση, συνδέεται θεματικά με την πρώτη, ως προϊόν, ως απόρροια μιας μνήμης που παίρνει την μορφή του ονείρου. Μια πανύψηλη ροδακινιά προβάλλει στα κλαδιά της τους καρπούς της, αλλά και τα πτηνά του ουρανού που φωλιάζουν εκεί. Έρχεται στον θεατή μια ειδυλλιακή εικόνα της φύσης, όπου κυριαρχεί το εωθινό φως- όπως το θυμάται η καλλιτέχνις.
Και οι δύο εγκαταστάσεις είναι φτιαγμένες από αστραφτερό μέταλλο το οποίο αντανακλά και αντανακλάται, όπως ακριβώς λειτουργεί ένας καθρέφτης. Κάθε στοιχείο των εγκαταστάσεων αναφέρεται στις αισθήσεις του ανθρώπου, ιδωμένες μέσα από τον αντικατοπτρισμό του εσωτερικού στον εξωτερικό κόσμο.
Πρόκειται για την αντανάκλαση του Ονείρου μέσα στην αισθητή πραγματικότητα.
Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 15 Φεβρουαρίου
